Οι προδότες
συνεχίζουν την πολιτική της εμπράγματης
διευθέτησης του κυπριακού δια της
συνεχούς αναβάθμισης του κατοχικού
μορφώματος.
Τούτη η
πολιτική αποτελεί συνέχεια της προδοσίας
του Μούσκου από την εποχή των λεγομένων
συμφωνιών κορυφής το 1977, της άρσης της
εμπολέμου καταστάσεως επί κυβερνήσεως
Τάσσου Παπαδόπουλου , του διπλού
δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των
εποίκων και πολλών άλλων υποχωρήσεων
στις οποίες προστίθενται σήμερα οι
γελοίες πολιτισμικές ανταλλαγές και
τα συμπόσια των κρατούντων με τους
κατακτητές καθώς και οι επισκέψεις διαφόρων
αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα
κατεχόμενα ως και οι επισκέψεις των
κατοχικών ηγετών στα όργανα της Ευρωπαϊκής
ένωσης, ως να πρόκειται περί νομίμων
αντιπροσώπων ενός καθ' όλα νόμιμου
κράτους που απλά δεν έτυχε διεθνούς
αναγνώρισης.
Η ηγεσία της
κυπριακής δημοκρατίας επέτρεψε εντός
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την αναβάθμιση
του κατοχικού μορφώματος και την
αναγνώριση αυτού σε συνιστώσα πολιτεία
μιας μελλοντικής ή επικείμενης
συνομοσπονδίας.
Εμείς ως ΕΔΗΚ
πρώτοι καταγγείλαμε την πορεία της
εμπράγματης διευθέτησης και αναβάθμισης
του κατοχικού μορφώματος όταν όλοι οι
άλλοι τηρούσαν σιγή ιχθύος.
Η πορεία της
εμπράγματης διευθέτησης ας σημειωθεί
διαπλέκεται με την πορεία των συνομιλιών
αλλά τηρεί και την αυτονομία της.
Διότι αν οι
συνομιλίες αποτύχουν για οποιοδήποτε
λόγο, η πορεία της εμπράγματης διευθέτησης
θα συνεχιστεί προς πλήρη αναβάθμιση
του κατοχικού μορφώματος σε περιωπή
κράτους.
Γνωρίζουν
οι προδότες πως ενδέχεται να υπάρξει
αποτυχία στα σχέδια τους επί της τράπεζας
των συνομιλιών, για αυτό δίνουν περισσότερη
σημασία στην εμπράγματη πορεία της
“λύσης”, ώστε αυτή να επιβληθεί ως
γεγονός που θα παρακάμπτει την βούληση
του λαού.
Ο λαός βέβαια
ευθύνεται για αυτή την πορεία, διότι
συναινεί δια της σιωπής του.
Βλέπει ότι
αναβαθμίζεται το κατοχικό μόρφωμα με
τις κινήσεις των προδοτών αλλά τους
χειροκροτεί και τους αναγορεύει ηγέτες
και καθοδηγητές της κατάντιας του.
Αν και όλα
αποπνέουν παραίτηση και ραγιαδισμό,
θεωρώ πως υπάρχουν ακόμα περιθώρια
ανατροπής των προδοτικών σχεδίων. Με
εθνικοκοινωνική πολιτική πρόταξη και
μαχητικό συγκρουσιακό αγώνα της ελάχιστης
αφυπνισμένης νεολαίας που δεν έχει μπει
στην κατάψυξη των συστημικών σχημάτων
, μπορεί να αρχίσει η αντίστροφη πορεία
προς την ανασύνταξη των εθνικών δυνάμεων
και την απελευθέρωση.
Το ΕΔΗΚ είναι
η μόνη φωνή του εθνικισμού και του
κοινωνισμού που λέει τα πράγματα με το
όνομα τους , που ξεσκεπάζει τους προδότες
, που δεν συναγελάζεται με μειοδότες,
που καταθέτει πρόταση απελευθέρωσης ,
πραγματικής δημοκρατίας και κοινωνικής
δικαιοσύνης στα πλαίσια του εθνικοκοινωνικού
μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος
ΕΔΗΚ