Σίμωσα τη καρδιά μου
και αφουγκράστηκα τα έγκατα σου
Πενταδάκτυλε.
Βαθιά σου ηχούν τα τύμπανα
κι’ οσάν από τα τρίσβαθα του Άδη
βουή πυρφόρα
της λευτεριάς η λάβα σου
αναβράζει.
Κουράγιο Πενταδάκτυλε
θα ξανακούσεις
στις απόκρημνες πλαγιές σου
τις τρομερές πατημασιές
της Λευτεριάς.