Αναφερθήκαμε στο χθεσινό μας άρθρο στα δύο σχέδια τα οποία ευρίσκονται ήδη εν εξελίξει . Οι εχθροί μας προσπαθούν να επιβάλλουν είτε το ένα είτε το άλλο. Καίρια επισήμανση είναι επίσης το γεγονός πως οι κρατούντες ευρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα εξυφαινόμενα σχέδια των εχθρών του έθνους. Το πολιτικό κατεστημένο και της Ελλάδος και της Κύπρου δεν εμπνέει πια καμιά ελπίδα. Είναι μεγάλο λάθος να πιστώσουμε σε αυτούς έστω και τον ελάχιστο πατριωτισμό, έστω και την ελάχιστη θέληση αντίστασης στην επερχόμενη σκλαβιά. Οφείλουμε να τους αντιμετωπίσουμε ως εκφραστές του επαίσχυντου και κατάπτυστου ραγιαδισμού. Ο πολιτικός κόσμος, η πλουτοκρατία, η εκκλησία, ένας απέραντος εσμός υψηλόμισθων υπαλλήλων που υπηρετεί αυτές τις τάξεις και φατρίες στέκεται αντιμέτωπος σε μια λαϊκή δύναμη που στερείται κάθε ίχνους πνευματικής ανεξαρτησίας, υποταγμένης στα σοφίσματα και ιδεολογήματα των αφεντικών της. Οι πραγματικές αντιστάσεις σε αυτή την τυραννία είναι ελάχιστες, τα περιθώρια δράσης επίσης περιορισμένα.
Δεν είναι τούτος ο καιρός των «μεγάλων ηγετών» που τίθενται επικεφαλής μαζικών ρευμάτων αλλά είναι ο καιρός των λαϊκών οργανώσεων που η δράση τους προσδιορίζεται από την γνώση των πραγμάτων, την πίστη στις αξίες του έθνους και την μαχητικότητα. Τα αποτελέσματα αυτής της δράσης δεν μπορεί να είναι θεαματικά και άμεσα, αλλά καρποφόρα σε βάθος χρόνου και ύστερα από σκληρή δουλειά και αφοσίωση στον αγώνα. Σ’ αυτούς τους άγονους καιρούς πρέπει να μάθουμε να αρκούμαστε στα λίγα και να αξιοποιούμε στο έπακρο τις δυνάμεις που διαθέτουμε, έχοντας ένα μόνο πράγμα υπ’ όψιν μας : να διατηρούμε σε όλες τις συνθήκες αλώβητη την ιδεολογική μας ταυτότητα. Αν η ομάδα δράσης χάσει την ιδεολογική της συνοχή θα απορροφηθεί αυτόματα από το σύστημα της παρακμής.
Αυτά είναι τα ελάχιστα περιθώρια που έχουμε να δράσουμε. Αδιάκοπη ιδεολογική μάχη, αδιάκοπη οργανωτική δουλειά. Εάν έχουμε επαρκώς αυτά τα δύο τότε μπορούμε να επιχειρήσουμε το άνοιγμα προς τον λαό με δύο κατευθύνσεις: Πρώτον να τον αφυπνίσουμε από τον λήθαργο του περιγράφοντας του τα πράγματα ως έχουν και αναπτύσσοντας του τις ευέλπιδες προοπτικές μιας εθνικής κατεύθυνσης και δεύτερον να τον εντάξουμε στις δομές της πολιτικής μας οργάνωσης. Αυτά μπορούν να συμβούν μόνο μέσα στο στάδιο του πολιτικού αγώνα που αποσκοπεί στην συμμετοχή στην εξουσία. Ο εκλογικός αγώνας όσο κι αν είναι δύσκολος, δεδομένου του κλειστού κυκλώματος του εξουσιασμού, παραμένει όμως ο μοναδικός δρόμος και η μοναδική ευκαιρία επέκτασης των ιδεών και της θέλησης της ισχυρής εθνικιστικής μας οργάνωσης προς την μεγάλη μάζα του λαού. Η αποχή από το στάδιο τούτο οδηγεί σε μια καταστροφική εσωστρέφεια και απομόνωση.
Ουσία της εθνικιστικής δράσης είναι μια βαθιά πίστη στην δύναμη του λαού που δεν έσβησε ποτέ, δεν χάθηκε ποτέ ούτε και κάτω από τα πιο πυκνά σκοτάδια της σκλαβιάς. Ο λαός κρατά μέσα του την φλόγα και την ελπίδα της εθνικής αναγέννησης. Η επικοινωνία με την δύναμη του λαού θα είναι και δική μας δύναμη. Αυτή η επικοινωνιακή σχέση είναι ένας αδιάκοπος και ανυποχώρητος πόλεμος ενάντια στο ψέμα και τα είδωλα που το κατεστημένο επέβαλλε στην λαϊκή συνείδηση. Σε αυτόν τον πόλεμο η ιδεολογία μας θα σφυρηλατηθεί και θα περάσει από την θεωρητική αδράνεια στην πολιτική δράση.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
