Σήμερα ο κίνδυνος της επιστροφής σε κομμουνιστικά καθεστώτα είναι ελάχιστος έως ανύπαρκτος . Η διεθνιστική καθοδήγηση των κομμουνιστικών κομμάτων εκλείπει, η δε ιδεολογία του κομμουνισμού έχει υποστεί δραματικές διαβρώσεις μέσω πολλαπλών ερμηνειών και αποκλίσεων . Στις πρώην κομμουνιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης ο κομμουνισμός αποτελεί ανάμνηση μιας σκληρής εμπειρίας ενώ τα απομεινάρια του στη δυτική Ευρώπη βιώνουν από καιρό την ασφυκτική απομόνωση τους που τα εξαναγκάζει σε επιθετικό λαϊκισμό και τακτικές ( όπως η υποκίνηση παρατεταμένων απεργιών ) που στρέφονται στο τέλος κατά της εθνικής παραγωγής και παραγωγικότητας .Το γεγονός αυτό μετατρέπει τα εν λόγω κόμματα σε μηχανισμούς εξυπηρέτησης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου . Γιατί στο τέλος , ότι συρρικνώνει την εθνική παραγωγή δημιουργεί την ανάγκη του δανεισμού και της εξάρτησης από ξένες τράπεζες. Κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι η κατάρρευση της εθνικής οικονομίας θα οδηγήσει στην ανάδυση των επαναστατικών συνθηκών που ονειρεύονται . Ο καπιταλισμός όμως αποδεικνύεται πιο εφευρετικός. Επιστρέφει με τη μορφή δανείων και υποθήκευσης της εργατικής δύναμης των γενεών . Δημιουργεί συνθήκες μετανάστευσης πληθυσμών και φτηνής εργατικής δύναμης . Γκρεμίζει πολιτισμούς και ερειπώνει εθνικοκοινωνικά σύνολα από τα οποία θα προέκυπτε οιοσδήποτε κίνδυνος κατά των συμφερόντων του . Δημιουργεί αριστερίζουσες ιδεολογίες καπιταλιστικής προσαρμογής όπως η σοσιαλδημοκρατία. Συντηρεί με κάθε τρόπο τις διαλυτικές αξίες του διεθνισμού πάνω στις οποίες και ο ίδιος εδράζεται.
Τα απομεινάρια του κομμουνισμού μαζί με την ευρύτερη αριστερά που καλύπτει και την σοσιαλδημοκρατία μέχρι τα σύνορα της κεντροαριστεράς αποτελούν μέρος του καπιταλιστικού συστήματος , στηρίζονται πάνω στις αξίες και τη λογική του .Από την άλλη , η δεξιά ως ένα σύνολο ιδεολογικών θέσεων και πολιτικών πρακτικών, τάσσεται αναφανδόν υπέρ των δομών και συνθηκών εκείνων της αγοράς που εξυπηρετούν το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και το αθέατο υπερκράτος του. Κάποιες ιδεολογικές μεταμορφώσεις από το στυγνό φιλελευθερισμό προς την κεντροδεξιά και την προσφάτως ανακαλυφθήσα «πατριωτική» δεξιά , αποτελούν μεταμφιέσεις του ψυχρού τέρατος της παρασιτικής πλουτοκρατίας . Σοσιαλδημοκρατία και πατριωτική δεξιά υπηρετούν τον ίδιο αφέντη. Τους χρηματοπιστωτές των εθνών , την υπερεθνική παρασιτική τυραννία .
Η μοναδική δύναμη ανατροπής τους είναι η δημιουργία εθνικών λαϊκών οικονομιών. Πάνω σε αυτή την οικονομική βάση οφείλει να σταθεί ο εθνικισμός . Χωρίς εθνική λαϊκή οικονομία , ο εθνικισμός θα καταντήσει ευσεβής πόθος τον οποίο θα εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι του αριστερού ή δεξιού πατριωτισμού .Ο Εθνικισμός είναι στη βάση του οικονομικο-κοινωνικός μετασχηματισμός της κοινωνίας η οποία προσδιορίζεται με όρους εθνικοφυλετικούς . Εθνικισμός χωρίς οικονομικό κοινωνισμό είναι ένας κίβδηλος και επικίνδυνος εθνικοφρονισμός στην υπηρεσία της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας .
Και όταν λέμε εθνική λαϊκή οικονομία εννοούμε : ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ . Τούτο για να επιτευχθεί απαιτεί ένα λαϊκό κράτος που θα υποτάξει και κατευθύνει τους νόμους της αγοράς στους σκοπούς της εθνικοκοινωνικής συνοχής , ενάντια στη πάλη των τάξεων και την υπέρβαση των ατομικών ή φατριαστικών συμφερόντων από το γενικό συμφέρον . Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά με όλες τις καταστροφικές συνέπειες της δεν θα τελειώσει εάν δεν τελειώσει πρώτα στη συνείδηση μας . Ούτε δεξιά ούτε αριστερά . Ούτε κεντροδεξιά , ούτε κεντροαριστερά . Ο στόχος παραμένει ένας και μοναδικός : Η ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ως ενιαίας παραγωγικής και δημιουργικής οντότητας που θα στηρίζεται στο σεβασμό των ατομικών ικανοτήτων και της ελεύθερης ανάπτυξης τους με όριο πάντοτε το γενικό καλό .
Μέσα σε πλαίσια ελευθερίας το κράτος οφείλει να συνδράμει στην ανάδειξη και πραγμάτωση των ατομικών δημιουργικών δυνατοτήτων αφενός και στην υπεράσπιση αφετέρου του συνόλου της εθνικής κοινότητος από τη συγκέντρωση υπερβολικής και δυσαρμονικής δύναμης σε λίγους .
Το πέρασμα από την παρούσα μορφή εσωτερικώς αντιμαχόμενης και δυσαρμονικής κοινωνίας προς την κοινωνία της εθνικοκοινωνικής συνοχής και αρμονίας πριν από κάθε πολιτική πράξη , εδράζεται στην αναμόρφωση της συνείδησης , στην επαναστατική επανατοποθέτηση του ανθρώπου ως μοναδικής και ανεπανάληπτης ατομικότητας σε αυτό που είναι το πραγματικό και οργανικό της περιέχον , δηλαδή την ιστορικώς αδιαμφισβήτητη φυλετικοεθνική πραγματικότητα .
Στο τέλος αυτού του χαοτικού και διεφθαρμένου κόσμου θα αναδυθούν και πάλι στην ιστορία τα έθνη , για ένα νέο ιστορικό ξεκίνημα .Σε αυτή τη νέα αυγή της ιστορίας ο ελληνικός εθνικισμός καλείται να προσδιορίσει εκ νέου το περιεχόμενο της ελευθερίας και της προόδου για το καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας . Προς το σκοπό τούτο , οι κίονες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού θα αποτελέσουν τη βάση που απάνω τους θα στηθεί το λαμπρό αέτωμα ενός εφάμιλλου νεοελληνικού κόσμου .
Λουκάς Γ. Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ
