Η Κύπρος σήμερα χρειάζεται ένα εθνικισμό που να μπορεί να παράγει πολιτική σκέψη , πολιτική πρόταση , πολιτικό πολιτισμό .
Προς τούτο απαιτείται ένα δυνατό εθνικιστικό κόμμα που η οργάνωση και δομή του να είναι τέτοια ώστε πρώτα από όλα να διασφαλίζεται η αυτονομία του λόγου του και ο αυτοέλεγχος και αυτοπροσδιορισμός της δράσης του . Τούτο σημαίνει πως οι θέσεις και οι πράξεις του κόμματος θα τίθενται και θα ελέγχονται από ένα προεδρευόμενο τομεαρχικό συμβούλιο το οποίο θα εκλέγεται από την ευρεία βάση των μελών του κόμματος κατά τακτά χρονικά διαστήματα .
Χωρίς αυτή τη δημοκρατική αρχή της εκλογής των ηγετικών στελεχών γυρίζουμε στην ιδέα του αρχηγού που τον στέλλει ο θεός , τα τζάκια , οι μυστικές υπηρεσίες , τα σκοτεινά συμφέροντα και όλες εκείνες οι δυνάμεις που δεν ελέγχονται από την λαϊκή βούληση .
Οι ηγέτες και τα ηγετικά εν γένει στελέχη ξεχωρίζουν μέσα από τον αγώνα που διεξάγουν και από την λαϊκή αποδοχή τους .Αν αυτοί οι ηγέτες είναι ταλαντούχοι η όχι θα φανεί από το έργο τους . Σημασία έχει αυτό το έργο να τίθεται υπό κριτικό έλεγχο με σκοπό να κυριαρχεί πάντα το ορθό και το καλύτερο . Ηγεμονεύουσα δύναμη του έθνους είναι ο λαός . Σε αυτόν πρέπει να ανήκει η δυνατότητα παραχώρησης εξουσίας η αναίρεσης της . Στην αντίθετη περίπτωση κυριαρχούν οι συμμορίες που τελικά συρρικνώνουν στο έπακρο τη δυναμική του εθνικισμού από λαϊκό μαζικό κίνημα σε μικρο-ομαδιτική οργάνωση στην οποία τα συνθήματα και ο ευκαιριακός πρακτικισμός αντικαθιστούν την έλλειψη του πολιτικού λόγου και έργου.
Το ζητούμενο είναι το κόμμα να είναι ανοικτό προς το λαό , ώστε νέα στελέχη και νέες δυνάμεις να αξιοποιούνται παραγωγικά στην πολιτική δράση . Μέσω αυτής της ανοικτοσύνης θα γίνει επίσης δυνατή η προσέγγιση των προβλημάτων του λαού , η εμπεριστατωμένη γνώση και ανάλυση τους , η διεξαγωγή συμπερασμάτων και προτάσεων για την αντιμετώπιση και επίλυση τους .
Στην επαφή με το λαό και την αντιμετώπιση των προβλημάτων του, το εθνικιστικό κόμμα θα δείξει τη λαϊκότητα του και ο λαός θα ζυμωθεί με τις ιδέες του εθνικισμού.
Μόνο με αυτό τον τρόπο , η εθνικιστική ιδεολογία θα αποκτήσει λαϊκή βάση που θα δώσει την ώθηση στον εθνικισμό να περάσει από το περιθώριο στο προσκήνιο της πολιτικής και να διεκδικήσει επάξια εξουσία και πολιτική δύναμη , αρχίζοντας από τη τοπική αυτοδιοίκηση προς την νομοθετική εξουσία και τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας .
Χωρίς αυτό το άνοιγμα προς το λαό ο εθνικισμός θα μείνει για μνημόσυνα , κατασκηνώσεις και χουλιγκανικές εκδηλώσεις . Έτσι θα ξεφτίσει και θα κουρελιαστεί η μεγάλη ιδεολογία του εθνικισμού, η πνευματική δύναμη που μέσα της διαφυλάττει ένα μέλλον και μια ελπίδα .
Σήμερα που η ιδεολογία της κατανάλωσης επεκράτησε ως η πεμπτουσία των συγχρόνων ιδεολογημάτων του καπιταλισμού , του σοσιαλισμού και κομμουνισμού , ο εθνικισμός διακηρύττει την αναβίωση ενός πραγματικού ανθρωπισμού όπου η ιδέα του ολοκληρωμένου ανθρώπου που ορθώνεται πάνω στις αξίες της γης και του αίματος θα παραμερίσει για πάντα με την δημιουργικότητα και τη ρωμαλεότητα του τον καταναλωτικό μαζάνθρωπο , τον άβουλο ψηφοφόρο των κομμάτων της παρακμής, της ισοπέδωσης και της διαφθοράς .Η ιδέα του δημιουργικού ανθρώπου μπορεί να επιστρέψει ξανά μέσα από ένα πολίτευμα που εδράζεται στην εσωτερική ελευθερία , στην επανεύρεση των εθνικών ταυτοτήτων μέσα από την προσέγγιση των πολιτισμών μας και στο αυτεξούσιο της λαϊκής βούλησης .
Ο εθνικισμός είναι μια πολύ υψηλή υπόθεση που η εμπέδωση του απαιτεί πρωτίστως αυθεντικές πνευματικές δυνάμεις , ικανές να αντιπαλέσουν τη πανίσχυρη παγκόσμια τυραννία του χρήματος και του ψεύδους της εκμετάλλευσης και διάλυσης των εθνών.
Αν αυτή η πνευματική δύναμη εξαντλήθηκε από την λαϊκή δεξαμενή τότε το μέλλον του κόσμου μας είναι ζοφερό . Αξίζει όμως να επιχειρήσουμε την αφύπνιση της ή να χαθούμε μέσα στη στάχτη ενός κόσμου που υπέκυψε για πάντα στη βαρβαρότητα .
Ο αγώνας για τη σωτηρία της πατρίδος θα έχει αποτέλεσμα και αξία εάν συνδεθεί με μια εθνική πολιτισμική βούληση και με το όραμα μιας εθνικής αναγέννησης .
Πολιτική χωρίς πολιτισμό είναι βαρβαρότητα .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ