ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Δύο αντίθετα ρεύματα σκέψης  εμφανίζονται αναφορικά με την αντιμετώπιση του κυπριακού προβλήματος . Το ένα είναι το ρεύμα που στοχεύει στην λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας δηλαδή σε μια λύση που στην ουσία της θα είναι ένα ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ εις αντικατάσταση του ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ που επιβλήθηκε στη Κύπρο από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου .Αυτό το πολιτικό ρεύμα υπεραμύνονται στη κεντρική του φιλοσοφία όλα τα κόμματα που αντιπροσωπεύονται σήμερα στο κοινοβούλιο . Αξιοσημείωτο όμως είναι το γεγονός ότι το πολιτικό κατεστημένο δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε μέχρι τώρα να δώσει μια ξεκάθαρη εικόνα της επιδιωκόμενης λύσης και να απαντήσει στα ερωτήματα και τους φόβους του κυπριακού ελληνισμού . Αδιαφορούν για τους προβληματισμούς του λαού και επιμένουν να τους παρακάμψουν με τη τακτική της αποσιώπησης . Τούτο σημαίνει ότι επιδιώκουν να φέρουν το λαό ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων και εσπευσμένων αποφάσεων . Το ευτύχημα είναι πως από την ασάφεια των θέσεων περί της λύσης πλήττονται και οι ίδιοι . Διότι άλλα λένε , άλλα καταλαβαίνουν και άλλα πράττουν . Έτσι το μέτωπο των ομοσπονδιακών τελεί υπό κατάσταση διαβρώσεως .Από μια ομοσπονδία με περιεχόμενο , το οποίο ας σημειωθεί αδυνατούν να περιγράψουν , μέχρι τις υπερπροσφορές Χριστόφια υπάρχει αγεφύρωτη άβυσσος .
Το δεύτερο ρεύμα είναι το αντιομοσπονδιακό .Το ίδιο χάος που επικρατεί στο ομοσπονδιακό στρατόπεδο , επικρατεί και εδώ .Το αντιομοσπονδιακό ρεύμα έχει μια ευρεία λαϊκή βάση η οποία δεν αντιπροσωπεύεται στα υπάρχοντα όργανα λήψης πολιτικών αποφάσεων .Πως το κατάφεραν αυτό οι κρατούντες είναι ζήτημα που χρήζει εμπεριστατωμένης έρευνας . Σε αυτό το ρεύμα η εναντίωση στην ομοσπονδία δεν συνοδεύεται από κάποια πρόταση . Αποτελεί μόνο πηγαία αντίδραση προς την τουρκική βαρβαρότητα που καταλήγει στο διαιρετικό δόγμα «αυτοί από κει και εμείς από εδώ» Πολλοί μάλιστα θα ήθελαν να κτιστεί ένας διαχωριστικός τοίχος ανάμεσα στα κατεχόμενα και την ελεύθερη Κύπρο . Η αντίληψη αυτή δεν περιέχει τίποτα το αγωνιστικό , τουναντίον αρνείται κάθε διεκδίκηση και παραδίδει τα κατεχόμενα στους τούρκους .Πέρα από αυτή την άποψη ένα μεγάλο μέρος του αντιομοσπονδιακού μετώπου εμφανίζεται διεκδικητικό και αρνείται κάθε παραχώρηση στους κατακτητές . Στερείται όμως πολιτικής πρότασης . Σε αυτό το φάσμα ανήκει η μεγάλη μάζα της νεολαίας με διάφορες νεολαιίστικές οργανώσεις που σχεδόν όλες καλλιεργούν την υπεροψία , τον ετσιθελισμό , την εγωπάθεια και τον αρχηγισμό . Διάφορα άλλα προσφυγικά σωματεία και οργανώσεις που κινούνται στον αντιομοσπονδιακό χώρο ελέγχονται από ανθρώπους των κομμάτων του κατεστημένου και έτσι αδυνατούν να παράξουν πολιτικό λόγο . Κινήσεις που μπόρεσαν να παράξουν πολιτικό λόγο σε αυτό το χώρο είναι «η κίνηση για ελευθερία και δικαιοσύνη στη Κύπρο» που συνέβαλε στη ανάπτυξη πολιτικής σκέψης καταθέτοντας τη «πρόταση του ορθού ναι» και το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα . Ένα άλλο μεγάλο μέρος του αντιομοσπονδιακού μετώπου μένει εξαρτημένο από τα κόμματα αδυνατώντας να κόψει τον ομφάλιο λώρο . Κάποιοι άλλοι επιμένουν στον απολιτικό αγώνα και αναλώνονται σε φιλολογικές εκδηλώσεις .
Αυτή είναι η επικρατούσα κατάσταση και στα δύο στρατόπεδα . Το ζητούμενο είναι να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας , να ενδυναμώσουμε με ιδεολογικό αγώνα τα αδύναμα σημαία του μετώπου και να πλήξουμε το αντίπαλο στρατόπεδο των προσκυνημένων με ένα κοινό πολιτικό λόγο .Η πορεία των πραγμάτων θα δείξει ποιος είναι ο ρόλος του καθενός .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΔΗΚ)
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ