Στις προτάσεις του κ. Αναστασιάδη για την οικονομία εκείνο που διαπιστώνεται είναι ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στη ΠΑΡΑΓΟΓΗ. Το οικονομικό πρόγραμμα του ΔΗΣΥ όπως ανέφερε ,στηρίζεται σε τρεις άξονες: την ανάπτυξη, τη διαχείριση της κρατικής περιουσίας και τη μείωση του «σπάταλου κράτους». (δες εδώ)
Στο τομέα της ανάπτυξης όπως είπαμε απουσιάζει η αρχή της ενίσχυσης της παραγωγής στη μεγάλη μάζα της οικογενειακής και μικρομεσαίας επιχείρησης που θα μπορούσε να περιλάβει και την μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων αλλά και την αναζήτηση αγορών με την συνδρομή του κράτους. Αυτή θα ήταν μια πραγματική κοινωνική πολιτική που η εφαρμογή της προϋποθέτει ισχυρό κρατικό μη κερδοσκοπικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πράγμα που δεν περνά ούτε από την φαντασία του κ, Αναστασιάδη. Διότι η αρχή αυτή έρχεται σε άμεση ρήξη με τα πραγματικά αφεντικά της δεξιάς πολιτικής, δηλαδή με τους τραπεζίτες. Αντί αυτών των ζωτικών ζητημάτων ο κ. Αναστασιάδης ασχολείται με τα επουσιώδη και δευτερεύοντα , όπως με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ως να ήταν αυτό η αιτία της οικονομικής υποβάθμισης του τόπου.
Προτείνει επιπρόσθετα την εισαγωγή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που ως γνωστό είναι αλληλένδετη με το ηλεκτρονικό χρήμα και την ολοκληρωτική υποδούλωση του λαού στους τραπεζίτες. Ο ΔΗΣΥ δια της προτάσεως αυτής γίνεται όργανο και προπομπός της επερχόμενης τυραννίας που τίθεται μέσα από την σύσφιξη και τεχνολογική αναβάθμυση των σχέσεων ανάμεσα στο τραπεζίτη (λαϊκό και ιερωμένο) , τον κρατικό υπάλληλο , τον πολιτικό και τον αστυνόμο.
Στη συνέχεια της πρότασης του υποκλίνεται στην ολιγαρχία του πλούτου και των διαφόρων αρπακτικών που οχυρώνονται μέσα στα άντρα των κομμάτων με τη πρόταση «προώθησης συμπράξεων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα για υλοποίηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων». Η σύμπραξη αυτή αναιρεί την άλλη πρόταση, ενίσχυσης του ανταγωνισμού , εφόσον στην ουσία προωθεί τον ΗΜΕΤΕΡΙΣΜΟ και τις αθέατες σχέσεις κράτους και ιδιωτών. Κάνει δε τη πρόταση για ριζική μείωση της γραφειοκρατίας να φαντάζει ως παραμερισμός εμποδίων στην ανάπτυξη των προσοδοφόρων σχέσεων του πολιτικού κατεστημένου με την πλουτοκρατική ολιγαρχία. Μείωση της γραφειοκρατίας σημαίνει παραχώρηση αρμοδιοτήτων του κράτους στην τοπική αυτοδιοίκηση ως και ευρεία και άμεση και συνεχής συμμετοχή του λαού σε αυτή την αυτοδιοίκηση. Τούτο όμως συνεπάγει και αναβάθμιση αυτής με την συμμετοχή της στην νομοθετική εξουσία έξω από τα σχήματα και τα συρματοπλέγματα των κομματικών μηχανισμών. Πράγμα που θα σήμαινε την αυτοκατάργηση ή τον αυτοπεριορισμό της ισχύος των κομμάτων.
Με την πρόταση περί «παροχής φορολογικών κινήτρων και πολεοδομικών ελαφρύνσεων και προώθηση δημιουργίας Καζίνο στο πρότυπο της Σιγκαπούρης» ο ΔΗΣΥ δείχνει να επικεντρώνει το θέμα της ανάπτυξης στο τομέα της πολεοδομίας που ευρίσκεται ήδη σε αδιέξοδο μέσα από την τεχνητή κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όσο για τη δημιουργία Καζίνο στο πρότυπο της Σιγκαπούρης ίσως να είναι η πλέον αποκαλυπτική πρόταση του Δημοκρατικού Συναγερμού περί της ΤΖΟΓΑΔΟΡΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ του στην οικονομία.
Στο θέμα της διαχείρισης της κρατικής περιουσίας, προτείνει «την ίδρυση μιας Αρχής Διαχείρισης και Αξιοποίησης της Κρατικής Περιουσίας, η οποία με διαφάνεια θα επιδιώξει τη σωστή αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας». Δηλαδή τόσα χρόνια στην εξουσία δεν είναι αυτοί και τα κόμματα τους που διαχειρίζονται την κρατική περιουσία;; Που ήταν όλα αυτά τα χρόνια η διαφάνεια και πότε εφαρμόστ6ηκε η αρχή του πόθεν έσχες για τους πολιτικούς και τους παρατρεχάμενους τους;;; Η κρατική περιουσία για να αξιοποιηθεί προς το συμφέρον της οικονομίας της κοινωνίας και όχι των ολίγων πρέπει να δοθεί στη διαχείριση της τοπικής αυτοδιοίκησης και μέρος αυτής στο λαό , σε νέους ανθρώπους , σε πολύτεκνους , σε άστεγους , σε λαϊκές συμμετοχικές επιχειρήσεις. Με το ίδιο σκεπτικό πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ημικρατικοί οργανισμοί και η εκκλησιαστική περιουσία. Αυτά όμως δεν τα γνωρίζει ο κ. Αναστασιάδης διότι το έργο του επικεντρώνεται στην υπεράσπιση των αφεντικών.
Για το θέμα της μείωσης του σπάταλου κράτους αποσιωπά ο Κ. Αναστασιάδης τις ευθύνες όλων όσων διακυβέρνησαν τον τόπο για την διόγκωση αυτού του υπαλληλικού κράτους και την παροχή παχυλών μισθών , δώρων και άλλων δικαιωμάτων και απολαβών που αποστέγνωσαν την οικονομία της κοινωνίας και καταδυναστεύουν επί τόσα έτη τον εργάτη του ιδιωτικού τομέα και το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων. Αντί λοιπόν να αναγνωρίσει την ανάγκη μαζικής μετατόπισης εργατών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα μέσα από ένα γενικό σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής , προτείνει την διατήρηση του καρκινικού όγκου με μικροεπεμβάσεις του τύπου , «μορατόριουμ προσλήψεων για δύο χρόνια» και «διατήρηση των απολαβών των υψηλόμισθων υπαλλήλων χωρίς αυξήσεις για τα επόμενα δύο χρόνια» Για τον κ. Αναστασιάδη και το κόμμα του, η ανισότητα που τέθηκε από τους ίδιους ανάμεσα στον εργάτη του ιδιωτικού τομέα και στον εργάτη του δημόσιου τομέα πρέπει να κουκουλώνεται γιατί θα προκαλέσει όπως λένε κατά καιρούς , κοινωνική ρήξη. Μα το δίκαιο δεν εφαρμόζεται παρά μέσα από συνεχείς και ακραίες κοινωνικές ρήξεις και συγκρούσεις. Όμως αυτό είναι το δικό μας έργο. Το έργο του λαϊκού κοινωνικού εθνικισμού.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ