Η βουλή των αντιπροσώπων στη Κύπρο αλλά και σε άλλες χώρες συντίθεται από αντιπροσώπους του λαού οι οποίοι προέρχονται μέσα από μια γεωγραφική διαίρεση του εκλογικού σώματος σε επαρχίες ή άλλως πως ονομαζόμενα διαμερίσματα . Κατά συνέπεια θα περίμενε κανείς αυτοί οι αντιπρόσωποι να εκφράζουν τις ιδέες και τα αιτήματα των επαρχιών που τους ψήφισαν , να επιλαμβάνονται δε των διαφόρων προβλημάτων που κάθε επαρχία αντιμετωπίζει .
Το πρώτο παράδοξο όμως είναι πως οι ιδέες αυτών των αντιπροσώπων δεν προσδιορίζονται από την λαϊκή βάση που τους επέλεξε και ανέδειξε εκπροσώπους της αλλά καθορίζονται από ιδεολογίες και συστήματα ξένα προς τις παραδόσεις και τα συμφέροντα του λαού. Με αυτό τον τρόπο , τα πολιτικά κόμματα γίνονται μολυσματικοί φορείς των ξένων και αντεθνικών ιδεών τις οποίες επιβάλλουν στην συνείδηση του λαού , την διαφθείρουν και την αλλοτριώνουν . Αναφερόμαστε στις ιδεολογίες του κομμουνισμού, του φιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας ως και σε διάφορες άλλες ιδεολογίες διεθνιστικού περιεχομένου . Έτσι ο λαός αφού χάσει την εθνική ιδεολογική του ταυτότητα που προέρχεται μέσα από τη μελέτη της ιστορίας του η οποία και αυτή παραφθείρεται και αλλοιώνονται από τους κομματάρχες , γίνεται πια έρμαιο στην εξουσία διαφόρων αγυρτών και αριβιστών.
Το δεύτερο παράδοξο είναι πως οι επαρχιακοί βουλευτές αμέσως μετά την εκλογή τους αυτονομούνται πλήρως από το εκλογικό σώμα και ενεργούν ως όργανα των κομματικών επιτελείων τους . Αυτή η αποκοπή των αντιπροσώπων από την θέληση του λαού έγκειται στην αποκοπή των τοπικών , κοινοτικών και επαρχιακών διοικήσεων και αντιπροσωπειών από το νομοθετικό σώμα . Δηλαδή οι κοινότητες και οι επαρχίες δεν έχουν καμία δυνατότητα υποβολής , μέσω των τοπικών αντιπροσώπων , προτάσεων νόμων και αναπτυξιακών προγραμμάτων προς το κεντρικό νομοθετικό σώμα που είναι η βουλή των αντιπροσώπων .
Το τρίτο παράδοξο είναι πως μέσα από την επαρχιώτικη αντιπροσώπευση στη βουλή δεν έχουν καμία πρόσβαση στην νομοθετική εξουσία οι παραγωγικές ενώσεις του λαού. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να συνδέεται το νομοθετικό σώμα μέσα από εμφανείς και αφανείς διόδους με τις ισχυρές ομάδες του πλούτου και της καθυπόταξης της κοινωνίας. Φαινόμενο τούτο , αλληλένδετο με τη διαφθορά και την φαυλοκρατία .
Για τη θεραπεία αυτών των νοσημάτων της αστικής δημοκρατίας που καταλήγει να είναι πλουτοκρατία εμείς οι εθνικοδημοκράτες προτείνουμε τα εξής :
Πρώτο : την θεσμοθέτηση της δυνατότητας της τοπικής αυτοδιοίκησης να συμμετέχει στη νομοθετική διαδικασία με κατάθεση προτάσεων και αιτημάτων στα οποία να επιλαμβάνεται και να νομοθετεί αναλόγως. Μέσα από αυτή τη δυνατότητα η τοπική αυτοδιοίκηση θα καταστεί ένας πραγματικός λαϊκός θεσμός εξουσίας.
Δεύτερο : Την αυτή δυνατότητα προτείνουμε να έχουν και οι παραγωγικές ομάδες του λαού , δια εκλελεγμένων αντιπροσώπων τους .
Τρίτο : Απαιτούμε εθνική παιδεία που θα δώσει στους πολίτες το στέρεο υλικό της οικοδόμησης μιας εθνικής λαϊκής πολιτικής συνείδησης .
Στην αστική δημοκρατία–πλουτοκρατία αντιτάσσουμε την ΕΘΝΙΚΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Με αίτημα την εθνική αναθέσμιση της κοινωνίας, το ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ) ζητά την ψήφο του λαού στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Λουκάς Γ. Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ
