Η ιστορική
πραγματικότητα λέει πως οι λεγόμενοι
“τουρκοκύπριοι”, όρος που τέθηκε από
την αγγλική αποικιοκρατία και πέρασε
στο κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης,
δεν είναι Τούρκοι αλλά κύπριοι
εξισλαμισθέντες που στη συντριπτική τους
πλειοψηφία έχουν ελληνική καταγωγή.
Ο τουρκικός
επεκτατισμός κατόρθωσε να προσδώσει
σε αυτούς εθνική ταυτότητα με την δράση
πρακτόρων της Τουρκίας στο νησί και δια
αυτής της ψευδεπίγραφης εθνικότητας
να διεκδικεί κυριαρχικά δικαιώματα
στην Κύπρο.
Από την άλλη
βέβαια υπάρχει και η πέρα για πέρα
λανθασμένη ταύτιση του Έλληνα με την
ορθοδοξία η οποία είναι και η κρατική
θρησκεία και κρατική κοσμολογική αλήθεια
που επιβάλλεται στους πολίτες. Το γεγονός
αυτό εισάγει τον θρησκευτικό διαχωρισμό
της πολιτικής κοινωνίας πράγμα που
έγινε αποδεκτό και στο σύνταγμα της
Ζυρίχης.
Έτσι η φανατική
πλευρά της ταύτισης ορθοδοξίας -
ελληνισμού που ενριζώνεται στην πολιτική
της εθναρχούσας εκκλησίας που δεν έπαψε
να ασκεί εξουσία και να επηρεάζει την
πολιτική συνείδηση των “ελληνοκυπρίων”,
επιμένει να ονομάζει τους “τουρκοκύπριους”
Τούρκους ή Τουρκο-“κύπριους”.
Η θέση αυτή
που έγινε σημαία της ακροδεξιάς,
εξυπηρετεί πλήρως τα επεκτατικά σχέδια
της Τουρκίας και τίποτα άλλο. Εξυπηρετεί
επιπρόσθετα και τα διαιρετικά σχέδια
των άγγλων και του ΝΑΤΟ, και συνδέει
την κυπριακή ακροδεξιά με την ελλαδική
χουντο-ακροδεξιά που ενήργησε το πρόχειρο
εκείνο πραξικόπημα του 1974 του οποίου
το αποτέλεσμα ήταν η διαίρεση επί του
εδάφους των δύο “κοινοτήτων”.
Δεν είναι
τυχαίο που σε συνέχεια εκείνης της
προδοσίας η σημερινή ακροδεξιά σε Κύπρο
και Ελλάδα αναφέρεται σε ντεφάκτο ένωση
δηλαδή υποστηρίζει στην ουσία την
τελειωτική διχοτόμηση η οποία καλύπτεται
βέβαια με πομπώδης συνθηματολογίες και φουσκώματα στις παρελάσεις
και τις φιέστες της ευρύτερης εθνικόφρονης
δεξιάς.
Η δική μου
πρόταση ως ελεύθερου πολίτη που δεν
θέλει να ανήκει στην Ζυριχική
“ελληνοκυπριακή κοινότητα” και που
δεν ασπάζεται τις κοσμολογικές
φαντασιώσεις της ορθοδοξίας και αποτάσσει
την ταύτιση ελληνισμού και χριστιανισμού,
είναι πως στην Κύπρο πρέπει να σταματήσει
ο θρησκευτικός διαχωρισμός των πολιτών
και να θεσμιστεί μια πραγματική δημοκρατία
που θα στηρίζεται στην αρχή του πολίτη
και όχι στην “αρχή” των κοινοτήτων
που μας επέβαλαν οι άγγλοι και ο τουρκικός
επεκτατισμός με την συναίνεση των
ιερατείων.
Πιστεύω πως
μόνο μέσα από την πραγματική δημοκρατία
θα αποτύχει ο τουρκικός επεκτατισμός, θα αποσυνδεθεί η κυπριακή ισλαμική μειονότητα από αυτόν και με τον καιρό όλοι οι πολίτες, σε ένα
ανεξίθρησκο κοσμικό κράτος διαβιούντες,
θα αναγνωρίσουν το Κοινόν Ελλήνων και
θα ξεπεράσουν τις αντιθέσεις των δογμάτων
που η ιστορική περιπέτεια ενέβαλε στις
συνειδήσεις.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος ΕΔΗΚ