Τα μέτρα για την οικονομία που εξήγγειλε ο ΔΗ.ΣΥ. στις 27-5-2010 , εντάσσονται στο πνεύμα μιας απόλυτης ελευθερίας της αγοράς που υποβαθμίζει το κράτος σε απλό παρατηρητή , αδύναμο και απογυμνωμένο από δικούς του πόρους και υπηρεσίες που δεν μπορούν να εκχωρηθούν στον ιδιωτικό τομέα.
Στην αξιολόγηση της οικονομικής κρίσης δεν γίνεται κανένας λόγος στο πρόβλημα της συγκέντρωσης του πλούτου σε λίγα χέρια και κυρίως στους τραπεζίτες . Αντί αυτού μάλιστα συνιστά ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας , όπως για παράδειγμα των βιομηχανικών ζωνών στους ιδιώτες σε τιμή ευκαιρίας και «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας από ιδιώτες χωρίς να διευκρινίζει πως και υπό ποίους όρους .
Αφού απαλλάσσει την πλουτοκρατία από τις ευθύνες της στην οικονομική κρίση επιρρίπτει την ευθύνη αποκλειστικά στο κόστος λειτουργίας της δημοσίας υπηρεσίας. Το ότι είναι πρόβλημα ο υπέρογκος δημόσιος τομέας είναι γεγονός όμως η ελάττωση του πρέπει να γίνει με μεταφορά του εργατικού δυναμικού προς τον ιδιωτικό τομέα μέσα από την κρατική στήριξη της παραγωγής στο ευρύ φάσμα της κοινωνίας και όχι των ολίγων , δηλαδή στο τομέα της μικρής και μικρομεσαίας επιχείρησης .
Κάνει επίσης αναφορά σε χαμηλά δανειστικά επιτόκια μέσω ισχυροποίησης των εποπτικών αρχών. Μέτρο ασαφές και αναποτελεσματικό. Το ζητούμενο για εμάς είναι να υπάρξει ένα κράτος που να εκφράζει και να επιβάλει το καθολικό συμφέρον της κοινωνίας. Τούτο σημαίνει ότι οι τράπεζες και το κεφάλαιο δε θα δρουν ασύδοτα και εις βάρος του γενικού καλού, αλλά θα δρουν υπό τους περιορισμούς και καθορισμούς του κράτους.
Πίσω από τις προτάσεις του Δημοκρατικού Συναγερμού κρύπτεται η ιδεολογία του νέο-φιλελευθερισμού που εξυπηρετεί πλήρως τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ντόπιας και ξένης, και αδιαφορεί για τις παραγωγικές δυνάμεις του λαού. Την ίδια στιγμή που ζητούμε να γίνουν επενδύσεις από ξένους στην πατρίδα μας, επιτρέπουμε στις δικές μας τράπεζες να εξάγουν τα κεφάλαια που συσσωρεύουν από τον λαό σε επενδύσεις έκτος του εθνικού χώρου. Πηγή των οικονομικών προβλημάτων είναι πάνω απ’ όλα η παρασιτική, τοκογλυφική πλουτοκρατία για την οποία δεν κάνει κανένα λόγο ο ΔΗΣΥ.
Αντί αυτού θεωρεί ως αιτία όλων των κακών τον δημόσιο τομέα, αρνούμενος να αναλάβει τις δικές του ευθύνες για το κατάντημα αυτού του τομέα. Όταν κυβερνούσαν αυτό τον τόπο τι έκαναν για να βελτιώσουν το δημοσίου τομέα; Συνέβαλλαν οι ίδιοι στην διόγκωση του και από κοινού με τα άλλα κόμματα γλεντοκοπούσαν στους ημικρατικούς οργανισμούς, με μοναδική έγνοια να «αξιοποιήσουν» τους αφισοκολλητές, τους αυλοκόλακες και τους χαφιέδες τους.
Τα άλλα θέματα όπως αυτό των λαθρομεταναστών που εντείνει την ανεργία και δημιουργεί πρόβλημα αποστέγνωσης των ασφαλιστικών ταμείων στο άμεσο μέλλον. Οι χορηγίες προς τις διάφορες «πολιτισμικές» συμμορίες. Τα επιδόματα στους διάφορους γύφτους, τουρκοκύπριους, αιτητές ασύλου και διαφόρων άλλων μιγάδων και μπάσταρδων. Όλα αυτά δεν αποτελούν για τον ΔΗΣΥ οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα;
Για αυτούς δεν αποτελεί πρόβλημα, διότι θα προτιμούσαν στα σπίτια τους και στις εργασίες τους να εργάζονται λαθρομετανάστες και όχι Έλληνες εργάτες. Άλλωστε η πλουτοκρατία δεν ενδιαφέρεται να έχει εθνικές, λαϊκές κοινωνίες, αλλά να απορροφά τον πλούτο της από κοινωνίες πολύχρωμες, «πολυπολιτισμικές», αδύναμες ως εκ τούτου να εκφράσουν και να αναπτύξουν μια σθεναρή βούληση ενάντια στα συμφέροντα αυτής της πλουτοκρατίας. Θέλουν ένα λαό μπάσταρδο και πνευματικώς υποβαθμισμένο για να μπορούν να τον εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι.
Εκείνο που μας διαφοροποιεί από τον Δημοκρατικό Συναγερμό είναι η ιδέα του Κράτους και της κοινωνίας. Στο ολιγότερο και ανίσχυρο κράτος και την πολύχρωμη κοινωνία της δεξιάς αντιτάσσουμε το ισχυρό λαϊκό κράτος και την εθνική λαϊκή κοινότητα.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ