Ο αμερικανοσιωνισμός χρησιμοποιεί ένα νέο όπλο στη περιοχή της Μέσης Ανατολής, που εσχάτως οριοθετήθηκε από την Αλγερία μέχρι το Αφγανιστάν. Είναι το όπλο των μαζικών εξεγέρσεων. Στόχος δεν είναι η εγκαθίδρυση «δημοκρατιών» αλλά η ανακύκλωση και ανανέωση εγκαθέτων εξουσιών. Η μαζική εξέγερση σε αυτή τη περιοχή για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης δεν έχει καμία σχέση με τον τύπο εξέγερσης της Γαλλικής επανάστασης που αποτελεί κορύφωση πολλαπλών ιστορικών αλλαγών επί των οποίων δομείται ένας τύπος πολιτεύματος με συγκεκριμένες αρχές και σκοπούς που σφυρηλατούνται από την εμπροσθοφυλακή της διανόησης. Αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν στις εξεγέρσεις των αραβικών πληθυσμών. Υπάρχουν όμως τα αποτελέσματα της διεθνούς οικονομικής κρίσης που μεθοδεύεται από το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος. Η κρίση αυτή έχει ως κεντρικό στόχο της, την επιβολή νέων όρων στις σχέσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος με τα κράτη που θέλει να ασκεί επι αυτών και δι’ αυτών απόλυτο έλεγχο των εθνικών οικονομιών τους . Έτσι χρησιμοποιεί αριστουργηματικά τη κρίση, για να επιφέρει τις επιθυμητές αλλαγές μέσω ασπόνδυλων εξεγέρσεων αφηνιασμένων μαζών, που δεν γνωρίζουν με τι θα αντικαταστήσουν αυτό που θέλουν να γκρεμίσουν. Στοιχεία σύγχυσης και χαοτικότητας κυριαρχούν σε αυτές τις μορφές εξέγερσης. Σε τέτοιες συνθήκες , ο έλεγχος της εξέγερσης είναι ένα παιχνίδι. Αυτό που έγινε στην Αίγυπτο, με το πέρασμα του ελέγχου στο στρατό που θα οδηγήσει στις «δημοκρατικές» αλλαγές αποκαλύπτει το μοντέλο της στρατοκρατούμενης ολιγαρχίας που θέλουν να επιβάλουν. Το άλλο που πετυχαίνουν μέσα από την φαινομενικά «αυθόρμητη» και συμφυρματική εξέγερση , είναι να συμπαρασύρουν σε αυτήν και να καπελώσουν εντός της , το ισλαμικό κίνημα και να ελαχιστοποιήσουν τη λαϊκή του βάση σε θέματα οικονομίας και κοινωνίας. Αργά ή γρήγορα όμως θα κατακαθίσει ο κονιορτός της μαζικής εξέγερσης και θα επανέλθουν και πάλι στην επιφάνεια οι πάγιες αντιθέσεις ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα και την κυρίαρχη ολιγαρχία του πλούτου. Όσο θα υπάρχουν αυτές οι αντιθέσεις, θα διαιωνίζονται οι κοινωνικές στη μεγάλη αυτή περιοχή , που θα εξαναγκάζουν στη μαζική μετανάστευση στο χώρο της Ευρώπης. Η επιβολή της πλουτοκρατικής δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή θα είναι για ένα μεγάλο διάστημα η αιτία δημιουργίας ατελείωτων προβλημάτων στην Ευρώπη. Θα καταληστεύουν τον εθνικό τους πλούτο οι χρηματοπιστωτές και η Ευρώπη θα είναι «υποχρεωμένη» να θρέφει τα θύματα αυτής της τυραννίας και να αντιμετωπίζει ολοένα και πιο έντονα τα καταστροφικά αποτελέσματα της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης που δεν αποκλείεται να ΜΕΘΟΔΕΥΘΕΊ σε αιματηρή σύγκρουση αν υπολογίσουμε τον αντί-ισλαμισμό που καλλιεργεί η δυτική πλουτοκρατία και ο σιωνισμός. Σε αυτή την εξέλιξη , η Ευρώπη είναι ανήμπορη να αντιδράσει. Διότι η ειρήνευση στη περιοχή της Μέσης Ανατολής και η παραμονή των λαών αυτών στις πατρίδες τους είναι αλληλένδετη με την επικράτηση λαϊκών καθεστώτων, εθνικο-λαικών δημοκρατιών στις χώρες αυτές που θα επιβάλουν μια δίκαιη αναδιανομή στο λαό, της εθνικής υπεραξίας της εργασίας του. Αυτή τη μορφή εθνικο-λαικής δημοκρατίας η Ευρώπη δεν μπορεί να την προωθήσει διότι η ίδια την στερείται με τραγικές συνέπειες για τον εαυτό της. Με λίγα λόγια κινούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο. Το ζήτημα είναι να μη παρασυρθούμε από το σιωνισμό και να μετατρέψουμε την Ευρώπη σε πεδίο σύγκρουσης , αλλά να χρησιμοποιήσουμε τα αποτελέσματα της μεθοδευμένης κρίσης, ενάντια στο παρών σύστημα της πλουτοκρατικής δημοκρατίας. Κάτω από αυτή την αντίληψη το Ισλαμικό κίνημα δεν είναι κίνημα εχθρικό προς της Ευρώπη , αλλά τουναντίον μπορεί να μετατραπεί σε στρατηγικό σύμμαχο της. Όχι όμως της Ευρώπης των χρηματοπιστωτών και της ολιγαρχίας του πλούτου. Αλλά της Ευρώπης των εθνών και των εθνικολαικών δημοκρατιών. Αυτή είναι η ορθή πορεία του εθνικοκοινωνισμού και της εθνικοδημοκρατίας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ