Η σύντομη εισήγηση - ομιλία του Λουκά Σταύρου έγινε σε εκδήλωση των εθνοφυλάκων Λεμεσού που είχε ως θέμα το εθνικό θέμα της Κύπρου , στις 4 Μαρτίου 2016.
Κυρίες και κύριοι
Στο DNA της πολιτικής του ενδοτισμόυ περιελίσσονται δύο ταινίες. Η μια καταγράφει τα αποτελέσματα των συμφωνιών και διαπραγματεύσεων και η άλλη και πλέον επικίνδυνη προωθεί την εμπράγματη διευθέτηση του κυπριακού, δημιουργώντας τετελεσμένα περί των οποίων ο λαός δεν έχει λόγο.
Στη σύντομη εισήγηση μου θα αναφερθώ σε μια περίπτωση όπου η γραμμή των διαπραγματεύσεων διασταυρώνεται με την γραμμή της εμπράγματης διευθέτησης κατά τρόπο δόλιο.
Είναι η περίπτωση του δημοψηφίσματος του 2004.
Στη μια όψη του δημοψηφίσματος υπήρχε το σχέδιο Ανάν με τα γνωστά αποτελέσματα των καλπών και στην άλλη όψη πραγματώθηκε η εμπράγματη διευθέτηση με τα εξής χαρακτηριστικά:
πρώτο , το δημοψήφισμα ήταν διπλό , δηλαδή χώρισε τον λαό της κυπριακής δημοκρατίας σε δύο εκλογικά σώματα , δύο συνταγματικά υποκείμενα , δύο λαούς .
Δεύτερο , συμμετείχαν οι έποικοι , γεγονός που τους καθιστούσε πολίτες της κυπριακής δημοκρατίας παρακάμπτοντας την διεθνή νομιμότητα περί του εγκλήματος του εποικισμού.
Η δεύτερη αθέατη και δόλια όψη της εμπράγματης διευθέτησης υποστασιοποίησε τις κοινότητες , παραμέρισε την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας και στη συνέχεια οδήγησε σε νέες υποχωρήσεις που πραγματικά τσιμέντωναν την ΔΔΟ όπως είπε τότε το ΑΚΕΛ.
Αυτό το έγκλημα θέλουν να το επαναλάβουν σύμφωνα με δήλωση του ιδίου του υποβαθμισμένου σε κοινοτάρχη προέδρου στην πρόσφατη ομιλία του στη βουλή, ότι δηλαδή το νέο σχέδιο θα δοθεί στα δύο εκλογικά σώματα και δύο δημοψηφίσματα , όπου θα συμμετέχουν και οι έποικοι καθότι το εκλογικό σώμα των κατεχομένων ορίζεται παράνομα από τους ίδιους σε απευθείας σχέση με τον ΟΗΕ.
Η επανάληψη του διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων , εδράζεται σε δύο παρανομίες που δεν νομιμοποιούν ούτε εκείνο του 2004.
Παρανομούν αφενός κατά του συντάγματος της κυπριακής δημοκρατίας όπου δεν έχουν υπόσταση οι κοινότητες και η κυριαρχία του κράτους είναι αδιαίρετη.
και αφετέρου παρανομούν κατά της διεθνούς νομιμότητας όπου ο εποικισμός συνιστά έγκλημα πολέμου.
Ένας από τους πολλούς τρόπους ανατροπής της διαδικασίας και κατά συνέπεια και του του σχεδίου λύσης της ΔΔΟ , είναι να απαιτήσουμε την απογραφή των τουρκοκυπρίων εκ μέρους της κυπριακής δημοκρατίας και την εδραίωση του ενιαίου εκλογικού σώματος.
Τι σημαίνει να ζητήσουμε απογραφή των τουρκοκυπρίων και ενιαίο εκλογικό σώμα και ποια είναι τα συνακόλουθα αυτής;
- Eπαναφορά της κυπριακής δημοκρατίας που τώρα είναι ανύπαρκτη , ‘όπου και θα ορίσει το εκλογικό της σώμα.
- Κατάργηση της παράνομης και προδοτικής υποστασιοποίησης που δόθηκε στις κοινότητες.
- Μη αποδοχή των εποίκων .
- Απαίτηση από τα Ηνωμένα Έθνη να σεβαστούν την υπόσταση της κυπριακής δημοκρατίας και να σταματήσουν να αποδέχονται το κατοχικό μόρφωμα ως έχων δυνατότητα αυτοκαθοριζόμενου εκλογικού σώματος.
- Ο ορισμός του εκλογικού σώματος ορίζει επίσης αυτό ως συνταγματικό υποκείμενο και ανοίγει τον δρόμο στην συνταγματική συνέλευση.
- Έτσι δεν μιλούμε για διάλυση ή μετασχηματισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά για μετάβαση σε ένα νέο δημοκρατικό σύνταγμα που θα καταστήσει τους πολίτες ως κύτταρα του συνταγματικού υποκειμένου δημιουργούς του νέου συντάγματος και όχι τις κοινότητες.Το πρώτο ελεύθερο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Σε περίπτωση μη αποδοχής των “τουρκοκυπρίων” τότε παίρνουν το βάρος της ευθύνης και καταγγέλλονται ως συν-κατακτητές που αρνούνται την νομιμότητα που εκπηγάζει από την Κ.Δ.
- Από την στιγμή που χάνει την υπόσταση της η κοινότητα , τελειώνει και το θέμα της διζωνικότητας και της ομοσπονδίας και μπαίνει στο προσκήνιο η δημοκρατία με βάση την ισότητα των πολιτών. Επιπλέον αναδεικνύεται η ζώνη ως δημιούργημα της βίας της εισβολής και κατοχής επί της επικράτειας της Κ.Δ. που δεν δημιουργεί δίκαιο.
- Ακόμα και σε περίπτωση οιασδήποτε λύσης που θα εδράζεται στην δημοκρατική αρχή του ενιαίου εκλογικού σώματος και συνταγματικού υποκειμένου των πολιτών θα μπορεί να αλλάξει και να βελτιωθεί εάν δεν αναιρείται ρητά , όπως έγινε στο σύνταγμα της Ζυρίχης, η αυτοθέσμιση και το λαϊκό αυτεξούσιο.
- Σε περίπτωση που η κυβέρνηση δεν αποδεχτεί το αίτημα μας, σημαίνει ότι συντάσσεται με την κατοχή και μετατρέπεται σε μηχανισμό βίας για την επιβολή μιας προδοτικής “λύσης” . Οπότε ο λαός έχει δικαίωμα και καθήκον να αντιδράσει προτάσσοντας επαναστατική αντι-βία είτε πριν είτε μετά το “δημοψήφισμα”.
- Σταματούμε την προδοτική διαδικασία των συνομιλιών και της εμπράγματης διευθέτησης που αφεαυτής επιβάλλει την ύπαρξη δύο κρατικών μορφωμάτων.
Το θέμα αυτό που πρώτοι εμείς οι εθνικοκοινωνιστές αναδείξαμε , μπαίνει στην ατζέντα και άλλων πολιτικών σχημάτων όπως η ΕΔΕΚ του Σιζόπουλου.
Αν και εσείς κυρία Θεοχάρους και το κίνημα της Αλληλεγγύης υιοθετήσει την γραμμή της ανατροπής της υποστασιοποίησης των κοινοτήτων και του επικείμενου δημοψηφίσματος , τότε θα αναπτυχθεί μια ισχυρή δυναμική που θα στοχεύει στην κατεδάφιση του ενδοτικού κατεστημένου και στο άνοιγμα μιας αναγεννητικής μεταπολίτευσης που θα έχει ως σημαία της την πραγμάτωση της στρατηγικής της απελευθέρωσης .
Αν αφήσουμε να συνεχιστεί η πορεία του ενδοτισμόυ ο ελληνισμός θα θρηνήσει άλλη μια πατρίδα. Η γεωπολιτική τουρκοκρατία που θα μας επιβάλει η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία θα καταλήξει στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου.
Αν όμως αντιταχθούμε σε αυτή την πορεία με όραμα απελευθερωτικό και ορθή πολιτική πλοήγηση τότε η νίκη θα στέψει τον εθνικό μας αγώνα.
Η αντιμετώπιση της κατοχής θα είναι αποτελεσματική μόνο αν πέσουν τα κάστρα των προδοτών.
Φωτιά και τσεκούρι στους τουρκοπροσκυνημένους.