Η συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων επί γειτνιαζόντων οικοπέδωντης κυπριακής ΑΟΖ , είτε με το Ισραήλ
είτε με τον Λίβανο , είτε με την Αίγυπτο
, είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη.
Τούτο συνεπάγει και
μια μορφή στρατιωτικής συνεργασίας για
την ασφάλεια του εγχειρήματος δεδομένων
των απειλών που εκτοξεύει η Τουρκία
κατά της κυριαρχίας της κυπριακής
δημοκρατίας.
Όμως το ερώτημα είναι
σε ποιο βάθος θα προχωρήσει η αμυντική
συνεργασία με τις συνεργαζόμενες χώρες
.
Διότι εάν η συνεργασία
σημαίνει την στρατιωτική επέκταση του
Ισραήλ σε Κύπρο και Ελλάδα , τότε
διανοίγονται πολύ επικίνδυνες προοπτικές
με ενδεχόμενες αρνητικές συνέπειες και
στο εθνικό μας θέμα , αν ληφθεί υπόψιν
και η αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ –
Τουρκίας.
Συνεργασία με το Ισραήλ
ή και τις άλλες χώρες με τις οποίες
γειτνιάζει η κυπριακή ΑΟΖ μπορεί να
γίνει με την προϋπόθεση της ανάπτυξης
ΙΣΧΥΡΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ
στη Κύπρο.
Χωρίς την παρουσία του
ελληνικού στρατού , η Κύπρος θα παραδοθεί
στην “προστασία” του Ισραήλ με δραματικές
συνέπειες .
Το άλλο θέμα αφορά στον
σχεδιασμό της εκμετάλλευσης του φυσικού
αερίου.
Ορθή η επιλογή άμεσης
μεταφοράς αερίου , δι' αγωγού , στη Κύπρο
, για την εξυπηρέτηση των αναγκών της
αλλά και η δημιουργία τερματικού
υγροποίησης προς εξαγωγή με αποκλεισμό
της διέλευσης του μέσω αγωγού διερχόμενου
της Τουρκίας.
Το πρόβλημα είναι να
μην παραδοθεί ούτε η επένδυση του αγωγού
, ούτε το τερματικό σε ιδιώτες αλλά να
παραμείνει κρατικό-κοινωνική ιδιοκτησία
με δυνατότητα συμμετοχής της κοινωνίας
, με ονομαστικές μετοχές προς Έλληνες
πολίτες και μάλιστα προς τις τοπικές
αυτοδιοικήσεις που θα μπορούν να
συγκεντρώσουν το κοινωνικό κεφάλαιο
κaι να ελέγχουν με αντιπροσώπους τους
την πορεία της εκμετάλλευσης .
Ο κίνδυνος να παραδοθεί
η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου σε
ιδιώτες , ξένους ή ντόπιους ολιγάρχες
, πρέπει να αποφευχθεί .
Ούτε επέκταση του Ισραήλ
στη Κύπρο , ούτε παράδοση του φυσικού
αερίου στους ξένους ή στην ντόπια
ολιγαρχία .
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό
Κόμμα – ΕΔΗΚ