Αν εξετάσουμε την πρόταση της Τουρκίας για το φυσικό αέριο σε σχέση με τη πορεία επίλυσης του κυπριακού, θα δούμε με πόση δεξιοτεχνία χειρίζονται τα λάθη της “ελληνοκυπριακής πλευράς”.
Διότι η γραμμή που ακολούθησε μέχρι σήμερα η λεγόμενη πλευρά μας, αναβάθμισε με χίλιους τρόπους το κατοχικό μόρφωμα από την μια και από την άλλη υποβάθμισε την κυπριακή δημοκρατία σε διοίκηση των “ελληνοκυπρίων”.
Η διαδικασία των συνομιλιών , το άνοιγμα των οδοφραγμάτων , το σχέδιο Ανάν και το προδοτικό δημοψήφισμα του 2004 , οι κατάπτυστες προτάσεις Χριστόφια , η 11η Φεβρουαρίου 2014 και πολλά άλλα λάθη και μειοδοσίες , θεμελίωσαν στην συνείδηση της διεθνούς κοινότητας την εντύπωση ότι στη Κύπρο υπάρχουν δύο οντότητες, που στα πλαίσια της πολιτικής ισότητας προσπαθούν να επανενωθούν και έτσι αναλήφθηκε η τουρκική εισβολή , η μετατόπιση των “τουρκοκυπρίων” στο κατεχόμενο τμήμα της κυπριακής δημοκρατίας και η δια της στρατιωτικής κατοχικής βίας αποκοπή του από την επικράτεια της δημοκρατίας.
Ενώ η “πλευρά μας” υποβάθμισε την κυπριακή δημοκρατία σε “κοινότητα ελληνοκυπρίων” και έβλεπε με παραμορφωτικούς φακούς τους εκπροσώπους του κατοχικού μορφώματος ως εκπροσώπους της “τουρκοκυπριακής κοινότητας”, θυμήθηκε ξαφνικά ότι το φυσικό αέριο ανήκει στην κυπριακή δημοκρατία και ότι η Τουρκία έχει υποχρέωση να σεβαστεί την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας επί της ΑΟΖ της .
Όμως πως είναι δυνατό να περιμένουμε σεβασμό επί ενός μέρους της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας από ένα κράτος που κατέχει το 40% του εδάφους της;
Η υπεράσπιση της κυριαρχίας μας στην ΑΟΖ θα είχε νόημα αν αποτελούσε συνέχεια της υπεράσπισης της κυριαρχίας μας στην εδαφική επικράτεια μας.
Η υποχώρηση στην υπεράσπιση της κυριαρχίας μας στην εδαφική επικράτεια και η αναγνώριση ζώνης ελέγχου ως βάσης για την επιδιωκόμενη λύση, σημαίνει εγκατάλειψη της κυριαρχίας μας στο κατεχόμενο τμήμα της τόσο στο έδαφος όσο και στη θάλασσα.
Την προδοσία αυτή προσπαθούν να την αποκρύψουν οι κρατούντες με ανέξοδες ρητορείες στα μνημόσυνα και στα φαγοπότια ενώ ο εξευτελισμένος όχλος τους χειροκροτεί.
Την κατάντια αυτή την γνωρίζουν οι πολιτικάντηδες της ήττας και εκείνο που προσπαθούν να πετύχουν είναι την πλήρη συναίνεση στο σχέδιο της μετατροπής της κυπριακής δημοκρατίας σε ένα κυπρο-τουρκοσυνεταιριστικό μόρφωμα υπό την πίεση των πολλαπλών συμφερόντων που εμπλέκονται στην περιοχή της Ανατολικής μεσογείου , χαρακτηρίζοντας την συγκυρία αυτή ως ευκαιρία για λύση του κυπριακού.
Ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε σε αυτό το χείμαρρο της προδοσίας είναι να υπερασπιστούμε την κυπριακή δημοκρατία και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.
Αν ο λαός εξακολουθήσει να προσκυνά τους προδότες και να τρέφει κούφιες ελπίδες και προσδοκίες μιας ανθόσπαρτης ζωής, τότε πολύ σύντομα θα ζήσει την οδύνη της σκλαβιάς και της τουρκοποίησης της Κύπρου ως αναγκαίο επακόλουθο της εσωτερικής σήψης και της εγκατάλειψης του αγώνα για μια ελεύθερη πατρίδα και μια δίκαιη πολιτεία.
Λουκάς Σταύρου