Στις 24 Απριλίου
του 2004 ο λαός κλήθηκε να αποφασίσει σε
δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν.
Ο τότε πρόεδρος
της κυπριακής δημοκρατίας Τάσσος
Παπαδόπουλος , ενώ δέχθηκε να τεθεί το
εν λόγω σχέδιο σε δημοψήφισμα κατόπιν
ζήτησε από το λαό , με δακρύβρεχτο και
θεατρινίστικο διάγγελμα , να πει ΟΧΙ σε
αυτό.
Ολιγώρησε ο τότε
πρόεδρος στην υπεράσπιση της κυριαρχίας
της κυπριακής δημοκρατίας . Δεν έπραξε
το αυτονόητο , να το πετάξει στα σκουπίδια
παραθέτοντας μάλιστα και τους λόγους
που υπαγόρευαν την απόρριψη του .
Δέχθηκε λοιπόν
η τότε κυβέρνηση να τεθεί ένα εγκληματικό
σχέδιο σε δημοψήφισμα.
Δέχθηκαν επίσης
, το δημοψήφισμα αυτό να διεξαχθεί από
δύο διαφορετικά εκλογικά σώματα και με
αυτό τον τρόπο έδωσαν υπόσταση ξεχωριστού
λαού στην λεγόμενη “τουρκοκυπριακή
κοινότητα”.
Δεν ζήτησαν
επίσης να γίνει απογραφή ώστε να
καταμετρηθούν οι “τουρκοκύπριοι” και
να πάρουν μέρος στο δημοψήφισμα μόνο
οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου.
Άφησαν να
συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα και οι
έποικοι και έτσι για πρώτη φορά έγινε
δεκτή η πολιτογράφηση τους στο κατοχικό
μόρφωμα και το δικαίωμα τους να αποφασίζουν
για το μέλλον αυτού του τόπου.
Το διπλό
δημοψήφισμα με την συμμετοχή των εποίκων
ήταν μια πράξη εσχάτης προδοσίας την
οποία διέπραξε το κατεστημένο έχοντας
σαφή γνώση των συνεπειών της .
Κανένα
κοινοβουλευτικό κόμμα , κανένα οργανωμένο
σύνολο , κανένας διανοούμενος δεν
κατήγγειλε την προδοσία που έθετε αλλαγή
δεδομένων ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα
του δημοψηφίσματος.
Το Ζυριχικό
κατεστημένο , οι διανοούμενοι και η
εκκλησία , συνέργησαν στο έγκλημα της
αναγνώρισης του κατοχικού μορφώματος
και παγίδευσαν το λαό στην αντιπαλότητα
του ΝΑΙ και του ΟΧΙ στο προδοτικό
δημοψήφισμα.
Αιώνιο ανάθεμα
στους προδότες.
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό
Δημοκρατικό Κόμμα – ΕΔΗΚ