Η πολιτική του κ. Χριστόφια στο κυπριακό, βασίζεται στη φιλοσοφία της αντιμετώπισης της τουρκικής αδιαλλαξίας με συνεχείς υποχωρήσεις. Συντηρείται ένας διάλογος με τους κατακτητές μέσα απο συνεχείς υποχωρήσεις ενώ ταυτόχρονα μας διακατέχει ο φόβος πως αν διακοπεί αυτός ο διάλογος θα χάσουμε τη γη κάτω απο τα πόδια μας. Αυτός ο φόβος εξηγείται απο το γεγονός ότι αποκλείσαμε κάθε άλλη επιλογή , κάθε άλλη μορφή δράσης προς αντιμετώπιση της κατοχής. Μαζί με τις απαράδεκτες υποχωρήσεις που κάνει η πλευρά μας και επί κ. Χριστόφια αλλά και επί των προκατόχων του , γίνονται και πολλά λάθη εξίσου επικίνδυνα με τις υποχωρήσεις.
Αυτά τα λάθη έχει το δικαίωμα ο παρατηρητής να τα κρίνει και αξιολογήσει είτε ως ηθελημένα είτε ως αθέλητα . Στη πρώτη περίπτωση άλλοτε είναι πράξεις μειοδοσίας και προδοσίας των αρχών μας, ενώ στη δεύτερη δύνανται να χαρακτηριστούν ως παγιδεύσεις μέσα απο στημένα σχέδια των εχθρών μας. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ανικανότητα , με προχειρότητα και ανευθυνότητα . Οι μειονεξίες αυτές της πολιτικής μας δεν υστερούν διόλου απο την προδοσία αναφορικά με την καταστροφικότητα των αποτελεσμάτων τους.
Ένα τέτοιο γεγονός που βρίσκεται ανάμεσα στην υποχώρηση και το λάθος είναι ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗ ΠΤΥΧΗ.
Το πρόβλημα είναι ενιαίο και βασίζεται στην εισβολή και τα επακόλουθα της ,που είναι μεταξύ άλλων η προσφυγοποίηση 200.000 Ελλήνων και η αρπαγή και στέρηση περιουσιών αυτών και των απογόνων τους , η αρπαγή εθνικής γης , ο εποικισμός , η συνέργεια των τουρκοκυπρίων στο έγκλημα της εισβολής και στη παράταση της κατοχής ,η επιβολή παρανόμου κρατικού μορφώματος ως και άλλων συναφών με το έγκλημα της εισβολής .
Ο διαχωρισμός του ενιαίου προβλήματος σε εσωτερική πτυχή αφενός , που περιλαμβάνει το εδαφικό , το συνταγματικό κλπ, υποβιβάζει αμέσως το πρόβλημα σε διακοινοτική διαφορά και το αποκόπτει απο την γενεσιουργό αιτία του ,που είναι η εισβολή και κατοχή , ενώ με την αφετέρου εξωτερική πτυχή η Τουρκία απαλλάσσεται της βιαίας μεταβολής που επέφερε δια της εισβολής και καλείται να συζητήσει το θέμα των εγγυήσεων και των εποίκων αφού προηγουμένως εξευρεθεί λύση στην εσωτερική πτυχή. Συμπεραίνεται ότι ο διαχωρισμός σε εσωτερική και διεθνή πτυχή εξυπηρετεί μόνο τη κατοχή ενώ ρίχνει τη πλευρά μας στις μυλόπετρες της υποχώρησης.
Ο διαχωρισμός του προβλήματος είναι στην ουσία αποδοχή της ΒΙΑΙΑΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ Η ΕΙΣΒΟΛΗ , ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ . Αν πέσαμε σε αυτό το πέσιμο το πρωτάκουστο, απο προδοσία ή απο βλακεία, ας το κρίνει επιτέλους ο λαός και ας αποφασίσει και για τους ηγέτες του και για το μέλλον του.Εμείς οι εθνικιστές και υπερασπιστές της δημοκρατίας δεν αποδεχόμαστε καμία υποχώρηση στη κατοχή . Ότι και αν υπογράψει , ότι και αν συμφωνήσει το πολιτικό ενδοτικό κατεστημένο θα το πετάξουμε στα σκουπίδια και θα διεκδικήσουμε την ελευθερία της πατρίδος μας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ