Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξουμε στρατηγική πάνω στο εθνικό θέμα στα πλαίσια των νέων δεδομένων και κυρίως των δημοκρατικών αρχών και αξιών που διέπουν την ένωση. Δυστυχώς όμως το πολιτικό κατεστημένο έμεινε προσκολλημένο στη γραμμή του ενδοτισμού που εγκαινίασε η πολιτευομένη εκκλησία με την αποδοχή του αίσχους της Ζυρίχης και του άκρως αντιδημοκρατικού και αντεθνικού κατακτητικού συντάγματος . Κανένας από τους ηγέτες δεν πίστεψε ότι μπορεί να πολεμηθεί αυτό το τρισβάρβαρο σύνταγμα που αναγορεύει μια μειονότητα σε κοινότητα υπέρμετρων δικαιωμάτων. Κανένας δεν είχε το ανάστημα να σταθεί απέναντι σε αυτή τη διαχρονική βία κατά της δικαιοσύνης και της ελευθερίας του κυπριακού ελληνισμού. Τουναντίον έμειναν πιστοί σε αυτή τη γραμμή που ενισχύθηκε από τις προδοτικές συμφωνίες κορυφής του 1977 και 1979 . Έτσι υποχωρήσαμε στην 8η Ιουλίου και μπήκαμε σε ένα νέο κύκλο υποχωρήσεων πάνω στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που κατ’ ανάγκη περιστρέφει τον διάλογο γύρω από τον άξονα του σχεδίου Ανάν. Ο διάλογος που επακολούθησε μέχρι σήμερα , αναπτύσσεται σε αυτή τη βάση με διάφορες προσθέσεις και αφαιρέσεις .Ουσία όμως του διαλόγου παραμένει ο εδαφικός διαχωρισμός των δύο «κοινοτήτων» στα πλαίσια ενός συνεταιριστικού κράτους . Έτσι θα ολοκληρωθεί η βία και η προδοσία της Ζυρίχης και ένα δεύτερο κατακτητικό σύνταγμα θα επιβληθεί στη Κύπρο. Αν οι συνέπειες του πρώτου κατακτητικού συντάγματος ήταν η εισβολή και κατοχή , οι συνέπειες του δεύτερου κατακτητικού συντάγματος θα είναι ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου αρχικά από τούρκους και άγγλους , ενώ σε βάθος χρόνου θα είναι η τουρκοποίηση και η ολοκληρωτική εκδίωξη των ελλήνων. Από αυτή την εξέλιξη δεν θα υπάρξει όφελος για κανένα , ούτε για την πλουτοκρατία ούτε για την εκκλησία , ούτε για το πολιτικό κατεστημένο που από κοινού στηρίζουν την υποχώρηση . Όσοι νομίζουν ότι θα μπορέσουν να κρατήσουν τον ελληνισμό της Κύπρου στα χώματα του μετά την επιβολή του δεύτερου κατακτητικού συντάγματος , είναι γελασμένοι . Η Κύπρος θα έχει τη τύχη της Ίμβρου και της Τενέδου. Ας το καταλάβουν τούτο και η εκκλησία και οι πολιτικοί της υποχώρησης . Δεν θα υπάρχει μετά περιθώριο διόρθωσης του λάθους. Ο μοναδικός δρόμος που απομένει για τη σωτηρία της Κύπρου είναι η πρόταση της ευρωπαϊκής δημοκρατικής λύσης , η αποκήρυξη του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης και η διεκδίκηση θέσμισης του πρώτου ελεύθερου συντάγματος της κυπριακής δημοκρατίας με την πλειοψηφική συμμετοχή όλων των νομίμων πολιτών της σε ένα ενιαίο εκλογικό σώμα. Ας σημειωθεί επίσης ότι το αίτημα τούτο για μια ευρωπαϊκή κυπριακή δημοκρατία εάν προσκρούσει στην άρνηση των κατοχικών δυνάμεων και των τουρκοκυπρίων θα αποτελέσει την βάση του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα . Καμιά μειονότητα δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί τον εθνικό χαρακτήρα της χώρας εντός της οποίας διαβιεί. Η χώρα αυτή είναι η Κύπρος , η προαιώνια γη των ελλήνων και κανένα κατακτητικό σύνταγμα δεν μπορεί να διαγράψει αυτή την ιστορική αλήθεια. Ζητούμε ένα σύνταγμα και ένα κράτος που να εδράζεται σε αυτήν την πραγματικότητα , σε αυτή την ιστορική αλήθεια . Καλούμε το πολιτικό κατεστημένο να εγκαταλείψει τη γραμμή του ραγιαδισμού , καλούμε την εκκλησία να εγκαταλείψει τα περί βιώσιμης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας , καλούμε όλους να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να ανοίξουν το δρόμο της διεκδίκησης των δικαίων του κυπριακού ελληνισμού. Κάθε προσπάθεια παρασκηνιακής επιβολής ενός δεύτερου κατακτητικού συντάγματος θα προσκρούσει στην οργή ολόκληρου του ελληνισμού και το σιδερένιο χέρι της επανάστασης θα κτυπήσει τις θύρες των προδοτών . Καλούμε το λαό πέρα από ψυχροπολεμικούς διαχωρισμούς σε δεξιά και αριστερά ιδεολογήματα να στηρίξει το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα στη προσπάθεια του να ανοίξει το δρόμο στη δημοκρατία και την απελευθέρωση. ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
