Η διεθνής
κοινότητα γνωρίζει για το κυπριακό δύο
κοινότητες οι οποίες καταθέτουν κάποιες
προτάσεις για την λύση του προβλήματος
περί του οποίου δεν έχει δοθεί ακόμα
σαφής περιγραφή και ορισμός.
Κανένας δεν
κατάλαβε ακόμα αν το κυπριακό είναι μια
παρεξήγηση μεταξύ δυο κοινοτήτων ,
αν είναι πρόβλημα
που το δημιούργησε η εισβολή ,η συγκέντρωση
των”τουρκοκυπρίων” στο κατεχόμενο
τμήμα ,ο εποικισμός κλπ,
ή αν είναι η
συνέχεια της βίας που η Κύπρος υπέστη
στις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου με το
κατακτητικό σύνταγμα που αναδύθηκε από
τους σκοτεινούς διαδρόμους της
διπλωματίας.
Ο κοινοτάρχης
των “τουρκοκυπρίων” λέει βέβαια τα
δικά του και διεκδικεί ξεχωριστό κράτος
και κάνει πως αποδέχεται και συνομοσπονδία
. Ο κοινοτάρχης των “τουρκοκυπρίων”
ενεργεί καθ' υπαγόρευση της τουρκίας
και των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων
, γεγονός που δεν ενόχλησε επί τόσα έτη
συνομιλιών τον κοινοτάρχη των
“ελληνοκυπρίων” ως να υπάρχει μια
υπόγεια συμφωνία μεταξύ τους για το
μοίρασμα της Κύπρου.
Στα πλαίσια αυτά
, οι λεγόμενες συνομιλίες δεν μπορούν
να πηγαίνουν επ ' 'άπειρο. Κάποια στιγμή
η διεθνής κοινότητα θα πει πως έχουν
κατατεθεί τόσες πολλές προτάσεις
εκατέρωθεν που δεν χωρά άλλες το καλάθι
. Οπότε δεν αποκλείεται να μας επιβάλουν
αυτό που ο Οζερσάι επικαλείται , δηλαδή
την διαδικασία του πάρε – δώσε με την
οποία θα κλείσει ο κύκλος των συζητήσεων
με την επιβολή μιας λύσης για να ανοίξει
ο κύκλος του αίματος.
Και λέγω ο κύκλος
του αίματος διότι καμιά αδικία δεν
φέρνει την ειρήνη. Η δε αδικία που θα
επιβληθεί ως λύση θα έχει δύο υποκείμενα
ευθύνης . Από την μια την τουρκική κατοχή
και τους ντόπιους συνεργάτες της και
από την άλλη την αγγλική επικυριαρχία
και τους “ελληνοκύπριους” ολιγάρχες
συνεργάτες της και προδότες. Κατακτητές
και προδότες θα μας επιβάλουν μια λύση
μετεξέλιξης του πρώτου κατακτητικού
συντάγματος σε ένα δεύτερο κατακτητικό
σύνταγμα και θα μας καλέσουν όπως το
1960 να το προσκυνήσουμε και να φιλήσουμε
το χέρι αυτών που το υπέγραψαν.
Το πρόβλημα
είναι που θα στηρίξουμε τον αγώνα της
απελευθέρωσης μετά την λύση που θα μας
επιβάλουν . Διότι δεν ενεργούμε από τώρα
ώστε να αποτρέψουμε τα γιγνόμενα αλλά
παραμένουμε αδρανείς .
Η πρόταση του
ΕΔΗΚ είναι πως ο αγώνας της απελευθέρωσης
πρέπει να στηριχθεί από τώρα αλλά και
μετά την λύση αν τελικά την επιβάλουν
, πάνω στο πολιτικό υποκείμενο της
ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
που δηλώνει ξεκάθαρα την εναντίωση του
στο Ζυριχικό σύνταγμα και αρνείται την
υπαγωγή του στις δύο κοινότητες που
αυτό το σύνταγμα όρισε κατακτητικώ
δικαίω.
Πάνω σε αυτή την
αρχή στηρίζεται η πρόταση λύσης της
πραγματικής δημοκρατίας που η Κύπρος
στερήθηκε από τους κατακτητές και τους
ντόπιους συνεργάτες τους .
Το ζήτημα είναι
να πούμε προς την διεθνή κοινότητα ότι
εδώ στη Κύπρο υπάρχει μια κοινωνία που
αρνείται την βία των αγγλοτουρκικών
κατοχικών δυνάμεων και διεκδικεί την
αυτονόητη δημοκρατία που όλοι οι
ελεύθεροι λαοί δικαιούνται.
Πάνω σε αυτή την
αρχή θα στηρίξουμε τον δίκαιο αγώνα μας
και όχι απλά πάνω σε μια διαφωνία με την
ασκούμενη πολιτική και θα δώσουμε την
διεθνή νομική βάση στη δράση ενός
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΎ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
που θα κτυπήσει τους προδότες και τους
κατακτητές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Όσο πιο σύντομα
τεθεί το υποκείμενο της κοινωνίας της
πραγματικής δημοκρατίας τόσο το καλύτερο.
Οι τύραννοι και
οι κατακτητές σχεδιάζουν τα δικά τους
, μα και οι δυνάμεις του λαού οφείλουν
να σχεδιάζουν την απελευθέρωση τους. Η
σύγκρουση θα δώσει την λύση.
Για εκείνη την
γιορτή της μάχης ας εργαστούμε.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος ΕΔΗΚ