Η κατάσταση της εθνικής
οικονομίας , σε Ελλάδα και Κύπρο ,
επιδεινώθηκε με την σταδιακή και εν
τέλει πλήρη εξάρτηση της από το διεθνές
τραπεζικό σύστημα. Αυτή η εξάρτηση είναι
η χειρότερη μορφή κατοχής που συνεχώς
θα επισωρεύει δεινά στο λαό και τη
πατρίδα.
Όσοι κάνουν ότι δεν το
καταλαβαίνουν ή είναι ηλίθιοι ή έχουν
κάποια συμφέροντα με αυτή την κατάσταση
κατοχής.
Η μόνη λύση είναι η
απεξάρτηση από διεθνές τοκογλυφικό
σύστημα και η ανάκτηση της εθνικής
οικονομικής αυτοδιοίκησης , αυτονομίας
και αυτοδυναμίας.
Αυτός ο στόχος της
εθνικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της
διεθνούς τραπεζοκρατίας με τους ντόπιους
πολιτικούς και άλλους υπηρέτες της δεν
μπορεί να επιτευχθεί παρά με την επιστροφή
στο εθνικό νόμισμα και ταυτόχρονα την
κατεδάφιση της ντόπιας τραπεζοκρατίας
και ολιγαρχίας του πλούτου και της
πολιτικής ισχύος.
Τούτο θα το πετύχουμε
με την θέσμιση μιας κρατικής τράπεζας
που θα διανέμει ορθά το παραγόμενο
νόμισμα προς τις λαϊκές παραγωγικές
δυνάμεις χωρίς την μεσολάβηση της
ολιγαρχίας .
Τούτο με την σειρά του
προϋποθέτει εξουσία παραγόμενη και
ελεγχόμενη από το λαό όχι εκλαμβανόμενο
ως ένα αφηρημένο σύνολο αλλά αποτελούμενο
από παραγωγικές ενώσεις και τοπικές
κοινότητες.
Μόνο η λαϊκή κυριαρχία
θα διασφαλίσει την παραγωγική ανακύκληση
του εθνικού κεφαλαίου και θα αποτρέψει
την δημιουργία οιασδήποτε ολιγαρχίας
και πλουτοκρατίας στο μέλλον.
Ο λαός ενωμένος , όπως
τον προσδιορίζουμε εμείς οι εθνικοκοινωνιστές
, ως οργανικό σύνολο και όχι αφηρημένο
σύμφυρμα , μπορεί να πάρει τα ινία της
εξουσίας στα χέρια του ενάντια στην
τυραννική ολιγαρχία και να καθορίσει
το παρόν και το μέλλον του .
Οι θέσεις αυτές φέρουν
την ιδεολογία του εθνικοκοινωνισμού
σε κάθετη σύγκρουση με το σύστημα του
σοσιαλκαπιταλισμού – τραπεζοκρατίας
που κυριαρχεί σήμερα και με τις πολιτικές
ιδεολογίες που το υποστυλώνουν αρχίζοντας
από την άκρα αριστερά και φτάνοντας
στην άκρα δεξιά με την εθνικίζουσα
φρασεολογία της.
Υπεράνω όλων η ενότητα
του λαού που κάποια στιγμή ή θα σπάσει
τα ιδεολογικο-πολιτικά φράγματα που
τον εγκλωβίζουν ή θα γονατίσει κάτω από
τα δεσμά μιας μακράς δουλείας.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος ΕΔΗΚ