Η άσκηση της κυριαρχίας
της κυπριακής δημοκρατίας επί της ΑΟΖ
της , θα στηριχθεί στο Ισραήλ και τους
Αμερικάνους , διαλαλεί ο υπουργός άμυνας Χριστόφορος Φωκαίδης .
Την στρατηγική αυτή
της άμυνας μας την στηρίζει ο υπουργός
στα κοινά συμφέροντα που ενώνουν την
Κύπρο με τους ισραηλινούς και τους
αμερικάνους.
Στα πλαίσια μάλιστα
της άμυνας παρακαλεί τους αμερικάνους
να νουθετήσουν την Τουρκία και να την
προτρέψουν να σέβεται την κυριαρχία
της Κύπρου.
Με λίγα λόγια η δεξιά
κυβέρνηση Αναστασιάδη αποφάσισε να
παραδώσει στους εβραίους και τους
αμερικάνους την ελεύθερη επικράτεια
της κυπριακής δημοκρατίας, χωρίς κανένα
πλάνο ή κάποια αμυντική συμφωνία,
βασισμένη εννοείται σε επιστημονική
βάση και γεωστρατηγικά κριτήρια , αλλά
στηριζόμενη στην υπόθεση των κοινών
συμφερόντων, υπόθεση πέρα για πέρα
αδιευκρίνιστη και νεφελώδης.
Διότι αν τα συμφέροντα
του Ισραήλ εξυπηρετούνται με μια συμφωνία
με την Τουρκία, είτε με την παρούσα
τουρκική κυβέρνηση είτε με μια μελλοντική,
τότε δεν θα δίσταζε να πουλήσει την
Κύπρο και τους κύπριους μαζί στο πρώτο
σκλαβοπάζαρο.
Τελικά εκείνο που λείπει
από τις εκάστοτε κυβερνήσεις της
κυπριακής δημοκρατίας είναι η σοβαρότητα
, η επιστημονική προσέγγιση των θεμάτων
, ο στρατηγικός σχεδιασμός. Κυβερνούν
τον τόπο σύμφωνα με τις τροπές του
ανέμου.
Να σημειωθεί επίσης η
μακρά ανθελληνική στάση του κυπριακού
κατεστημένου και η έπαρση των κρατούντων
που νόμιζαν ότι άρχουν του πλανήτη.
Εκείνο που χρειάζεται
η Κύπρος είναι μια πολυδιάστατη εξωτερική
πολιτική πάνω στη βάση του κοινού στρατού
με την Ελλάδα.
Τα υπόλοιπα είναι
πειραματισμοί και εκδουλεύσεις ξένων
συμφερόντων που τις εξαργυρώνει η
άρχουσα τάξη της πολιτικής αλητείας
και της πλουτοκρατίας.
Να τονίσω ακόμα πως
καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε
να αρνηθεί το αίτημα της Κύπρου για
κοινό στρατό, αν η Κύπρος το απαιτούσε
σθεναρά και μεθοδευμένα.
Τούτο σημαίνει πως μια
εθνική ηγεσία στη Κύπρο θα μπορούσε να
αλλάξει τα δεδομένα και να στρατηγίσει
από κοινού με την Ελλάδα και με τον
απόδημο ελληνισμό , την απελευθέρωση
της από τα αγγλοτουρκικά στρατεύματα
κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες
τους.
Λουκάς Σταύρου
