Η νέα υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας σε επιλεκτική χρεοκοπία από τον οίκο S&P δείχνει το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο μας οδήγησε η τραπεζοκρατία , η ευρωζώνη και το μνημόνιο .
Αναδεικνύεται μέσα από αυτή την υποβάθμιση η ληστρική για το λαό
εξάρτηση κράτους και ιδιωτικών τραπεζών , μια εξάρτηση συνεχών δανεισμών
και ανατοκισμών προς τους τραπεζίτες με σκοπό να πληρώνεται το υπέρογκο
κράτος και οι πριγκιπικοί μισθοί του παρασιτικού δημοσιοϋπαλληλικού
τομέα.
Τα έξοδα αυτής της σχέσης κράτους – τραπεζιτών τα φορτώνεται ο λαός και κυρίως η παραγωγική βάση μέσα από την έμμεση και άμεση φορολογία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η παραγωγή διαλύεται και η ανάγκη του κράτους
για συνεχή δανεισμό διογκώνεται με επακόλουθο να ασκείται μια τυραννική
πίεση της ολιγαρχίας πάνω στα παραγωγικά στρώματα της κοινωνίας που
ολοένα και βουλιάζουν στην φτώχεια και την ανεργία. Αυτή η δραματική
κατάσταση εντείνεται με την μετανάστευση – λαθρομετανάστευση και την
παράνομη εργασία όπου το σύστημα εξαναγκάζει ακόμα και τους
μικροπαραγωγούς να καταφεύγουν σε αυτή για να μειώνουν το κόστος παραγωγής.
Με λίγα λόγια , το οικονομικό σύστημα του σοσιαλκαπιταλισμού διαλύει τις
εθνικές παραγωγικές δομές και μετατρέπει την παραγωγική βάση σε μάζα
ειλώτων που εξυπηρετεί τα εξασφαλισμένα από το κράτος – δεσμοφύλακα , συμφέροντα της ολιγαρχίας και των δημοσίων υπαλλήλων.
Ο απλός πολίτης δεν έχει πολλά περιθώρια αντίδρασης στη κατάσταση της
σκλαβιάς του διότι εκτός των άλλων υπόκειται και σε πνευματική βία και
αλλοτρίωση που κάνουν ακόμα δυσκολότερη την έξοδο του από το κράτος –
φυλακή.
Όσο ο λαός θα νομίζει πως θα καταστήσει παράδεισο τη φυλακή του θα
σκοτώνει μέσα του κάθε ελπίδα απελευθέρωσης και προκοπής. Το σύστημα της
σύγχρονης σκλαβιάς δεν βελτιώνεται , είναι φτιαγμένο για να
καταδυναστεύει τις κοινωνίες και να εξουθενώνει τα έθνη. Μοναδική
διέξοδος είναι η συντριβή του. Πρώτα σε επίπεδο συνείδησης ατομικό
κατόπιν σε επίπεδο ομαδικής
δράσης με σκοπό την επέκταση της άρνησης του συστήματος μέχρι την τελική
σύγκρουση που θα θέσει τις βάσεις της ριζικής αναθέσμισης , της λαϊκής εξουσίας και της εθνικής κυριαρχίας.
Λουκάς Σταύρου