Για την αντιμετώπιση της κατοχής της πατρίδος μας πρέπει πρωτίστως να θεραπεύσουμε δύο ασθένειες του εσωτερικού μας μετώπου. Η πρώτη είναι ο ενδοτισμός και η δεύτερη η ηττοπάθεια.
Ο ενδοτισμός είναι πολιτική κατεύθυνση που χαράχτηκε χρονικά από το 1960 και θεμελιώθηκε πάνω στην συναίνεση στην πολιτική που επέβαλλε η Αγγλία στον τόπο. Οι δυνάμεις αυτές της συναίνεσης ήταν πρώτα η εθναρχεύουσα εκκλησία και συνακόλουθα μια αναδυόμενη πλουτοκρατική τάξη. Στην πορεία προσεδέθησαν στο άρμα αυτής της ενδοτικής πολιτικής και οι κομμουνιστές της Κύπρου καθ’ υπαγόρευση της τότε Σοβιετικής ηγεσίας. Εκείνο που είχε να αντιμετωπίσει το ενδοτικό συνοθύλευμα πλουτοκρατών, κομμουνιστών και πολιτικών ήταν ο πόθος του λαού για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα. Το ενδοτικό κατεστημένο βρήκε τον τρόπο να υπερπηδήσει αυτό το εμπόδιο με την πολιτική του λεγόμενου εφικτού, η οποία δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μασκάρεμα του ενδοτισμού και της μειοδοσίας με ένα στομφώδη πατριωτισμό. Έτσι πέτυχαν να εγκλωβίσουν το λαϊκό αίσθημα στις ενδοτικές επιλογές τους. Αξίζει να μελετηθεί αυτή η περίοδος που μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο έντεχνη εξαπάτηση στην ιστορία μας. Σε αυτήν την περίοδο παρήχθησαν πολιτικοί που εφάρμοσαν στην εντέλεια αυτή την τακτική της πολιτικής εξαπάτησης του λαού.
Ας σημειωθεί βέβαια ότι η εγκατάλειψη της γραμμής της ενώσεως χάριν της ανεξαρτησίας κατέστη ανέφικτη από την στιγμή που εκδιώχθηκε από την Κύπρο η Ελληνική μεραρχία και αφέθηκε η Κύπρος ανυπεράσπιστη στις ορέξεις των αγγλοτούρκων. Πραγματική ανεξαρτησία θα είχε η Κύπρος και θα έχει στο μέλλον με την παρουσία ισχυρού Ελληνικού στρατού. Αυτό είναι το δίδαγμα όλης της περιπέτειας που μας έριξαν οι πολιτικάντηδες.
Η ηττοπάθεια είναι απότοκος της γραμμής του ενδοτισμού, των λανθασμένων χειρισμών και των ανθελληνικών επιλογών των κρατούντων. Μια αίσθηση αδυναμίας επιβολής της θέλησης του κυπριακού ελληνισμού, αίσθηση που καλλιεργήθηκε και αυτή από το κατεστημένο, άλλοτε με την αποχώρηση της μεραρχίας που επέφερε την ανισορροπία δυνάμεων και την πραγματοποίηση της τουρκικής εισβολής, άλλοτε με το φιάσκο των S300 και άλλοτε με την εγκατάλειψη του ενιαίου αμυντικού δόγματος, βύθισαν τον λαό στην ηττοπάθεια και την παθητική κατάσταση αποδοχής κάθε υποχώρησης και εξευτελισμού.
Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα μέσα από την άμεση επαφή του με τον λαό διαπίστωσε ότι η ηττοπάθεια ασκείται αδιάκοπα μέσα από τους μηχανισμούς των κομμάτων του ενδοτισμού. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, το ΑΚΕΛ αλλά και το ΔΗΚΟ πρωτοστατούν σε αυτή την εκστρατεία καταρράκωσης του εθνικού σθένους. Συναντούμε παντού τα στελέχη αυτών των κομμάτων να σπέρνουν την προπαγάνδα της ταπείνωσης και της υποχώρησης ενώ από τα επίσημα όργανα αυτών των κομμάτων παρουσιάζεται μια αγγλόδουλη φιλοσοφία αντιμετώπισης του Κυπριακού προβλήματος. Ξανατονίζουμε πως η ηττοπάθεια δεν είναι ένα συνειρμικό επακόλουθο της ανικανότητας των κρατούντων αλλά μια στοχευμένη προσπάθεια των πληρωμένων οργάνων του κομματικού κατεστημένου.
Αυτή η κατάσταση αντιμετωπίζεται με συνεχή άσκηση αντι-προπαγάνδας, με αδιάκοπη επαφή των στελεχών μας με τον λαό και παρουσίαση του εθνικιστικού μας προγράμματος και του οράματος της απελευθέρωσης. Βήμα προς βήμα θα ανατρέψουμε την εξουσία του κατεστημένου στην λαϊκή συνείδηση και θα σπείρουμε ξανά την ελπίδα και την βεβαιότητα της νίκης, μέσα από την ορθή πολιτική πλοήγηση. Έτσι χτυπούμε ταυτόχρονα τις πολιτικές θέσεις του ενδοτισμού και την κατάσταση της ηττοπάθειας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
