Μια από τις “δεσμευτικές
θέσεις” του Λιλλήκα είναι η πρόταση
για το ανακλητό των αντιπροσώπων. (δείτε
το κείμενο του εκλογικού επιτελείου
Λιλλήκα εδώ ) .
Θέση: Κτυπούμε τον
Λιλλήκα διότι αποτελεί μια ακόμα
μεταμφίεση του προδοτικού κατεστημένου
με στόχο να εμφανίσει μια νέα υποχωρητική
και ολιγαρχική πρόταση ως την “άλλη
επιλογή”.
Αντιρρήσεις επί της
πρότασης του ανακλητού:
Πρώτο: Κοινωνικό
συμβόλαιο δεν μπορεί να θεωρηθεί μια
κομματική πρόταση που εκπονήθηκε χωρίς
την συμμετοχή της κοινωνίας .
Το κοινωνικό συμβόλαιο
παράγεται από την κοινωνία και προς
αυτό δεσμεύονται οι αντιπρόσωποι του
λαού και η κάθε μορφή εξουσίας την οποία
παραχωρεί ο λαός. Στο κοινωνικό συμβόλαιο
περιέχεται συνεπώς το σύνταγμα το οποίο
ρυθμίζει και διασφαλίζει την λαϊκή
κυριαρχία.
Στη περίπτωση του
Λιλλήκα , κοινωνικό συμβόλαιο θεωρείται
το πόνημα των κομματικών μηχανισμών
που ουδεμία σχέση έχει με την λαϊκή
βούληση και κυριαρχία αλλά μόνο με την
βούληση της κομματικής συμμορίας που
επιβάλλεται πάνω στη λαϊκή θέληση.
Κατά δεύτερο λόγο πως
είναι δυνατό να αναφέρεσαι σε κοινωνικό
συμβόλαιο όταν το σύνταγμα της κυπριακής
δημοκρατίας δεν αναδύθηκε από τον λαό
και μάλιστα από τους ήρωες της ΕΟΚΑ αλλά
από τους κατακτητές και τους προδότες;
Συνεπώς ο Λιλλήκας
θέλει να περιθάλψει το κατακτητικό
σύνταγμα της Ζυρίχης και τα ολιγαρχικά
συμφέροντα που αυτό διασφαλίζει.
Δεύτερο: Για να έχει
νόημα η δυνατότητα ανάκλησης του
αντιπροσώπου πρέπει το υποκείμενο που
ορίζει τον αντιπρόσωπο να είναι ο λαός
. Όμως στον κομματοκρατικό κοινοβουλευτισμό
το υποκείμενο που ορίζει τον λεγόμενο
αντιπρόσωπο είναι η κομματική συμμορία.
Συνεπώς ακόμα και αν ο λαός κατορθώσει
να ανακαλέσει κάποιο κομματόσκυλο , το
σύστημα θα βάλει στη θέση του άλλο
κομματόσκυλο με ισχυρότερους κυνόδοντες.
Στο μεταξύ ο τρόπος που
προτείνει ο Λιλλήκας για συγκέντρωση
υπογραφών του 1/3 του εκλογικού σώματος
και κατόπιν σε προσφυγή σε δημοψήφισμα
με την έγκριση του 51% , θα ενισχύσει έτι
περισσότερο την κομματοκρατία και θα
ενδυναμώσει τη σχέση αυτής με τα ιδιοτελή
μέσα “ενημέρωσης” , με λίγα λόγια ο
τρόπος που τίθεται το δικαίωμα του
ανακλητού γιγαντώνει την φαυλοκρατία
και θα έχει ως αποτέλεσμα όχι να κάνει
τον πολίτη να συμμετέχει στα κοινά αλλά
στα φαύλα και στα διαπλεκόμενα όπως
συμβαίνει σήμερα.
Τρίτο : η Λιλλήκειος
πρόταση του ανακλητού εκλαμβάνει την
κοινωνία ως ένα ομοιοποιημένο
αφηρημένο εκλογικό σώμα που μπορεί να
επιλύει τα προβλήματα της με αντιπροσώπους
γενικής χρήσης και καθολικής εμβέλειας
. Δεν λαμβάνει υπόψιν της η πρόταση την
πραγματική κοινωνία των εργαζομένων
αλλά την αφηρημένη κοινωνία των
υποτακτικών του συστήματος της ολιγαρχικής
διακυβέρνησης και για αυτό αρνείται να
κατανοήσει πως η πραγματική αντιπροσώπευση
εκπορεύεται από τις παραγωγικές ενώσεις
και τις τοπικές αυτοδιοικήσεις .
Συμπέρασμα : η Λιλλήκειος
πρόταση του ανακλητού συνιστά προσπάθεια
παραποίησης και αλλοίωσης του νοήματος
μιας ορολογίας που ανήκει στην ιδεολογία
της κοινωνιοκρατίας που εμείς οι
εθνικοκοινωνιστές πρώτοι θέσαμε στα
πλαίσια της ριζικής αναθέσμισης και
κατάργησης της δικτατορίας του
κομματοκρατικού κοινοβουλευτισμού.
Όμως πρέπει να ξέρει ο
Λιλλήκας και το επιτελείο του πως με
παραποιημένες ορολογίες που ανήκουν
στο επαναστατικό εθνικοκοινωνικό κίνημα
πείθει μόνο τους αργυρώνητους “πατρι'ωτες”
του συστήματος και τα αδέσποτα κομματόσκυλα
που αναζητούν νέο αφέντη.
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό Δημοκρατικό
Κόμμα – ΕΔΗΚ
