Η ανεξήγητη απαίτηση του Μακαρίου για αποχώρηση της εν Κύπρω εδρεύουσας ελληνικής στρατιωτικής δυνάμεως , χωρίς να συνοδευτεί με παρόμοια απαίτηση και για ΤΟΥΡΔΥΚ που ατσάλωνε και οργάνωνε τους τουρκικούς θύλακες , ανάγκασε την στρατιωτική κυβέρνηση της Ελλάδος να σχεδιάσει και εκτελέσει με ακραία προχειρότητα το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
Ούτε από την πλευρά του Μακαρίου ούτε από την πλευρά της χούντας , επεκράτησε ψυχραιμία . Τουναντίον αμφότεροι ενήργησαν με ύποπτη εμπάθεια και εξέθεσαν την Κύπρο σε οδυνηρές περιπέτειες.
Δυστυχώς δεν εισακούστηκε τότε ο Διγενής και η ΕΟΚΑ Β , που απαιτούσαν ενίσχυση της άμυνας την οποία ο Μακάριος άφησε να διαλυθεί , εγκατάλειψη της υποχωρητικής πολιτικής έναντι των τουρκικών απαιτήσεων , απομάκρυνση της εκκλησίας από την πολιτική και μετάβαση σε μια πραγματική δημοκρατία που θα αναιρούσε την ανθελληνική και αντιδημοκρατική λογική της Ζυρίχης και θα ασκούσε επιτέλους την κυριαρχία της στους παρανόμως εξοπλισμένους τουρκικούς θύλακες. Χούντα και Μακάριος εγκλημάτησαν εις βάρος της πατρίδος.
Τομέας ιδεολογικού πολέμου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα – ΕΔΗΚ
Υ/Γ. Ο Μακάριος απαίτησε την αποχώρηση των ελλήνων αξιοματικών που στελέχωναν την Εθνική Φρουρά και όχι την συμβατική δύναμη της ΕΛΔΥΚ. Αγνόησε όμως τον αντισυμβατικό ρόλο της ΤΟΥΡΔΥΚ που οργάνωνε στρατιωτικά τους τουρκοκυπριακούς θύλακες και καθιστούσε αδύνατη την άσκηση κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας στις εν λόγω περιοχές . Η αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών σε εκείνες τις συνθήκες θα σήμαινε διάλυση της εθνικής φρουράς και ισχυροποίηση της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας.