Η οικονομική κρίση της Ελλάδας δεν οφείλεται εξολοκλήρου στην παγκόσμια οικονομική κρίση αλλά κυρίως στις εσωτερικές δομές της Ελληνικής οικονομίας τις τελευταίες δεκαετίες. Η παγκόσμια οικονομική κρίση απλώς διόγκωσε και ανέδειξε τα υπάρχοντα προβλήματα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή την άθλια κατάσταση διότι ουδέποτε στήριξε την παραγωγή, την μικρή και μεσαία επιχείρηση. Τουναντίον υπήρξε ο ισχυρότερος σύμμαχος της πλουτοκρατίας και του παρασιτικού τραπεζικού κεφαλαίου. Η «κοινωνική πολιτική» που ακολουθεί το Ελλαδικό κράτος τις τελευταίες δεκαετίες περιορίζεται πάντοτε στην ετεροβαρή φορολόγηση όλων των οικονομικών στρωμάτων, όπου τα μεσαία και χαμηλά στρώματα επωμίζονται το μεγαλύτερο μερίδιο ενώ το παρασιτικό κεφάλαιο αφήνεται ουσιαστικά ανέγγιχτο και ανενόχλητο στο καταστροφικό του έργο.
Κατά τους κυβερνώντες του «κοινωνικού» ΠΑΣΟΚ, η λύση στην οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι η φορολογική αρπαγή των ελάχιστων κερδών των παραγωγικών δυνάμεων, το πάγωμα των μισθών όλων των δημοσίων υπαλλήλων, η περαιτέρω χαλάρωση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η διακοπή των πενιχρών επιδομάτων προς τους ηλικιωμένους και άλλα συναφή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο πιστεύουν πως θα βγουν από το οικονομικό αδιέξοδο.
Με μέτρα τα οποία δεν θίγουν την αιτία της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικό και καρποφόρο αποτέλεσμα. Οι κυβερνώντες, με το να εθελοτυφλούν και να αναλώνονται σε άστοχες κινήσεις και αντιλαϊκά μέτρα, δεν πρόκειται να πετύχουν απολύτως τίποτα το θετικό. Το μόνο που θα πετύχουν είναι να αφαιμάξουν τους πολίτες, συρρικνώνοντας την ανάπτυξη και φτωχαίνοντας την πραγματική οικονομία. Κατ΄ επέκταση τα μέτρα που λαμβάνουν οδηγούν σε βαθύτερη οικονομική κρίση. Είναι πλέον βέβαιο πως η πολιτική των κυβερνώντων θα βουλιάξει την Ελλάδα στον βούρκο μιας μακράς οικονομικής ύφεσης που θα οδηγήσει στον αναγκαστικό δανεισμό, ο οποίος θα περιέχει επαχθείς οικονομικούς, αλλά κυρίως πολιτικούς, όρους. Πέραν των υπέρογκων τόκων, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να κάνει οδυνηρές υποχωρήσεις στην Μακεδονία, στο Αιγαίο, στην Θράκη, στην Ήπειρο και στην Κύπρο.
Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα πρέπει πρώτα απ’ όλα να εντοπισθεί η γενεσιουργός του αιτία. Η ρίζα λοιπόν της Ελληνικής οικονομικής κρίσης είναι η διαχρονική αυθαιρεσία των τραπεζών που μόνο ο οικονομικός εθνικισμός μπορεί να επιλύσει το ζήτημα. Ως εκ τούτου απαιτείται βαριά φορολόγηση στα υπερκέρδη των τραπεζών, κρατικός έλεγχος της της διακίνησης του κεφαλαίου , κρατικός προσδιορισμός των επιτοκίων , περιορισμός της εξαγωγής του κεφαλαίου και υποχρεωτική ανακύκληση του σε εθνικό χώρο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα μπορέσει να απορροφήσει τα κεφάλαια που απαιτούνται για να ορθοποδήσει, χωρίς να χρειαστεί να οδηγήσει τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου σε οικονομική εξαθλίωση.
Τα προαναφερόμενα είναι μόνο μία διάσταση του οικονομικού εθνικισμού, μια άλλη διάσταση είναι η επιτακτική ανάγκη για φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας με σκοπό την περαιτέρω ενίσχυση των δημοσίων οικονομικών, και την ενίσχυση του αισθήματος εθνικοκοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι πραγματικά αδιανόητο ο εργαζόμενος λαός να επωμίζεται όλο το βάρος της οικονομικής κρίσης και οι τράπεζες και η εκκλησία να θησαυρίζουν στο φορολογικό απυρόβλητο .
Ελλάδα και Κύπρος είναι συγκοινωνούντα δοχεία , έτσι λοιπόν είναι φυσικό επόμενο, ως ένα βαθμό, τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας να επεκτείνονται και στην Κύπρο. Ούτε εδώ το πολιτικό κατεστημένο θέλει να πειράξει τον παρασιτικό πλούτο. Αντιθέτως πιέζει ακόμα περισσότερο τα λαϊκά στρωματά, αυξάνοντας τις τιμές των υπηρεσιών του με πρόσφατο παράδειγμα την επικείμενη αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος. Με πέραν των 100.000 ληπτών δημοσίου βοηθήματος , που οι περισσότεροι εξ αυτών είναι τουρκοκύπριοι και τσιγγάνοι , με κρατικά κομματοκρατούμενα μονοπώλια, με ανεξέλεγκτη την δραστηριότητα των τραπεζών, με ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις, με τεράστιες περιουσίες της εκκλησίας να παραμένουν αφορολόγητες , με ανεξέλεγκτη ροή λαθρομεταναστών , των οποίων μάλιστα επιχορηγούν την διαμονή , είναι βέβαιο πως η Κύπρος θα έχει την ίδια μοίρα με την μητέρα Ελλάδα εάν δεν αλλάξει άμεσα οικονομικό προσανατολισμό.
Στην παγκόσμια οικονομική κρίση η μόνη λύση είναι ο οικονομικός εθνικισμός .Μόνο ένα εθνικό λαϊκό κράτος που θα διέπεται από εθνικιστικές αρχές και αξίες μπορεί να θέσει τέλος στην αυθαιρεσία του παρασιτικού κεφαλαίου των τραπεζών που ευθύνονται εξολοκλήρου για την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Μέσα από την θέσμιση μιας ισχυρής κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας που θα παρέχει χαμηλότοκα δάνεια προς την εθνική παραγωγή , τα κέρδη της οποίας θα διοχετεύονται και θα επενδύονται σε εθνικό χώρο, θα επιτευχθεί μια αειφόρος εθνική ανάπτυξη που θα καταστήσει το Ελληνικό έθνος ένα ισχυρό πρωταγωνιστή σε επίπεδο διεθνών σχέσέων.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕΛΟΥΣ
Π.Σ.