Η πορεία του
κυπριακού μπορεί να πάρει τις ακόλουθες
κατευθύνσεις αν κρίνουμε από τα δεδομένα
και τις συμπαρομαρτούσες συνθήκες οι
οποίες βέβαια βρίσκονται σε διαρκή
αλλαγή. Οπότε κάθε πρόβλεψη καθίσταται
πιθανή και όχι αναπόφευκτη.
Πρώτη κατεύθυνση
:
Αδιέξοδο στις
συνομιλίες και πολύμορφη αντίδραση της
κατοχικής πλευράς αναφορικά με το θέμα
της λεγόμενης απομόνωσης των “τουρκοκυπρίων'
και την “μονομερή” εκμετάλλευση της
κυπριακής ΑΟΖ.
Σκοπός αυτών
των αντιδράσεων θα είναι να κερδίσουν
σε θέματα εμπορικών σχέσεων με την
Ευρωπαϊκή Ένωση και σε θέματα
συνεκμετάλλευσης της κυπριακής ΑΟΖ
άνευ συνολικής λύσης.
Στις αντιδράσεις
της κατοχής δεν αποκλείεται να
χρησιμοποιηθεί και βία η οποία θα
βαπτιστεί ως “αντί-απομονωτικός”
αγώνας και όχι κατ' ανάγκη στρατιωτική
βία εκ μέρους της Τουρκίας . (Εδώ τίθενται
ερωτήματα που αφορούν την ασφάλεια της
ελεύθερης επικράτειας της Κυπριακής
δημοκρατίας , δεδομένης της ελεύθερης
διέλευσης τούρκων από τα κατεχόμενα )
Δεύτερη κατεύθυνση
:
Αδιέξοδο στις
συνομιλίες και εμπράγματες “βελτιώσεις”
της επικρατούσας κατάστασης. Αυτές οι
βελτιώσεις ενδέχεται να είναι ένα κοινό
ταμείο υδρογονανθράκων, η διέλευση
αγωγού από την Τουρκία , το άνοιγμα και
άλλων οδοφραγμάτων , η διεύρυνση της
ουδέτερης ζώνης με εκατέρωθεν αποσύρσεις
στρατευμάτων κλπ. Θα έχουμε δηλαδή μια
σταδιακή εφαρμογή του σχεδίου Ανάν
χωρίς την διαμεσολάβηση δημοψηφισμάτων
.
Τρίτη κατεύθυνση
:
Κατάληξη των
συνομιλιών σε ένα σχέδιο λύσης που θα
κατατεθεί σε διπλό δημοψήφισμα με την
συμμετοχή των εποίκων.
Σε αυτή την
περίπτωση ενδέχεται να υπάρξει αντίσταση
στην επανάληψη της προδοσίας του 2004 με
απρόβλεπτες συνέπειες. Η κυβέρνηση της
κυπριακής δημοκρατίας μαζί με την
εξουσία του κατοχικού μορφώματος
ενδέχεται να συνεργαστεί με άγγλους
και αμερικανούς για πλήρη έλεγχο της
κατάστασης στο εσωτερικό μέτωπο . Νατοϊκά
στρατεύματα μπορεί να αντικαταστήσουν
την στρατιωτική δύναμη των Ηνωμένων
εθνών οπότε και οι πολιτικοί με τις
φαμίλιες τους θα τεθούν υπό την προστασία
της νατοϊκής δύναμης όπως οι νενέκοι
υπό την προστασία του Ιμπραήμ.
Τέταρτη κατεύθυνση
:
Διεξαγωγή διπλού
δημοψηφίσματος χωρίς την συμμετοχή
των εποίκων ή με περιορισμένη συμμετοχή
αυτών που αποδέχθηκε ήδη η κυπριακή
δημοκρατία στην πρόταση της για την
παραμονή εποίκων που έχουν κάνει
οικογένειες με “τουρκοκύπριους” .
Στην περίπτωση
μη αποδοχής του σχεδίου από την μία
πλευρά ανοίγει ο δρόμος της αναγνώρισης
του κατοχικού μορφώματος επί τη βάσει
του νέου σχεδίου που θα τεθεί σε διπλό
δημοψήφισμα και θα αναγνωρίζει εκ των
προτέρων και εκ της ίδιας της διαδικασίας
δύο εκλογικά σώματα και δύο λαούς.
Στην περίπτωση
που υπάρξει συναίνεση και από τις δύο
πλευρές τότε ο κυπριακός ελληνισμός
αποδέχεται την μοίρα του εκτουρκισμού
της Κύπρου. Οπότε θα μιλούμε πλέον για
ένα τουρκοχριστιανικό πληθυσμό δηλαδή
για ένα λαό ρωμιών που αποφάσισε να
ζήσει υπό τουρκική επικράτεια.
Πέμπτη κατεύθυνση
:
Η σθεναρή
αντίσταση των ελλήνων πάνω στη γραμμή
της αυτοδιάθεσης , της απελευθέρωσης
και της πραγματικής δημοκρατίας. Αν οι
Έλληνες εθνικιστές πάρουν την απόφαση
να δράσουν συγκροτημένα και με στρατηγικό
σχέδιο , όλα μπορούν να ανατραπούν και
η ελευθερία να βαδίσει ρομφαιοφόρος
στη κατεχόμενη πατρίδα μας που την
μολύνουν οι τούρκοι και άγγλοι κατακτητές
μαζί με τους ραγιάδες και του προδότες.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος ΕΔΗΚ