Αν ονομασθεί κοινωνική
ή πολιτική η συνάντηση Αναστασιάδη –
Έρογλου ολίγη έχει σημασία.
Το βέβαιο είναι ότι η
προγραμματισμένη αυτή συνάντηση
εντάσσεται στα πλαίσια της προσπάθειας
για επανέναρξη των συνομιλιών , οπότε
στη συνάντηση θα τεθούν έστω υπό τύπο
κοινωνικού κουτσομπολιού τα δύο βασικά
ζητήματα που θέτει ο Αναστασιάδης .
Το πρώτο είναι ο διορισμός
εκπροσώπου της “ελληνοκυπριακής
κοινότητος” που να μην συνδέεται με τα
θεσμικά όργανα της κυπριακής δημοκρατίας
ώστε να μην δημιουργεί προβλήματα στη
Τουρκία να συνδιαλεχθεί μαζί του. Βέβαια
η θέση αυτή είναι μειοδοτική υποχώρηση
μπροστά στην άρνηση της Τουρκίας να
αναγνωρίσει την κυπριακή δημοκρατία.
Περί αυτής της μειοδοσίας το
τουρκοπροσκυνημένο κατεστημένο τηρεί
σιγή ιχθύος.
Το δεύτερο αφορά στην
πρόταση για λήψη μέτρων οικοδόμησης
εμπιστοσύνης και περιλαμβάνει την
πρόταση για επιστροφή της περίκλειστης
πόλης της Αμμοχώστου με σαφή αναβάθμιση
του κατοχικού μορφώματος . Μάλλον επί
αυτής της πρότασης αναμένει ο Αναστασιάδης
την απάντηση των τούρκων και τους όρους
που αυτοί ενδέχεται να θέσουν.
Το τρίτο θέμα που ίσως
τεθεί στη συνάντηση με τα σιρόπια και
τους ναργιλέδες είναι το θέμα των
συγκλήσεων που κατέγραψαν τα Ηνωμένα
Έθνη με απαίτηση του Αναστασιάδη. Αν
δηλαδή θα αποτελέσουν βάση για συνέχιση
των συνομιλιών ή αν πρέπει να αναζητηθεί
άλλη βάση από κοινού με τους τούρκους
κατακτητές .
Το βέβαιο είναι πως με
όλα τούτα τα καμώματα η πατρίδα σύρεται
στο βούρκο της υποτέλειας στους
κατακτητές.
Μέχρι να έρθει εκείνη
η μέρα η ποθούμενη που θα δικαστούν οι
προδότες για να σβηστεί για πάντα η
θύμηση τους από αυτή τη γη και η φέρελπις
νεολαία να ανοίξει το τίμιο δρόμο της
αυτοδιάθεσης και της απελευθέρωσης.
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό
Κόμμα – ΕΔΗΚ