Ο κοινοτισμός
ως τρόπος που δομεί την πολιτεία δεν
μπορεί να εδραιωθεί πάνω σε μεταφυσικές
“αλήθειες” που εκλαμβάνονται ή
ορίζονται ως τέτοιες χάριν σκοπιμοτήτων
, είτε αυτές αφορούν την εξυπηρέτηση
της λεγόμενης ηθικής αρχής είτε την
εξυπηρέτηση άλλων εξουσιαστικών
συμφερόντων.
Η πολιτεία που
κλείνει τον ουρανό της κάτω απο μιαν
αδιαμφισβήτητη “αλήθεια” είναι στην
ουσία μια μεγάλη φυλακή της ψυχής και
των πολιτών.
Η πολιτεία πρέπει
να εδράζεται στην ελευθερία ως δυνατότητα
ανατροπής των αληθειών μας και εισαγωγής
νέων γνώσεων και αληθειών. Τούτο σημαίνει
πως επιβάλλεται να στηρίζεται στην
αντιδογματική παιδεία αλλά και να
αποκλείει κάθε μορφή εξουσίας που
παράγεται από δήθεν μεταφυσικές αλήθειες
που έχουν επιβληθεί στη συνείδηση δια
της βίας δια μέσου της ιστορίας.
Συνεπώς η ενότητα
της κοινωνίας εφόσον θέλουμε να
καταργήσουμε την μεταφυσική “αλήθεια”
πρέπει να πηγάζει από την συμφωνία που
κάνουν οι πολίτες μεταξύ τους ως
εργαζόμενοι είτε σε χειρωνακτική είτε
σε πνευματική εργασία.
Συμφωνία πάνω
στον δίκαιο καταμερισμό της συλλογικής
υπεραξίας .
Συμφωνία πάνω
στην εκ παιδείας απελευθέρωση των
δημιουργικών ικανοτήτων του κάθε πολίτη
και την πραγμάτωση τους στο χώρο της
κοινής εργασίας.
Συμφωνία πάνω
στη φορολόγηση του λαού και στο σκοπό
αυτής της φορολόγησης.
Συμφωνία για
την ανάδειξη της εξουσίας και για τον
έλεγχο αυτής της εξουσίας.
Συμφωνία πάνω
στο θέμα της αποτροπής της συσσώρευσης
εξουσίας και ισχύος σε λίγα χέρια .
Συμφωνία πάνω
στο ποιος πρέπει να ονομάζεται πολίτης
και γιατί.
Συμφωνία γενικά
πάνω σε πράγματα και ζητήματα που αφορούν
την καθημερινή μας ζωή και την βελτίωση
της.
(Όπου η αξία της συμφωνίας αναδεικνύεται ανώτερη πάσης αναπόδεικτης και επιβαλλόμενης αλήθειας )
Είναι λοιπόν
αναγκαίο να αναζητήσουμε πρώτα από όλα
το ΔΙΚΑΙΟ μέσα στις σχέσεις των πολιτών
και να αφήσουμε το πεδίο της αλήθειας
ανοικτό στην ελευθερία της έρευνας ,
της πεποίθησης , της ανανεωνόμενης
γνώσης .
Η κοινωνία της
ελευθερίας εδράζεται στην αναζήτηση
του δικαίου στο εδώ και τώρα.
Η κοινωνία της
τυραννίας εδράζεται σε μεταφυσικές
αναπόδεικτες και απόλυτες αλήθειες.
Αν δεν στραφούμε
καταστροφικά προς την κοινωνία της
τυραννίας και κυρίως προς τις “αλήθειες”
της δεν θα μπορέσουμε να περάσουμε στην
κοινωνία του δικαίου που είναι αλληλένδετη
με την ελευθερία.
Συνεπώς η εισαγωγή
θεοκρατικών δογματικών “αληθειών”
στο κίνημα του εθνικοκοινωνισμού –
κοινοτισμού αποτελεί προσπάθεια
καπελώματος του κινήματος από τις
σκοτεινές δυνάμεις του εξουσιασμού και
της αντίδρασης που πρέπει να απεκβληθούν
.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος ΕΔΗΚ