Στη δική μας περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά , διότι κατά πρώτον η έννοια του πολιτικού πολιτισμού είναι τελείως ανυπόστατη από το γεγονός ότι το σύνταγμα της δημοκρατίας μας δεν παρήχθει από την βούληση του λαού της , αλλά από τους κατακτητές αποικιοκράτες και στηρίχτηκε στη συνέχεια από τους μισθοφόρους του συστήματος.
Τούτο σημαίνει ότι δεν έχει τεθεί στην ιστορία μας και στη κοινή ζωή μας, η διάσταση της συλλογικής ευθύνης για κάτι που εμείς οι ίδιοι ως λαός θεσμίζουμε με ελεύθερη βούληση και ως εκ τούτου απαιτούμε συλλογικά τον σεβασμό επί τούτου από όλους και προ πάντων από όσους ετάχθησαν ή ορίσθηκαν να είναι θεματοφύλακες αυτών.
Με λίγα λόγια η εξουσία ως σύνολο νόμων που προσδιορίζει τους θεσμούς εφόσον δεν προήλθε από το λαό αλλά από τους κατακτητές, δεν εδράζεται στην ευθύνη αλλά στην άνωθεν επιβολή. Δεν είμαστε λαός αποτελούμενος από πολίτες αλλά υπήκοοι ενός κράτους με κατακτητικό σύνταγμα. Τούτο υπαγορεύει στους άρχοντες την αναίσχυντο απέκδυση κάθε ευθύνης, ως να ήσαν διορισμένοι από τους κατακτητές, διότι στην ουσία εκεί εδράζεται η δύναμη τους , στο κατακτητικό σύνταγμα το οποίο επικαλούνται για να σκεπάσουν τα ανομήματα τους.
Μόνο ένας λαός που θα ακολουθούσε την εντολή των ηρώων του και θα όρθωνε επί αυτής το κράτος του με το ελεύθερο σύνταγμα του, θα είχε το δικαίωμα να απαιτήσει την ανάληψη ευθυνών από τους αντιπροσώπους του στους οποίους παραχωρεί την δύναμη της εξουσίας. Οι υπήκοοι όμως στερούνται αυτού του δικαιώματος διότι δεν έχουν το ηθικό υπόβαθρο και το ηθικό ανάστημα να το πράξουν. Προέχει να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και να μεταμορφωθούν από υπήκοοι και ραγιάδες σε ελεύθερο λαό πολιτών.
Όσο δεν το πράττουν παραμένουν αξιοθρήνητοι ραγιάδες , αναγκασμένοι να σκύβουν και να φιλούν τα αιμοσταγή χέρια των φονιάδων τους.
Οι πολιτικοί αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους σε λαούς που έχουν το ηθικό ανάστημα να τους τις επιβάλουν.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ