Από την στιγμή που η κοινωνία παραχώρησε την εξουσία δια της κάλπης στα κόμματα , παραιτείται από κάθε δικαίωμα ελέγχου της εξουσίας ή κατάθεσης οποιασδήποτε πρότασης ή γνώμης.
Οι κομματάρχες από εκείνη τη στιγμή κάνουν ότι θέλουν , πράττοντας συνήθως άλλα αντί εκείνων που υποσχέθηκαν και περιμένουν να κριθούν τις επόμενες εκλογές.
Όταν πλησιάσουν όμως οι επόμενες εκλογές τότε αναλαμβάνουν άλλες δυνάμεις να κατευθύνουν τα πράγματα. Αυτές οι δυνάμεις είναι τα μέσα ενημέρωσης. Ποια εξουσία ασκεί ο πολίτης σε αυτά τα μέσα; Απολύτως καμία. Αυτά τα μέσα λοιπόν αναλαμβάνουν να κάνουν το άσπρο μαύρο και να διαμορφώσουν την συνείδηση του ψηφοφόρου που κατ' ευφημισμό ονομάζεται πολίτης , και να τον οδηγήσουν εκ νέου στη κάλπη.
Η σχέση των κομματικών συμμοριών με το σύστημα των μέσων ενημέρωσης εκτός του ότι είναι σχέση οικονομική , χρηματοδοτείται από τους φόρους του λαού . Διότι τα κόμματα για να υπάρχουν αντλούν χρήματα από τους φόρους του λαού , τα οποία διαμοιράζουν στα υποστυλώματα τους , που είναι τα μέσα ενημέρωσης και διάφοροι άλλοι φορείς εξουσίας . Ο λαός γνωρίζει αυτή τη κατάσταση αλλά την ανέχεται διότι μέσα από την πελατειακή σχέση που ο ίδιος έχει συνάψει με τους συμμορίτες , έχει διάφορα ωφελήματα τα οποία δεν είναι πάντα αλληλένδετα με τίμια εργασία.
Συνεπώς το σύστημα του κομματοκρατικού κοινοβουλευτισμού δεν στερείται λαϊκής συναίνεσης και είναι λάθος να θεωρούμε πως επεβλήθη στη κοινωνία από κάποια αόρατη δύναμη. Το σύστημα αναδύεται όπως η Αφροδίτη εκ των αφρών των κυμάτων , μέσα από τους αφρούς της λαϊκής αμάθειας , της παραίτησης , της αδιαφορίας , της ηθικής σήψης , της ιδιοτέλειας , της αντιπαραγωγικότητας , του ραγιαδισμού κλπ.
Όλα τα κακά της κοινωνίας και του έθνους προέρχονται από την αυτονόμηση των πολιτικών μηχανισμών από την λαϊκή βούληση και από την διεφθαρμένη σχέση που ο λαός ανέπτυξε με τις κομματικές συμμορίες.
Αν αυτό το κακό δεν κτυπηθεί στη ρίζα του , δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Οι μετατοπίσεις ψηφοφόρων από το ένα κομματικό μαντρί στο άλλο δεν αλλάζουν την θλιβερή κατάσταση της κοινωνίας.
Θα αρχίσει να ξημερώνει μια καινούρια μέρα , όταν η κοινωνία θα αφυπνιστεί από τον λήθαργο και θα αρχίσει να αποδομεί την δύναμη των κομμάτων και να παίρνει την εξουσία στα χέρια της μέσα από νέους θεσμούς λαϊκής συμμετοχής , άμεσης δημοκρατίας στη βάση της τοπικής αυτοδιοίκησης και πυραμιδωτής ανακλητής αντιπροσώπευσης.
Αλλά για να φτάσει η συνείδηση της κοινωνίας να θέσει το αίτημα της αναθέσμισης με στόχο το αυτεξούσιο , χρειάζεται να περάσει μέσα από ηθική κάθαρση και πνευματική απόσειση του ψεύδους. Χρειάζεται δηλαδή ένα κίνημα αναγεννητικό που θα καταγγείλει το ψέμα και την ατιμία και θα επαναφέρει στο προσκήνιο της πολιτικής τον άνθρωπο της τίμιας εργασίας και το όραμα μιας ηθικής τάξης που το νέο λαϊκό κράτος θα ενσαρκώνει.
Σε ένα κόσμο που η παιδεία βρίσκεται στα χέρια της διαφθοράς και της τυραννίας , το όραμα της αναμόρφωσης του λαού δεν μπορεί να έρθει από αλλού παρά μόνο μέσα από την λαϊκή επαναστατική διανόηση , την ανυποχώρητη και αμόλυντη δύναμη υπεράσπισης των λαϊκών και εθνικών δικαίων.
Ο αγώνας είναι πρώτα από όλα ιδεολογικός.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ