Στο άκουσμα αυτού του συνθήματος με το απροσδιόριστο περιεχόμενο , έρχεται στο νου μας η άλλη όψη του , που είναι η «ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» που έχουμε σήμερα υπό τη μορφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Συνεπώς τίθεται το ερώτημα: η «άμεση δημοκρατία» εμφανίζεται σήμερα ως το αντίπαλο δέος , η άλλη πρόταση στην υπάρχουσα «αντιπροσωπευτική δημοκρατία»; Πως συνέβη αυτή η μεταστροφή; Πως εκείνες οι μάζες που στήριζαν μέχρι χθες την «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» , που την θεωρούσαν ως το κάλλιστο πολίτευμα , απαιτούν σήμερα την κατάργηση της;
Εκτός εάν δεν εννοούν με τον όρο «άμεση δημοκρατία» μια νέα πολιτική οργάνωση της κοινωνίας που θα αντικαταστήσει στο διηνεκές την υπάρχουσα μορφή , αλλά μιαν ενεστωτική υπέρβαση των αντιπροσωπευτικών δομών ώστε να εκφραστεί άμεσα ο λαός μέσω ενός δημοψηφίσματος. Τούτο σημαίνει μια σύντομη αναστολή του υπάρχοντος τρόπου αντιπροσώπευσης με την επιστροφή στο θεμελιώδες δικαίωμα του λαού να αποφασίζει άμεσα σε ζητήματα που αφορούν το σύνολο του , το παρόν και το μέλλον του.
Οφείλουν όμως εδώ και τώρα να απαντήσουν οι συνθηματολόγοι της «άμεσης δημοκρατίας» αν θέλουν να αλλάξουν ή όχι το παρών αντιπροσωπευτικό σύστημα , αν θεωρούν ότι αυτό το σύστημα εκφράζει τις λαϊκές παραγωγικές δυνάμεις ή την ολιγαρχία του παρασιτικού πλούτου.
Τότε μόνο το αίτημα της «άμεσης δημοκρατίας» θα αποκτήσει νόημα εάν συνταιριαστεί με την ανάγκη μιας εθνικής και λαϊκής αναδιάρθρωσης του τρόπου παραγωγής που θα απαιτήσει μια νέα πολιτική τάξη για θα περιφρουρήσει το εθνικό και λαϊκό συμφέρον. Τότε η άμεση δημοκρατία θα καταστεί ο θεμέλιος λίθος μιας νέας αντιπροσώπευσης των παραγωγικών ενώσεων που θα αποτρέπει την αυτονόμηση και θα καταστέλλει την αυθαιρεσία των αντιπροσώπων του λαού. Έτσι η άμεση δημοκρατία εισάγει εκ νέου στην ιστορία μας την λαϊκή συνέλευση , την εκκλησία του δήμου , από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι τις πιο υψηλές βαθμίδες της εξουσίας.
Αν το σύνθημα της «άμεσης δημοκρατίας» δεν συνταιριαστεί με την ανάγκη επαναστατικών αλλαγών στη παραγωγική βάση , όπου θα κτυπηθεί καίρια το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η συσσώρευση του πλούτου σε ολοένα και λιγότερα χέρια , αν δεν συνταιριαστεί με την υπεράσπιση της εθνικής οικονομίας και εθνικής κυριαρχίας ενάντια στην καταστροφική επέλαση της παγκοσμιοποίησης ως απρόσκοπτης καταλήστευσης των εθνών από το διεθνές χρηματοπιστωτικό υπερκράτος και τα πολλαπλά μονοπώλια του , τότε το σύνθημα αυτό θα πνιγεί στους καπνούς της αναρχίας και του χάους για να υπηρετήσει εν τέλει το υπάρχον τυραννικό και ληστρικό σύστημα του σοσιαλκαπιταλισμού.
Λουκάς Σταύρου
Πρόεδρος ΕΔΗΚ