Η υπόθεση του φυσικού αερίου εξετάζεται στο παρόν στάδιο υπό το πρίσμα τριών σεναρίων.
Πρώτο σενάριο , η προμήθεια φυσικού αερίου από κάποια ξένη εταιρεία .
Δεύτερο σενάριο , η δημιουργία σταθμού στη Κύπρο , υγροποίησης του αερίου που θα εξορύττει το Ισραήλ, και μεταφοράς του με πλοία στην Ευρωπαϊκή αγορά.
Τρίτο σενάριο , η εξόρυξη του φυσικού αερίου που βρίσκεται στη δική μας αποκλειστική ζώνη.
Και στις τρείς περιπτώσεις τίθεται το ζήτημα ποια θα είναι η μεσολαβούσα εταιρεία και ποια συμφέροντα θα εξυπηρετεί. Μέχρι στιγμής φέρονται ως μεσολαβούσες εταιρείες κάποιοι ημικρατικοί οργανισμοί που ως γνωστό το κράτος αναλαμβάνει τα έξοδα και οι ιδιώτες που συμμετέχουν απορροφούν τα κέρδη. Αυτή είναι μια απαράδεχτη κατάσταση που γενικά επικρατεί σε όλους τους ημικρατικούς οργανισμούς. Είναι τα σύγχρονα τσιφλίκια των κομμάτων και του πελατειακού κράτους .
Στη προκειμένη περίπτωση του φυσικού αερίου που είναι προϊόν ενεργείας που επηρεάζει όλη τη πυραμίδα της οικονομίας, είναι ανεπίτρεπτο να δίδεται προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες. Πολύ δε περισσότερο όταν το εν λόγω προϊόν θα εξορυχτεί από την δική μας ΑΟΖ που είναι κτήμα ολόκληρου του λαού. Επιβάλλεται με λίγα λόγια , η διαχείριση αυτού να γίνει από μια αποκλειστικά κρατική εταιρεία ώστε να καρπούται τα ωφελήματα ο λαός.
Στη φιλοσοφία του κοινωνικού εθνικισμού , είναι αδιανόητο να βρίσκονται στα χέρια των ιδιωτών, κάποια προϊόντα θεμελιώδους σημασίας για την εθνική οικονομία.
Το δεύτερο ζήτημα που τίθεται αφορά στην αυτοδύναμη ασφάλεια και άμυνα της πατρίδος έναντι επιβούλων χωρών . Και αυτοδύναμη ασφάλεια θα έχουμε μόνο στη σχέση μας με την Ελλάδα , εάν ενεργοποιήσουμε το ενιαίο αμυντικό δόγμα και το εξελίξουμε σε ενιαίο στρατό Ελλάδος-Κύπρου . Όταν διασφαλίσουμε την άμυνα μας τότε θα έχουμε την άνεση να συνεργαστούμε με οποιοδήποτε , με κεντρικό στόχο την εκμετάλλευση της δικής μας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Αν όμως παραμείνουμε όπως σήμερα , σε κατάσταση αδυναμίας και διαλύσεως , μακράν της Ελλάδος και του εθνικού στρατού, τότε κατ΄ ανάγκη θα είμαστε ενεργειακώς εξαρτημένοι από ξένους, εάν υλοποιήσουμε το πρώτο σενάριο και εάν εξαναγκαστούμε(με πολλούς τρόπους που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε) να υλοποιήσουμε το δεύτερο σενάριο, θα εξαρτήσουμε πλήρως την άμυνα μας από το Ισραήλ. Τούτο θα είναι ένα άκρως επικίνδυνο σενάριο προς το οποίο ρέπουν οι κρατούντες. Διότι εκτός της υποτέλειας μας στο Ισραήλ θα μετατρέψουμε τη Κύπρο σε πεδίο πάλης μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών. Τούτο θα σημαίνει και την υποβάθμιση της οικονομίας μας σε τομείς όπως ο τουρισμός και λοιπές επενδύσεις και εξάρτηση αυτής από το Ισραήλ. Σε αυτή τη περίπτωση επίσης , ο ρόλος των αγγλικών βάσεων θα επεκταθεί προς όλη την επικράτεια της Κύπρου, σε ξηρά , θάλασσα και αέρα. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα οδεύσει ο τόπος εάν αφήσουμε σκοτεινά ιδιωτικά συμφέροντα να διαδραματίσουν ρυθμιστικό ρόλο , γνωρίζοντες πως αυτά τα συμφέροντα συγκοινωνούν με τα κόμματα της υποχώρησης και του ραγιαδισμού. Ας καταλάβουμε πως η πολιτική της υποχώρησης δεν οφείλετε σε έλλειψη σθένους αλλά παράγεται από την χρυσοφόρο σχέση των πολιτικών με τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Για να αποφύγουμε τις παγίδες των χρηματοθήρων με το πατριωτικό προσωπείο, πρέπει να δώσουμε ξεκάθαρους στόχους και προτάσεις.
Κεντρικός στόχος είναι η εκμετάλλευση της κυπριακής ΑΟΖ. Προϋποθέσεις υλοποίησης του στόχου αυτού είναι η ενίσχυση της άμυνας μας και η διαχείριση του θέματος από εταιρεία αποκλειστικά κρατικών συμφερόντων.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ