Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι απο τα σημαντικότερα επαναστατικά εθνικά κινήματα που έχει να επιδείξει το γένος καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας και το τελευταίο Εθνικό κι Επαναστατικό Κίνημα στο Πανελλήνιο. Είναι η στιγμή που οι σκλάβοι της Κύπρου σπάνε τα δεσμά της δουλείας ζητώντας μέσα απο ένα τίμιο αγώνα την Ελευθερία τους και την Εθνική τους ολοκλήρωση – τίποτα λιγότερο δηλαδή από την ΕΝΩΣΗ με την μάνα Ελλάδα.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως μια χούφτα άνθρωποι αποφάσισαν να αντισταθούν και εν τέλει, κατόρθωσαν να επικρατήσουν πάνω σε μια αυτοκρατορία. Μοναδικό τους όπλο υπήρξε η ακατάπαυστη αγάπη που έτρεφαν για την Πατρίδα και την Ελευθερία. Άνδρες, γυναίκες, γέροι, παιδιά, όλοι μαζί σαν μια γροθιά, ενώθηκαν και αγωνίστηκαν μέχρι τέλους. Σ’ αυτό το σημείο ακολουθεί πολύ επιγραμματικά το χρονικό του Εθνικο-Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ.
Ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α δεν ήρθε σε τυχαία χρονική περίοδο. Τα γεγονότα από μόνα τους οδηγούσαν σ’ αυτή την εξέλιξη. Τα Οκτωβριανά το 1931, και το Ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 ήταν μικρά σημάδια για το τι θα ακολουθούσε, διότι οι (τότε) Έλληνες δεν περιεβάλλονταν από κανένα ίχνος συμβιβασμού, από κανένα ίχνος καλοπέρασης και “βολέματος”. Έτσι δεν άργησε και το μαζικό – ένοπλο ξέσπασμα του Ελληνικού πληθυσμού της ελληνικής μας νήσου.
Έτσι, λοιπόν, το πρωινό της 1η Απριλίου του 1955 δεν ήταν το ίδιο με όλα τα άλλα. Το μέλλον του νησιού, των ηρωικών αγωνιστών και γενικότερα της ιστορίας της μαρτυρικής μεγαλονήσου, διαγραφόταν λαμπρό, με επίχρυσα γράμματα, δίπλα από όλα τα άλλα θαυμαστά γεγονότα ολάκερης της Ελληνικής μας ιστορίας. Η Κύπρος ξύπνησε κάτω απο το ξέσπασμα εκρήξεων σε όλες τις πόλεις, οι προκηρύξεις ήταν ήδη φανερές στα μάτια όλων, φυλλάδια είχαν γεμίσει τους δρόμους και τις πλατείες από το πιο μικρό χωρίο μέχρι και το πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας, ενώ ταυτόχρονα μαθητές, μέλοι της Α.Ν.Ε., νέοι, νέες και γέροι ξεχήθηκαν στους δρόμους κρατώντας γαλανόλευκες σημαίες και με απαράμιλλο δέος διακύρητταν την επιθυμία τους και την απαίτηση τους για ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗ. Μια επιθυμία απόλυτα φυσιολογική για όλους τους ανθρώπους πάνω στον πλανήτη που επιζητούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους για να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον του τόπου τους. Από αυτό το σημείο και μετά, η Κύπρος ξεκίνησε σιγά σιγά να γράφει με ολόχρυσα γράμματα την ιστορία του Εθνικοαπελευθερωτικού της Αγώνα, μέσα στο μεγάλο διαμαντένιο τόμο, όπου ήταν γραμμένα τα γεγονότα για τις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές, για τον Αχιλλέα, τον Περικλή και τον Θεμιστοκλή, για την μάχη του Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς και για όλες τις νικηφόρες μάχες των Ελλήνων επί των κατακτητών. Τα αμούστακα παλικάρια θα υπογράφονταν ως οι αυριανοί Λεωνίδες και υπερασπιστές της πατρίδος μας.
“Των αθανάτων το κρασί,
το βρετε ‘σείς και πίνετε.
Ζωή για εσάς ο θάνατος
κι ΑΘΑΝΑΤΟΙ θα μείνετε”
ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΩΝ ΝΕΩΝ (Ε.Φ.Ε.Ν.)
