Επειδή επανέρχεται από το κίνημα των οικολόγων η φρασεολογία του ΕΝΙΑΊΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ η οποία πολλούς θα εξαπατήσει όπως εξαπάτησε δια αυτής ο Κουτσού, εξασφαλίζοντας μισθούς και σύνταξη βουλευτού, πρέπει να αναφερθούμε στον όρο.
Ενιαίο κράτος μπορεί να υπάρχει χωρίς να αποκλείει την διζωνικότητα ή την δικοινοτικότητα που μας επέβαλε η συμφωνία της Ζυρίχης αλλά ούτε και την ομόσπονδη συμμετοχή στα όργανα του κράτους.
Οπότε το ενιαίο κράτος παραπέμπει σε μια ισχυρή κεντρική εξουσία και αδύναμες συνιστώσες πολιτείες, δηλαδή σε μια νέα έκδοση της Δ.Δ.Ο..
Το ερώτημα στο οποίο οφείλουν να απαντήσουν όσοι χειρίζονται τον όρο του ενιαίου κράτους είναι αν αποδέχονται ή όχι την δικοινοτικότητα του κατακτητικού Ζυριχικού συντάγματος, τον έλεγχο εδαφικής ζώνης από τους “τουρκοκύπριους” και την παραγωγή της εξουσίας από δύο εκλογικά σώματα.
Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές για αυτά τα ζητήματα έχουμε ξεκάθαρη άποψη.
Δεν αποδεχόμαστε την δικοινοτικότητα και προτείνουμε την αρχή ενός ενιαίου λαού και εκλογικού σώματος.
Δεν αποδεχόμαστε το καθεστώς των ζωνών ελέγχου από τους “τουρκοκύπριους” αφενός και “ελληνοκύπριους” αφετέρου και αντιτάσσουμε το ενιαίο του χώρου επί του οποίου ασκείται η μία και αδιαίρετη κυριαρχία.
Δεν αποδεχόμαστε την παραγωγή των εξουσιών από συνιστώσες πολιτείες και ανττάσσουμε την πραγματική δημοκρατία κατά την οποία η νομοθετική εξουσία παράγεται μέσα από τον λαό επί των θεσμισμένων αρχών της τοπικής λαϊκής συνέλευσης και της ανακλητής αντιπροσώπευσης. Η δε εκτελεστική εξουσία εκλέγεται από ένα ενιαίο και αδιαίρετο εκλογικό σώμα και ελέγχεται από την νομοθετική εξουσία.
Αν δεν ξεκαθαριστούν αυτά τα ζητήματα τότε ο όρος “ενιαίο κράτος” ωραιοποιεί, ως στίλβον περιτύλιγμα, την μειοδοσία.
Ε.ΔΗ.Κ.