Η ιστορική περίοδος από το 1955 μέχρι το 1974 είναι για τη Κύπρο μας σημαντική . Αναδεύει εντός της τον ηρωισμό και τη προδοσία , το μεγαλείο και τη ταπείνωση , τη θυσία και τη συμμετοχή αλλά και την αποχή και αδιαφορία . Όλα τα ηθικά και πολιτικά διδάγματα περιέχονται σε αυτή τη περίοδο .
Εν πρώτοις ο αγώνας της ΕΟΚΑ αποτελεί μια αποφασιστική επανέναρξη της ιστορίας μας . Η απόφαση ενός λαού να πάρει τα όπλα εναντίον των τυράννων του θεμελιώνει ένα καινούριο ξεκίνημα .Σε αυτό το νέο ξεκίνημα οι κομμουνιστές του ΑΚΕΛ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν. Επιπλέον πολέμησαν τον αγώνα . Στην συνέχεια στήριξαν τον Μακάριο στις αίολες επιλογές του και στις αισχρές υποχωρήσεις του . Στήριξαν το Μακάριο στον μακρό και πολύμορφο πόλεμο κατά της ενωτικής παράταξης και κατόρθωσαν , οι αρνητές και πολέμιοι του μεγάλου αγώνα , να αναγορευθούν σήμερα κριτές και κατακριτές των πάντων .
Από τη θέση της αποχής στη θέση του κρητού της ιστορίας και των ενδόξων πρωταγωνιστών της , πέρασαν από το 1974 και εντεύθεν .Ο τρόπος που μετήλθαν για να περάσουν από το παρασκήνιο της ένοχης και προδοτικής αποχής στο προσκήνιο της ιστορίας και της πολιτικής ήταν η ποδοπάτηση των ηττημένων .
Το ΑΚΕΛ πρωτοστάτησε στην επίθεση κατά της εθνικής παράταξης ,εκβάλλοντας από τα έγκατα της κομμουνιστικής του συνείδησης το αβυσσαλέο μίσος του προς τον μαχόμενο ελληνισμό της Κύπρου και στο αυτονόητο αίτημα του για ένωση με την Ελλάδα . Στο πλευρό του ΑΚΕΛ στεκόταν πάντοτε συνένοχη η μεγαλοαστική τάξη , αυτό το ρυπαρό σύμπλεγμα συμφερόντων που συνέδεε αδελφικά τα μονοπώλια με την εκκλησία και τη χρηματοπιστωτική συμμορία . Η Δεξιά και η Αριστερά συνέτρωγαν στο ίδιο τραπέζι όλα αυτά τα χρόνια και από τους θρόνους της ατιμίας και της συνεννόησης με τους κατακτητές πολέμησαν από κοινού την εθνική παράταξη , τη πίστη στην Ελλάδα και στην ελληνικότητα της Κύπρου .
Η παράταση της συνεξουσίας αυτών των δυνάμεων στέκεται μέχρι σήμερα στον αδιάκοπο πόλεμο κατά της εθνικής παράταξης και της ΕΟΚΑ Β που για μια περίοδο από το 1971 μέχρι το 1974 την εξέφρασε .
Το σκεπτικό των φαύλων εξουσιαστών καταλήγει στη πρόταση ¨: η ΕΟΚΑ Β φταίει για όλα . Σε αυτό μένουν όλοι σύμφωνοι , οι κομμουνιστές , οι σοσιαλιστές , οι δεξιοί , οι κεντρώοι , οι παπάδες , οι τραπεζίτες και όλοι ανεξαιρέτως οι μισθοφόροι του συστήματος Όλοι αυτοί είναι οι αδιάφθοροι , οι πατριώτες , οι άμωμοι και αγνοί . Σαν να μην έχει υπάρξει η συνομωσία της Ζυρίχης , η πράσινη γραμμή , η αναθεώρηση των 13 σημείων του συντάγματος , η αυτονόμηση των τουρκικών θυλάκων και ο μυστικός εξοπλισμός τους , ο βομβαρδισμός της Τυλλιρίας , η τουρκική ανταρσία , η εκδίωξη της μεραρχίας , η εθελούσια παγίδευση στην τουρκική στρατηγική .
Από το 1974 μέχρι σήμερα πέρασαν τριανταπέντε χρόνια . Όπως είναι γνωστό η ΕΟΚΑ Β διαλύθηκε μετά το 1974 . Οι ηγέτες της δεν είχαν το θάρρος να υπερασπιστούν των θέσεων τους . Εγκατέλειψαν τον προμαχώνα και κρύφτηκαν .
Εμείς όμως η νέα γενιά των ελλήνων μέσα από την απόσταση του χρόνου έχουμε το δικαίωμα να αξιολογήσουμε την περίοδο αυτή και να κρίνουμε πρόσωπα και γεγονότα . Κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει αυτό το δικαίωμα .
Αρνούμαστε να δεχθούμε ότι το μέλλον του ελληνισμού της Κύπρου θα προσδιορίζεται από την Ακελική προπαγάνδα και τους συνοδοιπόρους της .
Δια τούτο επιλέγουμε την αντεπίθεση στο σημείο εκείνο που η κομμουνιστική λέπρα εκδηλώνει όλη την επιθετικότητα της . Και αυτό πρέπει να γίνει με σθένος και αποφασιστικότητα προκειμένου η εθνικιστική μας αντεπίθεση να συνδεθεί με την εθνική παράταξη και τους αγώνες της , με τα μεγαλεία της και με τα λάθη της .Να υποστηρίξουμε αυτή τη παράταξη και μέσα από τον σκληρό αγώνα κατά των μειοδοτών και των ανθελλήνων να επιχειρήσουμε την ανασύνταξη των δυνάμεων της.
Η ΕΟΚΑ Β έχει κάτι να διδάξει στις νέες γενεές των ελλήνων εθνικιστών :
Πρώτο : Το ύπατο δικαίωμα του λαού να καταφεύγει στα όπλα όταν οι πολιτικές ηγεσίες αυτονομούνται δραματικά από την εθνική λαϊκή βούληση .
Δεύτερο : Η ΕΟΚΑ Β έθεσε πρώτη το αίτημα της απομάκρυνσης της εκκλησίας από τη πολιτική . Ουσία αυτού του αιτήματος είναι να προσδιορίζεται η πολιτική δράση από εθνικές λαϊκές αξίες και όχι από τις πολιτικές , κοινωνικές και οικονομικές αντιλήψεις και τα συμφέροντα της εκκλησίας που δεν ταυτίζονται με τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα. Υπεράνω όλων είναι το έθνος , η βούληση του οποίου εκφράζεται μόνο από το σύνολο του Δήμου που αποτελεί την παροντική διάσταση του , από το στρατό του , από τις παραγωγικές του δυνάμεις από την εθνική του διανόηση .
Τρίτο : Την υπεράσπιση μιας πραγματικής δημοκρατίας που το σύνταγμα της προέρχεται εκ του λαού και τροποποιείται από την βούληση του και όχι από τους σκοτεινούς διαδρόμους της διπλωματίας και της υποταγής στους κατακτητές . Ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ Β υπήρξε η πραγματική υπεράσπιση της δημοκρατίας ενάντια στη τυραννία της Ζυρίχης και στα έμμισθα όργανα της .
Τέταρτο: Την αντίθεση στη στρατηγική των αγγλοτούρκων της σταδιακής επέλασης σε μάκρος χρόνου , μέσω του συνδυασμού των συνομιλιών , της διπλωματίας και της στρατιωτικής βίας . Η ΕΟΚΑ Β απαίτησε μια πολιτική βασισμένη στην αρχή της ελληνικότητας της Κύπρου και στο δίκαιο του αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59 .
Πέμπτο : Ότι ύψιστος σκοπός παραμένει η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα .Η ΕΟΚΑ Β δια του αρχηγού της Γεωργίου Γρίβα Διγενή απαίτησε την επανατοποθέτηση του κυπριακού στη γραμμή της αυτοδιάθεσης και την εγκατάλειψη της γραμμής της ενδοτικής πολιτικής .
Έκτο : Η ΕΟΚΑ Β , δίδαξε πως η πολιτική πρέπει να υπηρετεί εθνικές αξίες και σκοπούς και πως σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η αυτονόμηση της από τα εθνικά οράματα και τους σκοπούς των εθνικών αγώνων .
Οι θέσεις αυτές που εξέφρασε ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ Β είναι και δικές μας θέσεις .
Ο αγώνας συνεχίζεται εναντίον των προσκυνημένων και των κατακτητών .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ .