Το ευρώ είναι ένα μέσον άσκησης πίεσης στα κράτη της ευρωζώνης με σκοπό την στήριξη της ντόπιας και διακρατικής τραπεζοκρατίας.
Η έξοδος από το ευρώ, χωρίς άρση της εύνοιας προς τους τραπεζίτες και εν γένει χωρίς αλλαγή του συστήματος, δεν θα αλλάξει την κατάσταση.
Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα έχει νόημα ως απεξάρτηση από τα δεσμά της ευρωζώνης με σκοπό την ριζική αναδιάρθρωση των δομών της οικονομίας και της πολιτικής κοινωνίας.
Συνεπώς μερικά από τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν είναι τα κάτωθι:
- Τραπεζοκρατία ( μόνιμη στήριξη των τραπεζιτών από τους φόρους λαού δια της κρατικής φορολογικής βίας ).
- Υπέρογκος , παρασιτικός και αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας.
- Γραφειοκρατία.
- Υποβαθμισμένη παιδεία , ασύνδετη με την παραγωγή και την δημιουργία. .
- Διαλυμένη και ανισόρροπη παραγωγική διαδικασία.
- Ασταθές και ληστρικό φορολογικό σύστημα.
- Ευνοιοκρατικές σχέσεις του κράτους με διάφορες ομάδες της ολιγαρχίας ( καναλάρχες , εκκλησία, εργολάβοι , μονοπώλια κλπ )
- Ατιμωρησία – φαυλοκρατία.- διαπλοκή.
- Απουσία λαϊκού ελέγχου και ανυπαρξία λαϊκής κυριαρχίας.
- Κομματοκρατία.
- Εργασιακή ανισότητα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Λουκάς Σταύρου