Ο ένοπλος αγώνας της
ΕΟΚΑ 55-59 έγινε κυρίως από αγρότες και
εργάτες που ελλείψει ελληνικής παιδείας
και πολιτικής σκέψης δεν ήταν τότε
δυνατόν να στηρίξουν τον αγώνα της
απελευθέρωσης με αυτοδύναμη πολιτική
στρατηγική και τακτική. Αυτό το έργο το
ανέλαβε εκ των πραγμάτων η εκκλησία και
η αστική τάξη εκείνης της εποχής η οποία
εκμεταλλεύθηκε στην ουσία τον αγώνα
των παιδιών του λαού συμβιβαζόμενη με
τους κατακτητές ώστε να περάσει η εξουσία
και πάλιν στα χέρια τους , εξουσία που
ήδη κατείχαν επί αγγλοκρατίας και πιο
πριν επί τουρκοκρατίας , σε ένα
μετα-αποικιακό μόρφωμα το οποίο εν τέλει
γεννήθηκε στους διαδρόμους της διπλωματίας
ανάμεσα σε Ζυρίχη και Λονδίνο.
Αυτό το σχέδιο είχε
συλληφθεί διαρκούντος του αγώνος και
συνετέλεσε μάλιστα στην διοργάνωση
προδοτικών ομάδων που σκοπό είχαν να
εκμηδενίσουν κάθε δυνατή αντίσταση που
θα μπορούσε να προέλθει από την βούληση
των ιερών όπλων της ελευθερίας.
Σήμερα η ίδια συμμορία
, εκκλησίας και αστικής τάξης , πιο ισχυρή
από τότε , αποφάσισε να συνεταιριστεί
με τους τούρκους κατακτητές αφού ήδη
εξασφάλισε την παραμονή των άγγλων στη
Κύπρο με την τελευταία συμφωνία που
έκανε ο Αναστασιάδης με τους εγγλέζους
και αναβάθμισε σε περιωπή κράτους τις
κατοχικές αγγλικές βάσεις. Βέβαια όλες
αυτές οι συμφωνίες δεν δεσμεύουν το
έθνος και όταν έρθει η ώρα θα πεταχτούν
στη κοπριά.
Ούτως εχόντων των
πραγμάτων , το να ερχόμαστε σήμερα και
να λέμε ότι είμαστε εθνικιστές και
θέλουμε να κάνουμε απελευθερωτικό αγώνα
και ταυτόχρονα να είμαστε κολλημένοι
με τις δυνάμεις της εθνικής προδοσίας
,με την εκκλησία , με την αστική τάξη και
τα συστήματα εξουσίας της πάνω στο λαό
και την παραγωγική του βάση , σημαίνει
είτε πως είμαστε νήπιοι και μωροί ή
πράκτορες και ρουφιάνοι της τυραννίας.
Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές
έχουμε διδαχθεί από την ιστορία μας ,
έχουμε γνώση να καθοδηγήσουμε ιδεολογικώς
και πολιτικώς αυτόνομα τον αγώνα μας
και ως εκ τούτου δηλώνουμε εχθροί της
εκκλησίας και της αστικής τάξης , εχθροί
του συστήματος της γραβατοφόρου και
ρασοφόρου ολιγαρχίας . Η απελευθέρωση
της πατρίδος από τις ξένες κατοχικές
δυνάμεις είναι ταυτόχρονα και απελευθέρωση
από την τυραννία της ντόπιας ολιγαρχίας
.
Για αυτό έχουμε ως βάση
μας και ως στρατηγικό μας βάθος την
ελευθερία της σκέψης που έρχεται από
την αρχαία Ελλάδα και όχι τον ψευδόκοσμο
της θρησκείας τους που έρχεται από τις
ερήμους του Ισραήλ και από τις δογματικές
εξουσιαστικές κατασκευές της ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας δυτικής και ανατολικής.
Δεν γίνεται πόλεμος
κατά της ντόπιας ολιγαρχίας αν πρωτίστως
δεν διακοπούν ριζικά οι “πνευματικές”
σχέσεις με αυτήν , ώστε να τεθεί απέναντι
μας ως εχθρική δύναμη.
Αν δεν καταλάβουμε πως
οι “αλήθειες” τους και τα συστήματα
τους είναι εργαλεία εξουσίας πάνω μας
, δεν θα ελευθερωθούμε ποτέ.
Για αυτό κάνετε καλά
να μην μας συγχέετε εμάς τους Έλληνες
εθνικοκοινωνιστές , με τους ρωμιούς
εθνικιστές . Δεν ανήκουμε σε ένα κοινό
χώρο αλλά σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό
Κόμμα – ΕΔΗΚ