Πρώτο , στην άρνηση παραχώρησης αυτοδιοικούμενης ζώνης ή περιφέρειας προς τους τουρκοκύπριους .
Και δεύτερο , στην κατάργηση του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης και στη θέσμιση του πρώτου ελεύθερου συντάγματος της κυπριακής δημοκρατίας που θα γεννηθεί μέσα από την βούληση του λαού της .
Η πρώτη θέση στρέφεται ενάντια στα ¨τετελεσμένα” της τουρκικής εισβολής. Άρνηση παραχώρησης ζώνης ή περιφέρειας στους τουρκοκύπριους , σημαίνει άρνηση αποδοχής των πολιτικών στόχων της εισβολής και συνακόλουθα των δικών μας υποχωρήσεων που άρχισαν με την κατάπτυστη λεγόμενη συμφωνία κορυφής Μακαρίου και Ντενκτάς.
Άρνηση παροχής ζώνης στους τούρκους , σημαίνει επιστροφή απάντων στις οικίες τους όπως προ του 1974 , προ της τουρκικής εισβολής , χωρίς την παρουσία ούτε ενός εποίκου ή τούρκου στρατιώτη , στα χώματα της Κύπρου.
Αυτή η κατάσταση δεν σημαίνει βέβαια την επιστροφή στην Ζυριχική πραγματικότητα εφόσον απαιτούμε να ριφθεί στα σκουπίδια το κατακτητικό σύνταγμα που μας επέβαλαν οι εγγλέζοι για να παραχθεί ένα νέο σύνταγμα με βάση τις αρχές της δημοκρατίας , που είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση ένα ενιαίο εκλογικό σώμα και κάθε πολίτης μία ψήφο , όπως ισχύει σε όλες τις δημοκρατίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οπότε δεν μιλάμε πια για τουρκοκυπριακή κοινότητα όπως αυτή ορίσθηκε κατακτητικώ δικαίω από το σύνταγμα της Ζυρίχης αλλά για τουρκοκυπριακή ή μουσουλμανική μειονότητα της οποίας ουδείς αρνείται τα δικαιώματα που κάθε μειονότητα απολαμβάνει στην Ε.Ε. Ουσία όμως του κράτους , της κυπριακής δημοκρατίας είναι η ελληνικότητα της. Κάθε μειονότητα για να έχει δικαιώματα οφείλει με τη σειρά της να σέβεται τον χαρακτήρα του κράτους εντός του οποίου διαβιεί. Η θέση αυτή ισχύει σε όλο το κόσμο και δεν είναι επινόηση δική μου.
Ο στόχος της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι μια πορεία προς τα εμπρός , μια πορεία προόδου , μια πορεία πραγμάτωσης του διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Στη δεύτερη θέση που αφορά την απόρριψη του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης πρέπει να τονίσουμε ότι δι ' αυτής της πράξης αρνούμαστε να δεχθούμε την αναβάθμιση της τουρκοκυπριακής ή μουσουλμανικής μειονότητας σε κοινότητα όπως μας επεβλήθη από το σύνταγμα της Ζυρίχης.
Οπότε απορρίπτοντας την αδικία της δικοινοτικότητας που μας επέβαλαν οι εγγλέζοι αλλά και την αδικία της διζωνικότητας που επέβαλε η τουρκική εισβολή , απορρίπτουμε ταυτόχρονα κάθε συζήτηση περί ομοσπονδίας και επιστρέφουμε στις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας επί των οποίων εδράζεται κάθε ελεύθερο κράτος.
Αυτές τις αρχές όφειλε να θέσει και να διεκδικήσει η κυπριακή δημοκρατία ως προεδρεύουσα της Ε.Ε. ώστε να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος προς τον εξευρωπαϊσμό του κράτους , προς την δημοκρατία και την απελευθέρωση. ¨Όμως περί άλλων τυρβάζουν οι πολιτικοί νάνοι που μας κυβερνούν.
Δεν ζητούμε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτά που η Ευρώπη έχει ως αδιάσειστες βάσεις του πολιτισμού της. Ζητούμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ την οποία εμείς οι εθνικοκοινωνιστές επιθυμούμε να μεταλλάξουμε από κομματοκρατούμενη κοινοβουλευτική ολιγαρχία σε κοινωνιοκρατική αντιπροσώπευση .
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ