Στο διεθνές κι τοπικό
παρασκήνιο , γίνεται προσπάθεια
διασύνδεσης της “οικονομικής κρίσης”
με την συνεκμετάλλευση του φυσικού
αερίου και την επίλυση του κυπριακού.
Όλα δείχνουν πως η λύση
που ετοιμάζουν δεν θα δοθεί μέσα από
ολοκληρωμένο σχέδιο που θα τεθεί σε
δημοψήφισμα αλλά μέσα από κινήσεις και
μέτρα που θα “φέρνουν κοντύτερα τις
δύο κοινότητες”.
Η γραμμή της σταδιακής
εμπράγματης λύσης του κυπριακού φαίνεται
να έχει υιοθετηθεί , από τους ξένους και
τους εδώ μειοδότες , ως η πλέον ασφαλής
για να φτάσουν στο προσυμφωνημένο στόχο
διπεριφερειακής ή διζωνικής δικοινοτικής
ομοσπονδίας όπως αυτή ορίσθηκε αρχικά
το 1977 στις κατάπτυστες λεγόμενες
συμφωνίες κορυφής Μακαρίου – Ντενκτάς
που επιβεβαιώθηκε με την εσχάτη προδοσία
του διπλού δημοψηφίσματος του 2004 με την
συμμετοχή των εποίκων .
Θέλουν να επιβάλουν
τέτοιες αλλαγές δεδομένων ώστε η τελική
υπογραφή να επισφραγίζει απλά τα
τετελεσμένα.
Το πρόβλημα έγκειται
στη αδιαφορία του λαού και στην τυφλή
εμπιστοσύνη που δείχνει στους μειοδότες
και προδότες ηγέτες του. Αυτή η συμπεριφορά
προδιαγράφει ζοφερό μέλλον για τον
κυπριακό ελληνισμό.
Ακόμα και η νεολαία
μένει αδρανής , αδιάφορη , παθητική ,
υποταγμένη.
Η σκληρή μοίρα της
Ίμβρου και της Τενέδου πλησιάζει και
για την Κύπρο.
Εκτός εάν , μια πυρφόρα
οργή πυρπολήσει τις ψυχές των Ελλήνων
και τις αναστήσει από τον τάφο της
αδιαφορίας.
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό
Κόμμα – ΕΔΗΚ