Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Οι θεμελιώδεις αρχές του εθνικοκοινωνισμού


Για εμάς τους Έλληνες εθνικοκοινωνιστές , το έθνος είναι μια φυλετικώς προσδιορισμένη κοινότητα που δημιουργεί πολιτισμό.

Ο πολιτισμός ως δημιούργημα εδράζεται σε πεποιθήσεις που αλλάζουν μέσα στο χρόνο και την πορεία του ανθρώπου προς την γνώση.

Ο πολιτισμός που συμπεριλαμβάνει θρησκευτικές , πολιτειακές , αισθητικές , φιλοσοφικές , ηθικές και λοιπές αντιλήψεις, δεν προσδίδει ταυτότητα αμετάβλητη διότι από την φύση του υπόκειται στην αλλαγή.


Προσδίδει βέβαια χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητα.

Συνεπώς θεωρούμε Έλληνες τους έχοντες φυλετική ελληνική ταυτότητα ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις που ενστερνίζονται. Είτε είναι εθνικοί είτε χριστιανοί, είτε άθεοι, είτε υλιστές, είτε πανθεϊστές κλπ, κλπ.

Εννοείται βέβαια πως δεν θεωρούμε Έλληνα τον ασιάτη ή τον αφρικανό που του δόθηκε υπηκοότητα ελληνική ή που του φόρεσαν ένα σταυρουδάκι στο λαιμό ή που μελέτησε την ελληνική γραμματεία.

Πάνω σε αυτή την αρχή θεωρούμε πως θεμελιώδες έργο της εθνικής κοινότητας είναι η συντήρηση και διαιώνιση της φυλής.

Αυτό για να πραγματώνεται διηνεκώς, απαιτείται εθνικό κράτος και κοινωνιστικό συνάμα , ώστε να μεριμνά για το σύνολο και όχι για τους λίγους.

Ο εθνοφυλετισμός ως βάση της ιδεολογίας μας είναι αλληλένδετος με τον κοινωνισμό.

Επειδή όμως θεωρούμε την πεποίθηση ως στοιχείο μεταβαλλόμενο και δεν αποδεχόμαστε την ταύτιση της εθνοφυλετικής ταυτότητας με κάποια από τις πολλές πεποιθήσεις για τις οποίες έχουμε το δικαίωμα να ερευνούμε την καταγωγή και την ποιότητα τους, θεωρούμε ως άλλη θεμελιώδη αρχή της εθνικής κοινότητας , την ελευθερία της σκέψης και της δημιουργίας που απορρίπτει εξ αρχής κάθε επιβαλλόμενη πεποίθηση ως την μόνη αληθινή.

Φυλή , κοινωνισμός, εθνικό και λαϊκό κράτος, ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, αποτελούν τα θεμέλια της εθνικοκοινωνικής ιδεολογίας μας.

Όσοι δέχονται αυτές τις αρχές μπορούν να είναι στο κίνημα μας. Διότι επί των αρχών αυτών προσβλέπουμε στην οικοδόμηση ενός νέου ελληνικού πολιτισμού που δεν σκύβει κάτω από το βάρος της παράδοσης αλλά που παίρνει τα θετικά στοιχεία αυτής για να παράξει το καινούριο μέσα στις συνεχώς νέες και διαφοροποιούμενες συνθήκες της ιστορίας.

Οι λεγόμενοι “εθνικιστές” που ταυτίζουν το έθνος και τον εθνικισμό με κάποια πεποίθηση και κυρίως με την χριστιανική πεποίθηση, αποτελούν κατά την άποψη μου κραυγαλέες εκδηλώσεις της αλλοτρίωσης και του ακραίου συντηρητισμού που στο πυρήνα του ιδεολογήματος τους επωάζουν την βία και απεργάζονται την υποταγή της κοινωνίας στα νεφελώδη και αντιφυσικά νομιζόμενα τους.

Ο εθνικοκοινωνισμός εδράζεται στη Φύση και την ελευθερία. Ο συντηρητικός χριστιανικο-ακροδεξιός εθνικισμός εδράζεται στην αντιφύση και την βία.

Λουκάς Σταύρου