Οι κύπριοι
τραπεζίτες, υπό την προστατευτική
ομπρέλα του κράτους ενεργούντες ,
έπαιρναν τα λεφτά των καταθετών και τα
επένδυαν στα ελληνικά ομόλογα, εκτός
των άλλων επενδύσεων στο εξωτερικό.
Όσο απομυζούσαν
την Ελλάδα όλα πήγαιναν καλά. Όταν η
επένδυση των ομολόγων κατέρρευσε τότε
τους έφταιξε η Ελλάδα από την οποία για
κάμποσα χρόνια ρουφούσαν το άιμα της.
Από την 'άλλη ,
στο εσωτερικό οικονομικό πεδίο οι
τραπεζίτες έδιναν δάνεια χωρίς
εξασφαλίσεις στους ανθρώπους του
συστήματος και επένδυαν κυρίως στο
τομέα των οικοδομών δημιουργώντας την
τεράστια φούσκα των ακινήτων.
Με λίγα λόγια :
επένδυση στο εξωτερικό , επιλεκτική
επένδυση στο εσωτερικό.
Τούτο είχε ως
αποτέλεσμα να κλείσουν οι στρόφιγγες
της κεφαλαιακής διακίνησης προς την
παραγωγική βάση και να παραχθεί μια
ανισόρροπη ανάπτυξη που ήταν γιορτή
για το φορολογικό σύστημα και τους
τραπεζίτες αφενός και οδυρμός για την
ιδιωτική παραγωγική οικονομία αφετέρου.
Όταν η φούσκα
των ακινήτων έσκασε , φάνηκε η ζημιά που
υπέστη η παραγωγική βάση. Στην ουσία το
κράτος και οι τραπεζίτες διέλυσαν την
εθνική παραγωγή και όταν χρειάστηκε να
ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες,
φόρτωσαν το χρέος στο λαό.
Οι τραπεζίτες
δεν υπέστησαν καμιά ζημιά από όλη αυτή
την ιστορία. Παραμένουν τραπεζίτες και
μέτοχοι των ανακεφαλαιοποιημένων
τραπεζών τους και εξακολουθούν να
απολαμβάνουν την στήριξη του κράτους
και να ετοιμάζονται να υποβάλουν την
κοινωνία σε νέες περιπέτειες με τις
νέες επενδυτικές επιλογές τους.
Ο καημένος ο
πολίτης της ιδιωτικής οικονομίας
περιμένει το θαύμα. Πως κάποια μέρα οι
τραπεζίτες θα ακούσουν τις προσευχές
του και θα του δώσουν πάλι κεφάλαια για
να επανεκκινήσει την οικονομία. Με την
ελπίδα αυτή είναι έτοιμος να δεχθεί την
αρπαγή των περιουσιών από τις τράπεζες, εννοείται σε ξεφούσκωτες τιμές, διότι τον έπεισαν πως με αυτό το τρόπο
θα μπορέσουν οι τραπεζίτες να δώσουν
λεφτά στην κοινωνία.
Ο καημένος ο
πολίτης έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους
πολιτικούς του συστήματος που του
εξηγούν λεπτομερώς πως έχουν τα πράγματα
στην οικονομία όπως εξηγούν οι θεολόγοι
λεπτομερώς πως έχουν τα πράγματα στον
ουρανό.
Συνεπώς το
πρόβλημα εντοπίζεται στην εμπιστοσύνη
που ο καημένος ο πολίτης δείχνει προς
το σύστημα. Γιατί αν από κάποια αιτία,
άγνωστη ακόμα, πάψει να υπάρχει αυτή η
εμπιστοσύνη , αν παραμερισθεί αυτό το
σκοτεινό πέπλο της εμπιστοσύνης , τότε
ο λαός μπορεί να δει τα πράγματα κατάματα
και να δεχθεί λύσεις που του προτείνουν
εξωσηστιμικές ιδεολογίες και προτάσεις
όπως η λύση της εθνικοκοινωνικής
ανατροπής της τραπεζοκρατίας και του
πολιτικού συτήματος που την υποθάλπει.
Όμως τίποτα δεν
φαίνεται στον ορίζοντα που να γεννά την
ελπίδα πως ο καημένος ο πολίτης θα
αμφισβητήσει την εμπιστοσύνη του στους
συστημικούς ηγέτες του.
Το πρόβλημα
είναι που και αυτοί που κατανοούν τα
πράγματα υπόκεινται την τυραννία που
εδράζεται στην εμπιστοσύνη των πολλών
και καθευδόντων προς το σύστημα τους ,
το οικονομικό , το πολιτικό , το θεοκρατικό
και τα λοιπά και τα λοιπά.
Λουκάς Σταύρου
