Το αδηφάγο κράτος της ολιγαρχίας , βρίσκεται σε μια συνεχή σχέση με τους ντόπιους και ξένους τραπεζίτες που είναι οι μόνοι κερδισμένοι από αυτή την κοινωνική δυσαρμονία. Ακόμα και τα κεφάλαια που θα μπορούσαν να ανακυκλωθούν στην παραγωγή , απορροφώνται και αυτά από το δανειζόμενο κράτος με αποτέλεσμα η οικονομία του τόπου να ερημώνεται από μέρα σε μέρα.
Επίσης τα κεφάλαια των αποταμιευτών του δημοσίου με τους υπέρογκους μισθούς και τα εφάπαξ αντί να πηγαίνουν κατά κάποιο τρόπο στην παραγωγή και την αγορά , μετατρέπονται σε τοκογλυφικό κεφάλαιο για τον δανεισμό του κράτους. Έτσι οι διάφοροι μικροαστοί ασκούν και τον ρόλο του τοκογλύφου μαζί με την εκκλησία και τους ολίγους κεφαλαιούχους που θεωρούν ως την πλέον σίγουρη επένδυση τον δανεισμό προς το κράτος. Αυτή είναι η αισχρή συμπαιγνία τραπεζικού συστήματος και κράτους.
Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές, ως υπερασπιστές της παραγωγικής βάσης της κοινωνίας το πρώτο που ζητούμε είναι να σπάσει η αισχρή σχέση κράτους και τραπεζιτών. Δηλαδή να κτυπηθεί απο τη μια ο κεφαλαιοκρατικός παρασιτισμός και από την άλλη ο κρατικός παρασιτισμός που είναι το μεγάλο κράτος που εκκολάπτει την ανισότητα μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων και ιδιοτικών παρέχοντας στυος πρώτους πριγκιπικά προνόμια και απολαβές.
Το εθνικοκοινωνικό κράτος θα κτυπήσει επίσης τον συσσωρευμένο πλούτο που μετατρέπεται σε μονοπωλιακή οικονομική δύναμη αλλά και σε πολιτική εξουσία μέσα από τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης και την άσκηση βίας στην συνείδηση των πολιτών. Με κανένα τρόπο δεν δικαιούται καμία φατρία να επισκιάζει οικονομικά και πολιτικά την κοινωνία.
Αναφορικά με τα κοινωνικά επιδόματα , ζητούμε να επανεξεταστούν όλα αυτά τα επιδόματα και πολλά εξ αυτών να κοπούν και να μείνουν μόνο τα αναγκαία. Εμείς θέλουμε ένα κράτος που θα διασφαλίζει εργασία και στέγη σε όλο τον λαό και όχι αυτό το δόλιο αστικό κράτος που αρπάζει από την εργασία του λαού για να τα μοιράζει σε διάφορα παράσιτα και κολλητούς του πελατειακού συστήματος.
Λιγότερο κράτος σημαίνει λιγότερη φόροι. Προστασία της εργασίας του λαού και ενδυνάμωση της παραγωγής σημαίνει εκμηδένιση της ανεργίας και στοχευμένο κοινωνικό κράτος. Δικαιώματα σε αυτό το λαϊκό κράτος θα έχουν όσοι εργάζονται χειρωνακτικά ή πνευματικά και προσφέρουν στο σύνολο της κοινωνίας. Κάθε μορφή παρασιτισμού πρέπει να θεωρείται καρκίνωμα που θα χτυπιέται μέχρι εξαφάνισης του.
Το κεφάλαιο που ανακυκλώνεται παραγωγικά σε εθνικό χώρο θα τυγχάνει της προστασίας του κράτους ενώ το κεφάλαιο που επιχειρεί την παρασιτική τοκογλυφική ανακύκλωση θα αντιμετωπίζεται ως εχθρική ενέργεια κατά του έθνους και του λαού.
Με ημίμετρα και παρεμβάσεις σε επιμέρους ζητήματα δεν λύνεται το πρόβλημα. Η πατρίδα χρειάζεται ένα νέο εθνικό κοινωνικό συμβόλαιο , ώστε πάνω στις στέρεες βάσεις της κοινωνιοκρατίας, της δικαιοσύνης , της ισοπολιτείας και ισονομίας , να πραγματοποιήσει μια νέα ιστορική έναρξη.
Κάτω ο καπιταλισμός και ο ψευτοσοσιαλισμός των κρατιστών συνεργατών της πλουτοκρατίας .
Ζήτω ο ελληνικός εθνικοκοινωνισμός .
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ