Η πρόταση Λιλλήκα
για την έξοδο από την οικονομική κρίση ξεκινά από μια διαπίστωση , ότι
δηλαδή η οικονομία μας θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να ανακάμψει και
ότι εκείνο που χρειάζεται είναι η ανάπτυξη. Δηλαδή ως ιατρός της
οικονομίας λέει στους αγωνιούντες συγγενείς του αρρώστου ότι εκείνο που
χρειάζεται ο ετοιμοθάνατος είναι να επανέλθει η υγεία του.
Προσέξτε όμως γιατί από αυτή ΄τη βαθυστόχαστη διάγνωση προχωρά στη θεραπεία , που δεν είναι άλλη κατά την κρίση του , από την ενίσχυση των τραπεζών και τη μείωση των επιτοκίων.
Πρέπει να δώσουμε λεφτά στις τράπεζες λέει , οι οποίες τράπεζες με τη σειρά τους θα τα τοκίζουν στις επιχειρήσεις με σκοπό την ανάπτυξη.
Πού θα βρεθούν όμως τα λεφτά για να τα δώσουμε στις τράπεζες;
Μα είναι πολύ απλό κατά τον Λιλλήκα. Να εκδώσει ομόλογα το κράτος , με εγγύηση τον πλούτο της ΑΟΖ μας , τα οποία ομόλογα να τα διαθέσει στην δευτερογενή αγορά και κατόπιν να τα πουλήσει στις τράπεζες με 1% επιτόκιο και να τις υποχρεώσει να τα δίνουν στο λαό με 3% επιτόκιο. Δηλαδή είχαμε την κότα που γεννά χρυσά αυγά και δεν το ξέραμε;
Η χαρά στο μαντρί του Λιλλήκα , δεν περιγράφεται. Ο Λιλλήκας βρήκε τη λύση να βγούμε από την κρίση διαδίδουν με κύμβαλα αλαλαγμού , προς όλες τις κατευθύνσεις.
Όμως υπάρχουν κάποια μεγέθη που πρέπει να διευκρινισθούν.
Πρώτο : Σε ποια δευτερογενή αγορά θα πουλήσει τα ομόλογα του το κράτος με δεδομένη την κατάσταση της οικονομίας μας στη κατηγορία των σκουπιδιών; Αν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα δεν θα καταφεύγαμε σε δάνειο από την Ρωσία ή από την τρόικα.
Εκτός αυτού αν υποθέσουμε ότι τα παίρνει η δευτερογενής διεθνής αγορά , θα τα πάρει με πάνω από 14% επιτόκιο. Οπότε αυτή η χασούρα που θα είναι εκατοντάδες εκατομμύρια θα χρεωθεί κατευθείαν στο λαό , ενώ μέχρι να φτάσει στις επιχειρήσεις μέσω των τραπεζών θα αυξηθεί το κόστος πάνω από 18%. Και το κόστος αυτό θα παραμείνει σταθερό με την προϋπόθεση ότι θα πληρωθεί στην ώρα του. Διότι αν για κάποιο λόγο το κράτος δεν καταφέρει να το πληρώσει τότε το χρέος προς το λαό θα διπλασιαστεί μαζί με νέες εμπράγματες εγγυήσεις. Με κόστος χρήματος 18% επιτόκιο δεν συζητούμε βέβαια για ανάπτυξη.
Πάμε τώρα στη περίπτωση που τα ομόλογα αυτά απευθύνονται στην ντόπια δευτερογενή αγορά. Οι όροι αγοράς αυτών των ομολόγων θα είναι οι ίδιοι . Τα ομόλογα θα “αγοραστούν” είτε από την εκκλησία είτε από πέντε πλούσιους είτε από θυγατρικές τραπεζών που έχουν αποθηκεύσει τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό. Όπως οι όροι θα είναι οι ίδιοι έτσι και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Δηλαδή δουλοκτητική υπερχρέωση του λαού και μεταφορά του εθνικού πλούτου στα χέρια των ολίγων τοκογλύφων και λαμογιών που τους περιστοιχίζουν.
Με λίγα λόγια ο Λιλλήκας δουλεύει για το Μινώταυρο και το καράβι ετοιμάζεται να σαλπάρει έχοντας στα αμπάρια του αλυσοδεμένα τα παιδιά μας και την τιμή της πατρίδος ριγμένη στα χρηματοκιβώτια των τοκογλύφων .
Ξυπνάτε σκλάβοι.
Επιτελείο στήριξης υποψηφιότητος Λουκά Σταύρου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα – ΕΔΗΚ
Προσέξτε όμως γιατί από αυτή ΄τη βαθυστόχαστη διάγνωση προχωρά στη θεραπεία , που δεν είναι άλλη κατά την κρίση του , από την ενίσχυση των τραπεζών και τη μείωση των επιτοκίων.
Πρέπει να δώσουμε λεφτά στις τράπεζες λέει , οι οποίες τράπεζες με τη σειρά τους θα τα τοκίζουν στις επιχειρήσεις με σκοπό την ανάπτυξη.
Πού θα βρεθούν όμως τα λεφτά για να τα δώσουμε στις τράπεζες;
Μα είναι πολύ απλό κατά τον Λιλλήκα. Να εκδώσει ομόλογα το κράτος , με εγγύηση τον πλούτο της ΑΟΖ μας , τα οποία ομόλογα να τα διαθέσει στην δευτερογενή αγορά και κατόπιν να τα πουλήσει στις τράπεζες με 1% επιτόκιο και να τις υποχρεώσει να τα δίνουν στο λαό με 3% επιτόκιο. Δηλαδή είχαμε την κότα που γεννά χρυσά αυγά και δεν το ξέραμε;
Η χαρά στο μαντρί του Λιλλήκα , δεν περιγράφεται. Ο Λιλλήκας βρήκε τη λύση να βγούμε από την κρίση διαδίδουν με κύμβαλα αλαλαγμού , προς όλες τις κατευθύνσεις.
Όμως υπάρχουν κάποια μεγέθη που πρέπει να διευκρινισθούν.
Πρώτο : Σε ποια δευτερογενή αγορά θα πουλήσει τα ομόλογα του το κράτος με δεδομένη την κατάσταση της οικονομίας μας στη κατηγορία των σκουπιδιών; Αν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα δεν θα καταφεύγαμε σε δάνειο από την Ρωσία ή από την τρόικα.
Εκτός αυτού αν υποθέσουμε ότι τα παίρνει η δευτερογενής διεθνής αγορά , θα τα πάρει με πάνω από 14% επιτόκιο. Οπότε αυτή η χασούρα που θα είναι εκατοντάδες εκατομμύρια θα χρεωθεί κατευθείαν στο λαό , ενώ μέχρι να φτάσει στις επιχειρήσεις μέσω των τραπεζών θα αυξηθεί το κόστος πάνω από 18%. Και το κόστος αυτό θα παραμείνει σταθερό με την προϋπόθεση ότι θα πληρωθεί στην ώρα του. Διότι αν για κάποιο λόγο το κράτος δεν καταφέρει να το πληρώσει τότε το χρέος προς το λαό θα διπλασιαστεί μαζί με νέες εμπράγματες εγγυήσεις. Με κόστος χρήματος 18% επιτόκιο δεν συζητούμε βέβαια για ανάπτυξη.
Πάμε τώρα στη περίπτωση που τα ομόλογα αυτά απευθύνονται στην ντόπια δευτερογενή αγορά. Οι όροι αγοράς αυτών των ομολόγων θα είναι οι ίδιοι . Τα ομόλογα θα “αγοραστούν” είτε από την εκκλησία είτε από πέντε πλούσιους είτε από θυγατρικές τραπεζών που έχουν αποθηκεύσει τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό. Όπως οι όροι θα είναι οι ίδιοι έτσι και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Δηλαδή δουλοκτητική υπερχρέωση του λαού και μεταφορά του εθνικού πλούτου στα χέρια των ολίγων τοκογλύφων και λαμογιών που τους περιστοιχίζουν.
Με λίγα λόγια ο Λιλλήκας δουλεύει για το Μινώταυρο και το καράβι ετοιμάζεται να σαλπάρει έχοντας στα αμπάρια του αλυσοδεμένα τα παιδιά μας και την τιμή της πατρίδος ριγμένη στα χρηματοκιβώτια των τοκογλύφων .
Ξυπνάτε σκλάβοι.
Επιτελείο στήριξης υποψηφιότητος Λουκά Σταύρου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα – ΕΔΗΚ