Τα δεινά της Κύπρου αρχίζουν με τις συμφωνίες Ζυρίχης όπου η τουρκοκυπριακή μειονότητα , κατάλοιπο της τουρκικής κατοχής , μετατράπηκε σε κοινότητα . Το γεγονός αυτό άνοιγε τη προοπτική της σύρραξης ανάμεσα στις δυο κοινότητες με μόνη διαφαινόμενη λύση την αυτονόμηση τους . Το σύνταγμα της Ζυρίχης περιείχε πράγματι αυτό το στοιχείο της σύρραξης και σχάσης μέσω μιας ελάχιστης ασυμφωνίας που θα προέκυπτε .
Το Ζυριχικό σύνταγμα ομοίαζε με ένα γάμο προσυμφωνημένου διαζυγίου. Αποτελούσε με λίγα λόγια μια μεταβατική κατάσταση προς κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο , το γνώριζαν όλοι οι συμμετέχοντες και συνυπογράψαντες τη Ζυρίχη πλην του κυπριακού ελληνισμού και της μαχόμενης ΕΟΚΑ . Είναι ολοφάνερο πως το Ζυριχικό σύνταγμα , που δεν δόθηκε ποτέ στο λαό προς έγκριση , περιείχε ένα μυστικό σχέδιο που μας δίνει το δικαίωμα να χαρακτηρίσουμε τη Ζυρίχη όχι ως συμφωνία αλλά ως πράξη συνομωσίας .
Τρία χρόνια μετά την Ζυρίχη , το 1963 , η σχάση ήλθε . Από αυτή τη σχάση οι τουρκοκύπριοι κέρδισαν την πρώτη τους αυτονομία . Την αυτονομία των τουρκικών θυλάκων , δηλαδή των χώρων όπου διαβιούσαν οι τουρκοκύπριοι , και το αυτεξούσιο της τουρκικής αστυνομίας και πολιτοφυλακής στους τουρκικούς θύλακες .
Το επόμενο βήμα που τέθηκε ως αναγκαίο επακόλουθο της σχάσης ήταν η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΊΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΕΔΑΦΙΚΗ ΖΩΝΗ. Αυτός ήταν και ο κεντρικός πολιτικός σκοπός της τουρκικής εισβολής η οποία προκλήθηκε μέσα από την αδικαιολόγητη , μυστηριώδη και εμπαθή επίθεση του Μακαρίου κατά της τότε ελληνικής κυβερνήσεως που ως απάντηση της υπήρξε το εξίσου εμπαθές και προχείρως εκτελεσθέν πραξικόπημα το οποίο απέδειξε πως δεν έγινε κατόπιν προτέρας ομοφωνίας των αρχηγών των ενόπλων δυνάμεων και κοινού σχεδίου προς αντιμετώπιση τουρκικής παρέμβασης .
Η τουρκική εισβολή έγινε και το 40% του κυπριακού εδάφους καταλήφθηκε από τους τούρκους εισβολείς .Η ιστορία του κυπριακού δείχνει ξεκάθαρα ότι το πραξικόπημα δεν υπήρξε η αιτία της εισβολής αλά μια αφορμή , όπως αφορμή τουρκικής παρέμβασης υπήρξε και η αναθεώρηση του συντάγματος από τον Μακάριο το 1963 .
Δυόμισι χρόνια μετά την τουρκική εισβολή , πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα με το χώμα νωπό πάνω από τους τάφους των θυμάτων της βάρβαρης εισβολής , λαμβάνει χώρα η λεγόμενη συμφωνία κορυφής Μακαρίου , Ντεκτας την 12η Φεβρουαρίου 1977 .
Η ουσία της συμφωνίας αυτής αναλύεται ως εξής :
Α. Γίνεται αποδεκτή διοίκηση πάνω σε ενιαία εδαφική βάση ,
Β. Συμφωνείται πως αυτή η ενιαία εδαφική βάση θα πρέπει να προσδιοριστεί με ύπατο κριτήριο όχι την αναλογία γης που κατείχαν οι τουρκοκύπριοι πριν την εισβολή , αλλά την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ .Τούτο σημαίνει αρκετή καλλιεργήσιμη γη , λιμάνι , αεροδρόμιο , χώρους για βιοτεχνική και βιομηχανική ανάπτυξη , αυτόνομο τραπεζικό σύστημα , αντιπροσωπεύσεις μονοπωλιακών προϊόντων , και οτιδήποτε κάνει ένα διοικητικό μόρφωμα να είναι οικονομικά ανεξάρτητο .Δηλαδή ανεξάρτητη νομοθετική προστασία , αστυνομία , πολιτοφυλακή κλπ.
Γ. Τυχόν εμπόδια που προκύπτουν από το γεγονός ότι οι περιουσίες στη κατεχόμενη γη ανήκουν σε ελληνοκύπριους θα θεωρηθούν ως «πρακτικές δυσκολίες για την τουρκοκυπριακή κοινότητα» που πρέπει να παραμεριστούν .
Δ. Θέματα αρχών , όπως η ελευθερία διακίνησης , ελευθερία εγκατάστασης ,και το δικαίωμα περιουσίας δεν θεωρούνται απαράβατα δικαιώματα αλλά ανοικτά για συζήτηση με σκοπό να εξυπηρετούν το διζωνικό δικοινοτικό ομοσπονδιακό σύστημα..
Η συμφωνία αυτή περιγράφει αυτό το οποίο αργότερα ονομάσθηκε , στο σχέδιο Ανάν, συνιστώσα πολιτεία .
Πάνω στη γραμμή Μακαρίου , που περιγράφεται με σαφήνεια , ως παράδοση της γης μας στους κατακτητές , βάδισαν όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν .
Τωρινή κατάληξη αυτής της γραμμής του αίσχους είναι η επιπλέον αποδοχή 50.000 εποίκων , η εκ περιτροπής προεδρία , ο αφοπλισμός των ελλήνων , η παραμονή του αγγλικού στρατού και τέλος ο διωγμός της εθνικής ελληνικής παράταξης .
Ο ελληνισμός θα σκύψει κάτω από το βαρύ ζυγό των τούρκων και των ανθελλήνων και οι οιμωγές που ακούστηκαν στην Ίμβρο , τη Τένεδο , τη Κωνσταντινούπολη , τη Σμύρνη , θα είναι οι τελευταίες φωνές των ελλήνων στη μαρτυρική Κύπρο .
Έλληνες νέοι της Κύπρου , τούτα τα λόγια γράφονται για σας , αν έρθει η στιγμή να πολεμήσετε εναντίον όλων , να ξέρεται τουλάχιστον γιατί πολεμάτε . Να ξέρεται ποιοι μας πρόδωσαν και ποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν κάποτε για την ατιμία τούτη .
Σηκωθείτε έλληνες , διεκδικείστε τη γη σας και τη τιμή να ονομάζεστε έλληνες .
Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ .
Παρακάτω παρατίθεται η συμφωνία όπως αυτή εμφανίζεται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Συµφωνία Υψηλού Επιπέδου της 12ης Φεβρουαρίου 1977
Παρατίθεται το κείµενο της συµφωνίας µεταξύ του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δηµοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ
Ντενκτάς, στην οποία κατέληξαν στις 12 Φεβρουαρίου 1977 κατά τη διάρκεια
συνάντησης υπό την αιγίδα του Γ.Γ. του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών:
1. Επιζητούµε µια ανεξάρτητη, αδέσµευτη δικοινοτική οµόσπονδη δηµοκρατία.
2. Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας πρέπει να συζητηθεί υπό το φως της
οικονοµικής βιωσιµότητας ή παραγωγικότητας και της ιδιοκτησίας γης.
3. Θέµατα αρχών όπως η ελευθερία διακίνησης, ελευθερία εγκατάστασης, το δικαίωµα
περιουσίας και άλλα εξειδικευµένα ζητήµατα, είναι ανοικτά για συζήτηση, λαµβάνοντας
υπόψη τη θεµελιώδη βάση ενός δικοινοτικού οµοσπονδιακού συστήµατος και ορισµένες
πρακτικές δυσκολίες, οι οποίες µπορεί να προκύψουν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα.
4. Οι εξουσίες και αρµοδιότητες της κεντρικής οµοσπονδιακής κυβέρνησης θα είναι
τέτοιες, ώστε να διασφαλίζουν την ενότητα της χώρας λαµβανοµένου υπόψη και του
δικοινοτικού χαρακτήρα του κράτους.
