Να αναλύουμε σε βάθος τα γεγονότα και να ονομάζουμε ορθά τα πράγματα δίχως φόβο . Αυτές είναι δύο από τις αρχές της ελευθερίας της σκέψης αλλά και της πολιτικής ελευθερίας .Υπό το πρίσμα αυτών των αρχών πρέπει να δούμε και να εξετάσουμε το κυπριακό πρόβλημα να απομονώσουμε ένα – ένα τα γεγονότα που το απαρτίζουν και όχι τις προθέσεις , τις φαντασίες και τις αοριστίες και ακολούθως να αναγάγουμε τα συγκεκριμένα , τα ειδικά γεγονότα στην ολότητα τους , προκειμένου να εξάγουμε ένα γενικό συμπέρασμα , να αντικρίσουμε το δάσος και να μη μείνουμε στο δέντρο .
Η πολιτική ιστορία διδάσκει πως πίσω από κάθε πολιτική πράξη , συνθήκη ή γεγονός ή ιδεολογική κατεύθυνση κρύβονται ή και φανερώνονται κάποτε , δυνάμεις και συμφέροντα .Ποτέ δεν θα υπάρξει σε αυτό τον κόσμο που ζούμε , συνθήκη ή κατάσταση που αντί να προσδιορίζεται από συμφέροντα θα καθορίζεται από αγγελικά αισθήματα . Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι να μπορούμε να διακρίνουμε εάν παροντοποιείται η όχι το εθνικό συμφέρον που δεν μπορεί αλλιώς να εκδηλωθεί παρά δια μέσου της λαϊκής θέλησης .
Τούτα έχοντας υπ’ όψιν ας σταθούμε μπροστά στο γεγονός των συμφωνιών της Ζυρίχης που έδωσαν ένα άθλιο αντιδημοκρατικό και αντεθνικό σύνταγμα που τόσο πόνο πότισε το λαό μας .
Ποιες δυνάμεις παρευρέθηκαν στη σύναψη αυτής της συμφωνίας και κατά συνέπεια ποίες δυνάμεις εξυπηρετήθηκαν από αυτή ;
Πρώτα η Αγγλία η οποία διατήρησε μεγάλο μέρος των συμφερόντων της που απολάμβανε από την αποικιακή κατάσταση .Κέρδισε τη παραμονή στρατιωτικών βάσεων και αναγορεύτηκε εγγυήτρια δύναμη της δημοκρατίας που αναδύθηκε από τους αφρούς αυτής της συμφωνίας . Μιας δημοκρατίας που όμοια της δεν υπάρχει στο κόσμο .
Η άλλη δύναμη που όριζε τους όρους της συμφωνίας δηλαδή η Τουρκία πέτυχε να αναβαθμίσει τη τουρκική ή μουσουλμανική μειονότητα σε κοινότητα υπέρμετρων δικαιωμάτων και να τεθεί και αυτή εγγυήτρια δύναμη . Έτσι επέστρεφε ξανά στη Κύπρο ο τουρκικός στρατός .
Ο τρίτος συμβαλλόμενος ήταν η Ελλάδα .Η παρουσία της μάλλον ήταν άφωνη και βουβή όπως κάποιων κομπάρσων στο θέατρο .Δέχθηκε το βιασμό του κυπριακού ελληνισμού χωρίς να ζητήσει ούτε να κερδίσει χρόνο τουλάχιστο με μια αναβολή με μια πρόφαση ώστε να υπάρξει μια ανασύνταξη των δυνάμεων , μια διαφοροποίηση των παροντικών δεδομένων .Η Ελλάδα παρευρέθηκε ως μια θεραπαινίδα της Αγγλίας. Το πολιτικό κατεστημένο της χώρας υπό τον Καραμανλή , συγκατένευσε στο αίσχος της Ζυρίχης προκειμένου να διασφαλίσει φανερά και αφανέρωτα φατριαστικά , ταξικά και εξουσιαστικά συμφέροντα .
Η τέταρτη δύναμη ήταν η εθναρχεύουσα εκκλησία με τον Μακάριο ως εκπρόσωπο της . Μια δύναμη που όπως μαρτυρούν τα γεγονότα αυτονομήθηκε παραδόξως από τον επαναστατικό αγώνα της ΕΟΚΑ , αρνήθηκε το σκοπό του αγώνα που ήταν η ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και χάραξε δική της πορεία .Ο Μακάριος , αυτός ο ολέθριος καλόγερος , για να επιχειρήσει μια τέτοια αλλαγή πορείας βασίστηκε σε συγκεκριμένη υποστήριξη . Είχε πρώτα απ όλα την υποστήριξη των κατακτητών , έπειτα την υποστήριξη της εκκλησίας η οποία οσφράνθηκε τα ιδιοτελή της συμφέροντα που θα προέκυπταν από αυτή τη συμφωνία .Η εκκλησία λοιπόν υποστήριξε τους χειρισμούς του Μακαρίου , και αδιαφόρησε για τη θέληση του ενόπλως αγωνιζόμενου λαού διότι αποτελούσε μέρος της παράδοσης της αυτή η προσοδοφόρος συμπεριφορά . Έμαθε η εκκλησία και από το Βυζάντιο αλλά και από την συνεργασία της με την Οθωμανική κατοχή πως η εξουσία πάντοτε προέρχεται εκ των άνω . Τι δουλειά έχει ο λαός , δηλαδή το κοπάδι , το ποίμνιο με τα πράγματα της εξουσίας και της πολιτικής ; Να γιατί ήχησαν οι καμπάνες για να καλωσορίσουν τη Ζυρίχη .Δι αυτής η εκκλησία μετατράπηκε σε μια τεράστια οικονομική δύναμη εξουσιάζοντας όχι μόνο τη θρησκευτική συνείδηση του ποιμνίου αλλά και τη πολιτική .Κοντά σε αυτούς τους δυνάστες της λαϊκής ψυχής παρεισέφρησαν και τα διάφορα μονοπώλια υπό την ευλογία των άγγλων και της κοινής τους αγοράς για να συντεθεί η λαοβόρος και ληστρική μεγαλοαστική τάξη από τα έγκατα της οποίας αναδύθηκε ως μέσα από βρομερό υπόνομο ο πολιτικός διάκοσμος της Ζυρίχης .
Η μόνη δύναμη που απουσίαζε από τη Ζυρίχη ήταν ο αγωνιζόμενος λαός της ΕΟΚΑ . Ομάδες κουκουλοφόρων προδοτών , στο διάστημα της προετοιμασίας της Ζυρίχης ανέλαβαν από κοινού με τους κατακτητές , την εξολόθρευση της ΕΟΚΑ .Η μια προδοσία ακολουθούσε την άλλη . Όμως η θρυλική ΕΟΚΑ δεν έσκυψε το κεφάλι , η ΕΟΚΑ δεν ηττήθηκε , δεν υποτάχθηκε , δεν συνθηκολόγησε , δεν προσυπέγραψε τη Ζυρίχη . Έβαψε με το αίμα της τα χώματα της ελληνίδας γης μας . Σε τούτα τα χώματα θα σπείρει η γενιά των ελλήνων και θα θερίσει και θα ζυμώσει το τίμιο ψωμί της λευτεριάς της .
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν σταμάτησε , συνεχίστηκε ενάντια στο Ζυριχικό καθεστώς αδιάκοπα μέχρι την ένοπλη αντίσταση της ΕΟΚΑ Β .
Αυτό τον αγώνα εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε διδασκόμενοι από τα λάθη και τις ελλείψεις μας . Να προσδιορίσουμε επίσης και να περιγράψουμε σε όλη του την έκταση το κατεστημένο της υποχώρησης και του ραγιαδισμού . Να κατονομάσουμε τα συμφέροντα που το υποκινούν και να κτυπήσουμε αμείλικτα τα ιδεολογικά του υποστηρίγματα αλλά και τη πολιτική του εμπροσθοφυλακή .
Εκείνο που απαιτείται είναι η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ μέσω μιας ΑΤΣΑΛΙΝΗΣ ΑΝΑΔΙΟΡΓΆΝΩΣΗΣ της εθνικής ενωτικής παράταξης. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος προς τη νίκη .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ .
