Από την άλλη βέβαια ο λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία φαίνεται να δυσπιστεί προς κάθε λύση ομοσπονδίας και συνεταιρισμού με τους κατακτητές και να αποδέχεται ως λύση την διχοτόμηση και το χτίσιμο ενός διαχωριστικού τείχους μεταξύ των κατεχομένων και των ελευθέρων εδαφών. Η ανάλυση αυτής της λαϊκής αντίληψης δείχνει ξεκάθαρα την αγεφύρωτη απόσταση του πολιτικού κατεστημένου από τη λαϊκή βούληση. Ο λαός δεν έχει εμπιστοσύνη στη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που του προτείνουν. Από την άλλη όμως δεν έχει καμία διάθεση να αγωνιστεί και να διεκδικεί το αυτονόητη, δηλαδή την απελευθέρωση της γης του από τους κατακτητές και ενώ δεν θέλει τη λύση των πολιτικών της υποχώρησης σκίζει τα ιμάτια για την υπεράσπιση τους και την επανεκλογή τους. Ο λαός αυτός βρίσκεται στην χειρότερη παρακμή του, δεν είναι ικανός να γεννήσει τίποτα μεγάθυμο και ηρωικό.
Κάποιοι θα πουν ότι αυτό δεν ισχύει αν κρίνουμε από το ΟΧΙ που είπε το 2004 στο δημοψήφισμα. Το ΟΧΙ όμως εκείνο δεν άλλαξε τα δεδομένα και δεν έθεσε αιτήματα απελευθέρωσης αλλά τουναντίον επέτρεψε την διολίσθηση σε νέες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις στους κατακτητές. Εάν το ΟΧΙ του 1940 οδήγησε τον Ελληνισμό στην επίθεση κατά των εισβολέων, το ΟΧΙ του 2004 τον οδήγησε στην παραίτηση και την υποχώρηση.
Μέσα από την κατάσταση της υπνώτουσας λαϊκής βούλησης τίποτα μεγάλο δεν μπορεί να γεννηθεί παρά μόνο ηγέτες με μικρή και κατάπτυστη ψυχή. Αν είναι να έρθει μια μέρα ελπιδοφόρα σε αυτό τον τόπο θα έρθει μόνο μέσα από ένα λαό αφυπνισμένο και αποφασισμένο να πολεμήσει για την γη του, για την ελληνικότητα του, για την τιμή του.
Λύση δεν είναι να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, λύση δεν είναι η διχοτόμηση και η ανέγερση τείχους. Λύση είναι μόνο μία, η απελευθέρωση.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ