Με την λέξη “επανόρθωση” η προπαγάνδα της δεξιάς παραπέμπει στο ξαναστήσιμο των πραγμάτων πάνω στην ίδια βάση , δηλαδή πάνω στη βάση του καπιταλιστικού χρηματοπιστωτικού συστήματος .
Για την δεξιά πολιτική και διανόηση , δεν φταίει σε τίποτα το σύστημα για την τωρινή κατάσταση της οικονομίας μας . Δεν φταίνε ούτε ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός , ούτε η παγκοσμιοποίηση , ούτε η ευρωζώνη . Φταίνε κάποια στελέχη των τραπεζών ενδεχομένως και πολύ περισσότερο η προηγούμενη κυβέρνηση.
Από το σημείο αυτό αφικνούνται οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης Αναστασιάδη και ζητούν “απόδοση ευθυνών” σε κάποιους οι οποίοι θα παίξουν το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου.
Εκτός αυτού χρησιμοποιούν και το χυδαίο ψέμα του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων ως μίας από τις κυριότερες αιτίες που προκάλεσαν την κρίση.
Με αυτό το τρόπο απενοχοποιούν το σύστημα και φορτώνουν αλλού τις ευθύνες καλλιεργώντας ταυτόχρονα κομματικό πατριωτισμό και ανθελληνικό αίσθημα που για πολλούς λόγους τους ευνοεί.
“Επανόρθωση” της οικονομίας σημαίνει ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ του ληστρικού τραπεζικού συστήματος και διαιώνιση της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ του πολιτικού κατεστημένου με αυτό το σύστημα.
Η λέξη “επανένωση” υποκρύπτει τον ενδοτισμό και τις αλλεπάλληλες προδοσίες του Ζυριχικού κατεστημένου.
Πράγματι ο πρώτος διαχωρισμός της εννοίας του λαού της Κύπρου που θα μπορούσε να συμπεριλάβει και τους “τουρκοκύπριους” σε μια ενιαία και αδιαίρετη οντότητα , έγινε με το προδοτικό κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης.
Ο διαχωρισμός εκείνος προκάλεσε , κατόπιν σχεδίου των αγγλοτούρκων , τα γεγονότα του 63 και του 67 και κατόπιν την εισβολή του 1974 , την ανακήρυξη ξεχωριστού “κράτους” , τον εποικισμό και την παράταση της κατοχής του 40% του εδάφους της κυπριακής δημοκρατίας.
Συνεπώς με τον όρο επανένωση παίρνουν σαν δεδομένο τον διαχωρισμό που μας επέβαλε το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης και μάλιστα θεωρούν αυτό τον διαχωρισμό σε δύο οντότητες ( κοινότητες ) ως βάση για την αναζήτηση μιας λύσης που κατά την άποψη τους δεν μπορεί να αγνοήσει τα γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά το 1974.
Με αυτό το τρόπο , το κατακτητικό “δίκαιο” που μας επέβαλαν οι άγγλοι κατακτητές σε συνεργασία με τους τούρκους , με την αποδοχή των προδοτών του αγώνα της ΕΟΚΑ Μακαρίου και Καραμανλή , εξακολουθεί να καθορίζει το παρόν και το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού.
Έτσι η επανένωση είναι ένας όρος που υποκρύπτει την ολοκλήρωση της βίας και προδοσίας του Ζυριχικού συντάγματος σε ένα νέο μόρφωμα που το βάφτισαν Διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Με λίγα λόγια η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ σημαίνει την ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ του πρώτου κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης σε ένα δεύτερο κατακτητικό σύνταγμα που θα περιλαμβάνει τις νέες απαιτήσεις των τούρκων κατακτητών.
Στον όρο της “επανόρθωση” εμείς οι εθνικοκοινωνιστές αντιτάσσουμε την ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ της οικονομίας πάνω σε εθνικοκοινωνικές , αντικαπιταλιστικές και αντικομουνιστικές βάσεις και στον όρο “επανένωση” αντιτάσσουμε το όραμα της απελευθέρωσης που ξεκινά από την άμεση κατάργηση του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης και τη θέσμιση του πρώτου ελεύθερου συντάγματος της κυπριακής δημοκρατίας το οποίο καταθέτουμε ως την μοναδική λύση στο εθνικό μας πρόβλημα , την λύση της πραγματικής δημοκρατίας που εδράζεται στην αρχή της αυτοδιάθεσης και του ενός αδιαίρετου λαού. Απελευθέρωση σημαίνει ακόμα την πολύμορφη προετοιμασία της ένοπλης σύγκρουσης με τους κατακτητές της ελληνικής γης μας.
Καμιά παραχώρηση στους τραπεζίτες καμιά υποχώρηση στους κατακτητές.
Τούτο σημαίνει πως η πολιτική βούληση που εκφράζεται μέσα από το Ζυριχικό κατεστημένο αποτελεί την κύρια αιτία των δεινών της πατρίδος που πολλαπλασιάζονται μέσα από την ΔΙΑΠΛΟΚΗ με την οικονομική ολιγαρχία και την φατριαστική-ταξική εύνοια προς αυτή και με τον ενδοτισμό και τον ραγιαδισμό προς κατακτητές και επικυρίαρχους.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Ε.ΔΗ.Κ.