Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Από το κοινό ανακοινωθέν στην ενδιάμεση συμφωνία -λύση


Άλλο ένα κτύπημα δέχεται ο “Ελληνοκύπριος” ( ορθότερον ελεεινοκύπριος ) πατριώτης του καναπέ από τους Αμερικανούς σχεδιαστές της λύσης .
Ως γνωστό ο “Ελληνοκύπριος” πατριώτης και εθνικισταράς ετοιμάζεται αμέριμνος να αντιτάξει άλλο ένα ΟΧΙ σε σχέδιο που θα του παρουσιαστεί σε δημοψήφισμα , χωρίς βέβαια να ρωτήσει , όπως έπραξε και το 2004 υπό την καθοδήγηση του δωσίλογου Τάσσου Παπαδόπουλου και του συνένοχου πολιτικού κατεστημένου , χωρίς να ρωτήσει αν σε αυτό το δημοψήφισμα θα πολιτιποιούνται 400. 000 έποικοι ή αν θα κατοχυρώνεται η ύπαρξη δύο λαών μέσω διπλού δημοψηφίσματος κλπ , κλπ .
Να όμως που οι Αμερικανοί βρήκαν τρόπο να παρακάμψουν την διαδικασία καταφυγής σε δημοψήφισμα μέσω μιας ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ που θα αποτελεί συνέχεια και συμπλήρωμα του κοινού ανακοινωθέντος της 11ης Φεβρουαρίου 2014 , που ακόμα και σε περίπτωση αποτυχίας των συνομιλιών θα μείνει ως ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ αυτών των συνομιλιών και θα αποτελεί αφεαυτής την τελική λύση του κυπριακού.
Το συμπέρασμα είναι πως η στροφή της κυβέρνησης Αναστασιάδη στο Αμερικανονατοϊκό στρατόπεδο οδηγεί σε επιβολή νατοϊκής λύσης μέσω δολίων μεθοδεύσεων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την άλλη παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα απαθής για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχει ενιαία πολιτική και γεωστρατηγική βούληση και αρκείται στην επιρροή που ασκεί μέσα από την τοκογλυφία και τα μνημόνια.
Η εμπλοκή τρίτων δυνάμεων προς απώθηση της αμερικανικής επικυριαρχίας θα είναι μια ορθή κίνηση. Τρίτες δυνάμεις είναι δυνητικά , η Γαλλία , η Ιταλία , η Ρωσία , με κεντρικό πάντοτε αίτημα την στρατιωτική ένωση με την Ελλάδα που στην ανάγκη θα επιβληθεί με μεθοδευμένη σύγκρουση με την όποια ελλαδική κυβέρνηση που θα αντέτασσε άρνηση στο αίτημα μας μέσω στρατηγικής βίαιης ανατροπής της. Το εθνικό κέντρο δεν μπορεί να κωφεύει στα αιτήματα της εθνικής περιφέρειας.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως ο λαός της Κύπρου δεν έχει κατανοήσει ακόμα πως η Δ.Δ.Ο. , με όλες τις μορφές της πρέπει επειγόντως να εγκαταλειφθεί και να προταθεί η στρατηγική της απελευθέρωσης.
Υπό το πρίσμα της στρατηγικής της απελευθέρωσης η πτώση της κυβέρνησης Αναστασιάδη θα άνοιγε μια ελπιδοφόρο προοπτική.
Αν είναι όμως να αντικατασταθεί η κυβέρνηση Αναστασιάδη από άλλους ομοσπονδιακούς ή διχοτομιστές πατριδοκάπηλους , τότε η Κύπρος θα βουλιάξει στο βούρκο του δικού της βουλητικού μηδενισμού.
Σε αυτή τη φάση η επιλογή και η ευθύνη επαφίεται αποκλειστικά στο λαό. Αυτός θα αποφασίσει αν θα πορευθεί τον δρόμο της απελευθέρωσης ή της ύπνωσης που θα οδηγήσει στην τουρκοποίηση της πατρίδος .
πρόεδρος ΕΔΗΚ