Υπό τις παρούσες συνθήκες της συμμετοχής της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση , θα ήταν προς το συμφέρον του έθνους η ύπαρξη δύο ελληνικών κρατών εντός της ένωσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας δίδαξε ότι δύο κράτη μπορούν να αναπτύξουν αρραγείς μεταξύ τους σχέσεις χωρίς κατ' ανάγκη να συγχωνεύσουν τις κρατικές οντότητες τους.
Από το 1960 και έπειτα , η πλουτοκρατική ολιγαρχία της Κύπρου ταμπουρώθηκε πίσω από την πολιτική της ανεξαρτησίας προκειμένου να χρησιμοποιεί την Κύπρο σαν μια κλειστή αγορά πάνω στην οποία ασκούσε απόλυτη κυριαρχία. Από την άλλη , ο ενωτικός αγώνας δεν μπόρεσε να κατανοήσει την οικονομική βάση της πολιτικής της απομάκρυνσης από την Ελλάδα και να αντιπαρατεθεί σε αυτή μέσα από ένα πολιτικό-ιδεολογικό αγώνα.
Θέλαμε την ένωση , αλλά δεν μπορέσαμε να περιγράψουμε και να διεκδικήσουμε τους τρόπους πραγμάτωσης της και την σταδιακή , την βήμα προς βήμα συναρμογή της κυπριακής δημοκρατίας με την Ελλάδα. Δεν μπορέσαμε να απαιτήσουμε έστω την αδασμολόγητη διακίνηση κάποιων προϊόντων μεταξύ των δύο κρατών του ελληνισμού. Μέχρι που ήρθε η Ε.Ε. , να μας δείξει το δρόμο και να μας απεγκλωβίσει από τα στενά συμφέροντα της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και την στενόμυαλη πολιτική που τα υποστήριζε , ευθυγραμμιζόμενη με τα αγγλικά συμφέροντα της κοινής αγοράς .
Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., έσπασε αυτά τα στενά πλαίσια της αγγλοκρατούμενης οικονομίας της και έθεσε τις βάσεις για περαιτέρω σύσφιξη σχέσεων με τον εθνικό κορμό.
Υπό τις παρούσες συνθήκες το αίτημα της ενώσεως παίρνει σήμερα άλλη μορφή που προϋποθέτει την ύπαρξη και ενδυνάμωση της κρατικής υποστάσεως της κυπριακής δημοκρατίας.
Σήμερα μια ρεαλιστική πολιτική που οδεύει πάνω στις ράγες των νέων γεωπολιτικών δεδομένων που επέφερε η Ε.Ε, είναι η ενοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ με την ελληνική ΑΟΖ , καθώς και η αμυντική ένωση των δύο κρατών του ελληνισμού.
Η ελεύθερη διακίνηση οικονομικών μεγεθών ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο , έσπασε σε ένα βαθμό το μονοπώλιο της κυπριακής ολιγαρχίας του πλούτου και έδωσε τη δυνατότητα σε ελλαδικά οικονομικά συμφέροντα να εξαπλωθούν στη Κύπρο και αντιστρόφως. Επιπρόσθετα η Κύπρος κατέστη μια γέφυρα διακίνησης συμφερόντων μεταξύ Ε.Ε., ,Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής που απαιτούν την προστασία τους .
Τούτο σημαίνει πως υπάρχει ένα θετικό κλίμα , εάν αξιοποιηθεί σωστά για ενοποίηση των ΑΟΖ και του αμυντικού χώρου Ελλάδος – Κύπρου.
Πολιτικές αυτοαπομόνωσης και αλληθωρισμού προς άλλες κατευθύνσεις , δεν ακολουθούν τη ροή των πραγμάτων αλλά αποτελούν επιλογές που εξυπηρετούν αλλότρια και ιδιοτελή συμφέροντα.
Δύο ελληνικά κράτη , μια ΑΟΖ , ένας στρατός. Αυτό είναι το περιεχόμενο της ενώσεως που το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα υποστηρίζει.
Στο μέλλον ας αποφασίσουν οι πανέλληνες τι δέον γενέσθαι.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος - ΕΔΗΚ