Ο Φούλε είπε πως
η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει
σήμερα η Κύπρος μπορεί να αναδειχθεί
σε ευτυχές γεγονός εάν συμβάλει στην
εξεύρεση μιας γενικής λύσης που συν
τοις άλλοις θα “απελευθερώνει το πλήρεςοικονομικό δυναμικό του νησιού και στονενεργειακό τομέα” .
Μετά τους Ρώσους
έρχεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση να
παραδεχθεί ότι η κυριαρχία της κυπριακής
ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη από την Τουρκία
και να αναφέρεται σε ανάγκη αποδέσμευσης
της μέσω λύσης.
Αυξημένο
ενδιαφέρον προς μια “λύση του κυπριακού”
δείχνουν επίσης και οι Αμερικανοί σε
μια περίοδο που ετοιμάζεται να κλείσει
το μνημόνιο και η Κύπρος να υπαχθεί
πλήρως στον έλεγχο των τοκογλύφων.
Είναι βέβαιο
ότι υπάρχει κινητικότητα στο παρασκήνιο
αναφορικά με το κυπριακό. Το ερώτημα
είναι αν ετοιμάζουν σχέδιο λύσης που
θα το θέσουν πάλι σε διπλό δημοψήφισμα
ή αν θα προχωρήσουν σε αλλαγή δεδομένων
μέσω της δοκιμασμένης γραμμής της
εμπράγματης λύσης που δεν απαιτεί την
συναίνεση του λαού.
Στη δεύτερη
περίπτωση πολλά μπορούν να συμβούν.
Παράδειγμα
μπορεί να κλείσει το θέμα της
συνεκμετάλλευσης της ΑΟΖ με την επιστροφή
της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου.
Ποιος λαός θα
τολμήσει να προβάλει αντίθετη άποψη
όταν υπομένει τώρα την καταλήστευση
του από την τραπεζοκρατία και δεν τολμά
να διεκδικήσει ακόμα και το αυτονόητο
του δημοψηφίσματος για το μνημόνιο;
Επίσης ποια ήταν
η αντίδραση του λαού όταν άνοιξαν τα
οδοφράγματα το 2003 ; Η ίδια αντίδραση θα
εκδηλωθεί και με την “επιστροφή” της
Αμμοχώστου.
Οπότε ας μην
περιμένουμε σχέδια λύσης που θα μας τα
δώσουν να τα μελετήσουμε και να πάμε
στις κάλπες με την ησυχία μας . Οι
κρατούντες αλλά και οι ξένοι ξέρουν το
μονοπάτι του εφιάλτη.
Άλλωστε ακόμα
και στο δημοψήφισμα του 2004 , με τον τρόπο
που τέθηκε ( διπλό δημοψήφισμα με την
συμμετοχή των εποίκων) , αυτός ο λαός
δεν κατάλαβε ότι αναβάθμιζε το κατοχικό
μόρφωμα.
Η ερωτική σχέση
που έχει με τους κομματάρχες και τους
ηγέτες του Ζυριχικού κατεστημένου είναι
τόσο βαθιά που ακόμα και αν τον οδηγήσουν
στο πορνείο , αυτός ο λαός θα ζητοκραυγάζει.
Συνεπώς η ουσία
του προβλήματος δεν εντοπίζεται στα
σχέδια των ξένων και των κατακτητών
αλλά στον ίδιο τον κυπριακό λαό , που
αποδέχθηκε την γραμμή της υποχώρησης
και απέρριψε την γραμμή της απελευθέρωσης.
Αν αποφασίσουμε
ότι η μοναδική λύση είναι η απελευθέρωση
και όχι η λεγόμενη επανένωση , τότε τα
σχέδια των διαφόρων Φούλε θα συντρίβονταν
πάνω στη γρανιτένια θέληση μας.
Όμως η μοίρα
τούτου του λαού καθορίζεται από τις
αποφάσεις των προδοτών , από την προδοσία
της Ζυρίχης μέχρι σήμερα , και ο λαός
αλληλένδετος μαζί τους , σκύβει το κεφάλι
, για ένα διορισμό , για ένα ρουσφέτι ,
για μια χειραψία με τον κομματάρχη.
Για πόσο ακόμα
θα αναλύουμε για τα σχέδια των ξένων
και των κατακτητών κατά της Κύπρου;. Ας
κάνουμε και εμείς επιτέλους , σχέδια
εναντίον τους . Σχέδια εμπνευσμένα από
την φλογερή απόφαση της απελευθέρωσης.
Ειδεμή θα χαθούμε.
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό
Δημοκρατικό Κόμμα – ΕΔΗΚ